ΓΕΙΤΣΕΣ

ΓΕΙΤΣΕΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Η Βλακότρυπα και η αλλεργία του Καπιταλισμού

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό χωριό, που το έλεγαν Βλακότρυπα. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού δεν ήταν πραγματικά βλάκες, όπως μπορεί κάποιος να υποθέσει από το όνομα του χωριού. Κάποιοι ήταν πολύ αφελείς - ίσως περισσότερο από όσο κάποιος καλοπροαίρετος παρατηρητής θα μπορούσε να δεχθεί - και κάποιοι άλλοι εσκεμμένα - αν όχι προμελετημένα - αφελείς. Όπως και να έχει όμως, οι κάτοικοι του χωριού αυτού ήταν τυχεροί, διότι το χωριό τους ήταν τοποθετημένο σε μια από τις ειδυλλιακότερες τοποθεσίες της ευρύτερης περιοχής (και όταν λέμε "ευρύτερης" αποβλέπουμε στην πραγματικά ευρεία έννοια της λέξεως).

Οι κάτοικοι της Βλακότρυπας ήταν πολύ περήφανοι για το χωριό τους. Περισσότερο όμως ήταν για την καταγωγή τους, που, όπως υποστήριζαν, συνδέοονταν με τους κατοίκους της περιοχής, που έζησαν εκεί πριν από πολλά, πολλά, πολλά χρόνια. Βέβαια, τότε η περιοχή ονομάζονταν Φωτεινά Μυαλά (και είχε κάθε λόγο ένα τέτοιο όνομα να κάτσει σε εκείνη την περιοχή, εκείνη την εποχή), αλλά τα ονόματα δεν κάνουν τους δεσμούς, το αίμα τους κάνει, έλεγαν οι Βλακότρυποι.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε, για να μην μένει καμία αμφιβολία στον αναγνώστη ότι οι κάτοικοι της Βλακότρυπας δεν ήταν βλάκες, ότι το όνομα Βλακότρυπα προέκυψε από τα αρχικά γράμματα της ονομασίας Βασανιστικές -Λύσεις-ΑΚατανόητων-Όρων-Του-Ρου-Υπάρξεως-Παντός-Ανθρώπου, που την εποχή που η περιοχή ονομάζονταν Φωτεινά Μυαλά, δάνεισε το νόημα της στη λέξη Φιλοσοφία, αλλά επειδή οι - μετέπειτα - Βλακότρυποι, ως πρακτικά - και ολίγον φυγόπονα, λένε κάποιοι κακεντρεχείς - όντα που ήταν, αποφάσισαν να συντμήσουν σε Β-Λ-ΑΚ-Ο-Τ-Ρ-Υ-Π-Α, γιατί φανταστείτε τι σπατάλη θα γίνονταν εάν έπρεπε να γράφουν "Δημοκρατία των Βασανιστικών Λύσεων Ακατανόητων Όρων Του Ρου Υπάρξεως Παντός Ανθρώπου" στις εγκυκλίους του Υπουργείου Οικονομικών της χώρας, που εκδίδονταν με συχνότητα μεγαλύτερη από αυτή που χρησιμοποιούνταν το καζανάκι σε όλη την επικράτεια.

Η περιοχή που ήταν καρφιτσωμένη η Βλακότρυπα ήταν μέρος μιας τεράστιας στεριάς, που γύρω γύρω βρέχονταν από θάλασσες με διαφορετικές θερμοκρασίες. Η Βλακότρυπα είχε την τύχη να βρέχεται από τις ζεστές θάλασσες και να έχει καβαντζώσει περισσότερο ήλιο και ζέστη από άλλες περιοχές της τεράστιας στεριάς που ήταν μέρος της.

Θα μπορούσαμε να γράφουμε σελίδες και σελίδες για όσα είχαν συμβεί σε αυτή την τεράστια στεριά, αλλά και για τα διαφορετικά μέρη που ήταν ξαπλωμένα πάνω της, το καθένα με τα δικά του όμορφα χαρακτηριστικά. Επειδή όμως, κάποιοι θα κουράζονταν από αυτό το πολύωρο ταξίδι - και κάποιοι μπορεί να ζαλίζονταν στις στροφές του δρόμου- θα πούμε μόνο ότι την στεριά την έλεγαν Ευρώπη και ότι κάποιες πληροφορίες, περισσότερο αξιόπιστες από αυτές που θα αναφέρονταν σε ένα παρμύθι σαν και αυτό, θα βρει κάποιος όποιαν εγκυκολπαίδεια κι αν ανοίξει).

Εξαιτίας της ομορφιάς της περιοχής που βρίσκονταν η Βλακότρυπα, οι κάτοικοι της βιοπορίζονταν από το γεγονός ότι πολλοί άλλοι άνθρωποι, που δεν είχαν την τύχη να ζουν σε τόσο όμορφες και κυρίως ζεστές και φωτεινές περιοχές, ήταν διαταθειμένοι να πληρώσουν προκειμένου να περάσουν λίγες ημέρες στο χωριό τους. Οι κάτοικοι της Βλακότρυπας, οι οποίοι, όπως προείπαμε δεν ήταν βλάκες, καταλάβαιναν ότι η απασχόληση αυτή ήταν προσοδοφόρα, επειδή όμως ήταν - υπέρ το δέον ή εσκεμμένα - αφελείς είχαν αρχίσει να της αποδίδουν υπερφυσικές - αν και κάποιος θα μπορούσε να γράψει και μεταφυσικές - ιδιότητες, σε σημείο να έχουν παραχθεί εκφράσεις όπως "Μα τον τουρισμό" ή "Δόξα τω τουρισμώ" ή ακόμη και "Ου παρενοχλήσεις τον τουρισμό". Ειδικά αυτή την τελευταία, πολλοί Βλακότρυποι επαναλάμβαναν τελετουργικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάθε ημέρα.

Φυσικά, όλοι οι κάτοικοι της Βλακότρυπας δεν έβγαζαν το ψωμί τους από τους ανθρώπους που πλήρωναν για να ζήσουν το μύθο τους στη Βλακότρυπα. Υπήρχαν και πολλές άλλες βιοποριστικές εργασίες, σαν αυτές που θα συναντούσαμε σε όλες τις άλλες περιοχές αυτού του θαυμαστού - αλλά λίγο παλιού και φθαρμένου - κόσμου, που τον κουβάλαγε στην πλάτη του ένας γίγαντας που είχε χάρτινα πόδια (με αριθμούς επάνω) και ατσάλινα χέρια. Αλλά ας μην παρασυρθούμε με ιστορίες κοσμογονίας ή κοσμοκτονίας, όπως υποστηρίζουν κάποιοι περίεργοι τύποι. Ας περιοριστούμε να αναφέρουμε ότι οι κάτοικοι του κόσμου είχαν ονομάσει τον γίγαντα, Καπιταλισμό.

Μια χρονιά όμως, αυτός ο αλλόκοτος γίγαντας άρχισε να φτερνίζεται, ίσως επειδή κόλλησε κάποια ίωση, από κάποιο περαστικό κομήτη που είχε πάει σε παιδικό πάρτυ, ή επειδή ήταν αλλεργικός και έτσι κι αλλιώς θα άρχιζε κάποια στιγμή τα αψού. Οι γιατροί διχάστηκαν ως προς τις αιτίες που προκαλούσαν τα αψού, αλλά επειδή το παρόν δεν είναι ιατρικό πόνημα, θα δεχθούμε το αυτονόητο : ότι δηλαδή από τη στιγμή που ο Καπιταλισμός άρχισε τα φτερνίσματα, όλος ο κόσμος που κουβαλούσε ταρακουνιόνταν συθέμελα. Για να μην αναφέρουμε φυσικά ότι τα αψού απειλούσαν την ευστάθεια και την ισορροπία και του ίδιου του Καπιταλισμού, που έτσι και στραβοπατούσε και σαβουριάζονταν, το σύμπαν (;) και ο κόσμος που κουβαλούσε θα είχαν σοβαρό πρόβλημα (είναι όμως αυτονόητο ότι το πρόβλημα του κόσμου θα ήταν πολύ μεγαλύτερο, σοβαρότερο και κυρίως υπαρκτό, από το πρόβλημα του σύμπαντος, που δεν γνώριζε ή τέλος πάντως αδιαφορούσε για την ύπαρξη του γίγαντα).

Οι ιατρικές περιπέτειες του Καπιταλισμού δεν μπορούσαν να αφήσουν κανέναν στον κόσμο αδιάφορο ή ακόμη χειρότερα ανεπηρέαστο. Για την ακρίβεια, δεν μπορούσαν να αφήσουν κανέναν στον κόσμο να ισορροπήσει, με αποτέλεσμα όλοι οι κάτοικοι του κόσμου να παραπατούν ωσάν μεθυσμένοι, ενώ κάποιοι είχαν αρχίσει να λιποθυμούν από τις αναταράξεις. Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι θα ήταν λογικό όλοι να αρχίσουν να ψάχνουν έναν τρόπο για να σταματήσει ο Καπιταλισμός τα φτερνίσματα (ή, όπως κάποιοι υποστήριζαν, να αναθέσουν σε έναν μη αλλεργικό γίγαντα να κουβαλάει τον κόσμο τους), άρχισαν να ψάχνουν τον "αλλεργιογόνο" παράγοντα και κατέληξαν να δείχνουν όλοι, με το δάκτυλο, που έμοιαζε πολύ με κάννη όπλου, τη Βλακότρυπα. "Αυτή φταίει για όσα συμβαίνουν, διότι οι κάτοικοι της ψήνουν συνέχεια μπριζόλες και η τσίκνα ενοχλεί τον Καπιταλισμό", "Αυτή φταίει για όσα συμβαίνουν, διότι οι κάτοικοι της μπορούν να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα έξι μήνες το χρόνο και τα συνθετικά υφάσματα των μαγιώ τους, προκαλούν αλλεργία στον Καπιταλισμό", "Αυτή φταίει για όσα συμβαίνουν, διότι οι κάτοικοι της είναι άτακτοι και γαργαλούν τον Καπιταλισμό", ήταν μερικές από τις αιτιάσεις που ακούστηκαν σε βάρος της Βλακότρυπας, και που, προς μεγάλη έκπληξη και του ίδιου του Καπιταλισμού, που περίμενε εναγωνίως κάποιος να του δώσει ένα αντιισταμινικό, έγιναν αποδεκτές, ως οι αιτίες του συνεχούς φταρνίσματος του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

O Καπιταλισμός πάει στο γιατρό

Η αλήθεια είναι ότι η Βλακότρυπα δεν ήταν το κέντρο του κόσμου. Και όσο κι αν οι Βλακότρυποι ήθελαν να είναι, το σύμπαν δεν έμπαινε στον κόπο να συνωμοτήσει για να τους ικανοποιήσει. Εκτός από αυτή τη μια και μοναδική φορά.

Τα φτερνίσματα του Καπιταλισμού προκαλούσαν σεισμούς και στις πιο απομακρυσμένες γωνιές του κόσμου και από τις αναταράξεις δεν γλίτωσαν ούτε οι νάνοι που πάντα, με ιδιαίτερη φροντίδα και στοργή, περιποιούνταν τον Καπιταλισμό, κάνοντας μασάζ στα πόδια του και ξεσκονίζοντας τις μπότες του. Με τα αψού όμως, είχαν φάει μερικές ζόρικες κλωτσιές και κόντευαν να πάθουν νευρική κρίση, βλέποντας ότι κινδυνεύουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη (ας σημειωθεί επιπλέον ότι για έναν νάνο το να πληρώσει όσα όφειλε ήταν η μεγαλύτερη γρουσουζιά, χώρια που σήμαινε ότι αντιστρατεύονταν τη φύση του, που του είχε μάθει μόνο να εισπράττει).

Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί μια λύση και η μόνη λύση στις περιπτώσεις προβλημάτων υγείας, είναι οι ευχές και τα τάματα υπέρ του ασθενούς. Για το λόγο αυτό, όλοι σταύρωσαν τα δάκτυλα τους, με εξαιρετικά επιστημονικό τρόπο, και ήλπιζαν ότι θα εξαφανίζονταν η αλλεργία του Καπιταλισμού, ή έστω ότι θα αποφάσιζε να τον αφήσει ήσυχο.

Εν τω μεταξύ στην Ευρώπη, που πριν από μερικά χρόνια οι κρύες θάλασσες είχαν αποφασίσει να ενωθούν με τις ζεστές θάλασσες, για να βελτιωθεί το θερμικό ισοζύγιο τους, δημιουργώντας την Ένωση Νευρωτικών Εθνών (ENE), η αναστάτωση είχε φτάσει τα όρια του πανικού. Όσο η υγεία του Καπιταλισμού επιδεινώνονταν ραγδαία, το Συμβούλιο των Σαμάνων της Ένωσης Νευρωτικών Εθνών, προσπαθούσε, με θεραπευτικά μασάζ και μοχλεύσεις, να κατευνάσει τα συμπτώματα, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία, γεγονός που έκανε ανυπόμονο και δύστροπο τον Καπιταλισμό. Έτσι, το Συμβούλιο των Σαμάνων, μετά από απανωτές και ολονύχτιες συνεδριάσεις, αναγκάστηκε να καταλήξει (κατ' αρχήν οριστικά και εφόσον κατ' αρχάς τηρούνταν το τυπικό, άλλως εν μέρει οριστικά και με δυνατότητα επανεξέτασης, ή σε πιο απλή γλώσσα, βλέποντας και κάνοντας) στη θεραπεία που έπρεπε να ακολουθήσει η Βλακότρυπα για να γίνει καλά ο Καπιταλισμός.

Το τελετουργικό προέβλεπε ότι οι Βλακότρυποι έπρεπε να νηστεύσουν την τροφή, προς αποκατάσταση της τρύπας του όζοντος που είχε πληγεί (όλοι ήλπιζαν, όχι ανεπανόρθωτα) από τις τσίκνες που εκπέμπονταν από την Βλακότρυπα και είχαν φτάσει να ερεθίσουν το αναπνευστικό σύστημα του Καπιταλισμού. Παρότι είναι συνηθισμένο η νηστεία να έχει συγκεκριμένη χρονική διάρκεια, διότι καμία θρησκεία, που σέβεται τον εαυτό της και τα κέρδη της, δεν θέλει να εξοντώσει τους πιστούς της, στην προκειμένη περίπτωση αποφασίστηκε ότι η νηστεία θα διαρκούσε μέχρι νεοτέρας, διότι η συγκεκριμένη θρησκεία προφανώς δεν εξαρτά την επιβίωση της από την ύπαρξη πιστών, σε κάθε περίπτωση πάντως, ας ελπίσουμε ότι ο αρμόδιος δεν θα ξεχάσει να δώσει τη νεοτέρα.

Επιπλέον, οι Βλακότρυποι, ως εξιλέωση για τις αμαρτίες τους, αλλά και για λόγους ψυχικής υγείας, θα έπρεπε να ενταντικοποιήσουν την εργασία τους (είναι γνωστό άλλωστε το ρητό "Arbeit Macht Frei"), οπότε κομμένα τα θαλάσσια μπάνια, ενώ τα μαγιώ πακεταρίστηκαν προσεκτικά και στάλθηκαν σε τροχιά γύρω από μακρινό πλανήτη (ας ελπίσουμε ότι αυτός ο πλανήτης δεν έχει αλλεργικό γίγαντα, διότι σε αντίθετη περίπτωση μόλις δημιουργήθηκε ένα νέο ιατρικό περιστατικό). Βασικά, όμως, η ενταντικοποίηση της εργασίας θα ίσχυε για όσους από τους Βλακότρυπους συνέχιζαν να διαθέτουν εργασία, διότι, μεταξύ άλλων, αποφασίστηκε ότι οι υπόλοιποι Βλακότρυποι έπρεπε να μάθουν την αξία της εργασίας και βασικότερη προϋπόθεση για να μάθει κάποιος κάτι, είναι να μην το γνωρίζει.

Τέλος, ξεκίνησε η fast track διαπαιδαγώγηση των άτακτων Βλακότρυπων. Στα πλαίσια αυτής της εκπαιδευτικής διαδικασίας, οι άτακτοι Βλακότρυποι - δηλαδή όλοι - έπρεπε να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και προκειμένου να καταλάβουν πόσα λάθη είχαν κάνει, έπρεπε για κάθε λάθος που τους έλεγαν ότι έκαναν, να επιστρέφουν μερικά χρόνια της ζωής τους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι γίνονταν νεότεροι. Στο σημείο αυτό, ο αναγνώστης μπορεί να υποθέσει ότι αυτά είναι μπερδεμένα πράγματα, αλλά, ποιοι είμαστε εμείς για να αμφισβητήσουμε τις ικανότητες των επιστημόνων. Όπως, όμως, είναι εύκολο να καταλάβει ακόμη και ένας πεντάχρονος Βλακότρυπος, θα έπρεπε να σταματήσουν πάραυτα τα γαργαλητά στον Καπιταλισμό (αν και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο πεντάχρονος Βλακότρυπος ήξερε για τις κοσμικές ισορροπίες του Καπιταλισμού, για να μην αναφέρουμε φυσικά ότι ο πεντάχρονος μπορεί να μας απαντούσε ότι το γαργαλητό φέρνει γέλια και όχι φτερνίσματα).

Αυτά λοιπόν συνταγογράφησαν οι ιατροί του κόσμου στην Βλακότρυπα για την πάθηση του Καπιταλισμού, αλλά, επειδή, όπως έχουμε ήδη πει, οι Βλακότρυποι δεν ήταν βλάκες, έπρεπε να τους πείσουν ότι όσο πικρό κι αν ήταν το φάρμακο, έπρεπε να το καταπιούν, για το καλό τους, για το καλό του κόσμου και για το καλό του Καπιταλισμού. Εναλλακτικά πάντως, είχαν κατά νου να τους αναφέρουν, με εκείνον τον ευγενικό και λεπτό τρόπο που διατυπώνονται οι εκβιασμοί, ότι, εάν δεν κατάπιναν το φάρμακο, θα εμφανίζονταν η κακιά μάγισσα Μερκοζύ και θα τους έστελνε σε έναν κόσμο μακρινό και ζοφερό, όπου ο γίγαντας Καπιταλισμός θα ήταν χωλός (δηλαδή χωρίς Ευρώ) και αυτό παρά το γεγονός ότι εάν οι Βλακότρυποι πήγαιναν σε εκείνον τον κόσμο, το αποτέλεσμα θα ήταν πάλι ο γίγαντας να χάσει το πόδι του, οπότε πάλι μπερδεύονταν τα πράγματα, τα οποία είναι τελικά, μάλλον καλύτερα για όλους - και την ψυχική υγεία μας - να τα αφήσουμε στους επιστήμονες και στις κακιές μάγισσες.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά

Και ενώ όλοι έδειχναν τη Βλακότρυπα ως το χαλίκι του σκανδάλου για τα φτερνίσματα του Καπιταλισμού (ο τρόπος του λέγειν είναι "η πέτρα του σκανδάλου", αλλά επειδή το λέγειν δεν ήθελε να υποτιμήσει τις πέτρες ή το σκάνδαλο, γράψαμε "το χαλίκι του σκανδάλου"), οι Βλακότρυποι άρχισαν να δείχνουν ο ένας τον άλλον ως τον κόκκο του σκανδάλου (εδώ πρέπει το λέγειν να βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση, διότι αν συνεχίζονταν οι δακτυλοκατηγορίες θα έπρεπε να προσλάβει μοριακό φυσικό για να το βοηθήσει να βρει καινούργιους τρόπους του).

Βέβαια, επειδή οι Βλακότρυποι δεν ήταν βλάκες, όπως έχουμε ήδη πει πολλές φορές και όχι τυχαία, αλλά - υπερβολικά ή εσκεμμένα - αφελείς, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η κολοκυθιά με τις κατηγορίες δεν ξεκίνησε με εντελώς δική τους πρωτοβουλία. Σημαίνοντα πρόσωπα του χωριού άρχισαν να διατυπώνουν βαρύγδουπες, με κάθε κυριολεξία που κυκλοφορεί ασύλληπτη, υπόνοιες ή κατηγορίες, ευθέως ανάλογες με το σωματικό τους βάρος. Και όπως είναι γνωστό, τα σημαίνοντα πρόσωπα σέρνουν τη βαριά ιστορία τους και τις βαριές δηλώσεις τους στην κοινωνία, όπως τα βαριά κορμιά τους, δηλαδή με τρόπο που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αντιρρήσεις. Πολύ δε περισσότερο όταν έχουν θρονιάσει τα κιλά και την ιστορία τους σε μία μαγική καρέκλα, που τους δίνει τη δυνατότητα να φτιάχνουν αλήθειες από τις δηλώσεις τους.

Πρώτος άνοιξε τον χορό της ετεροκριτικής, ο κοινοτάρχης του χωριού, ο Θεόδωρος Πάνκιλος. Δεν είμαστε σίγουροι ποιανού θεού ήταν δώρο, μπορούμε όμως να υποθέσουμε ότι ο θεός αυτός δεν είχε και πολύ γούστο για να κάνει τέτοια δώρα. Ο Θ. Πάνκιλος λοιπόν δήλωσε "μαζί τα φάγαμε", γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα όλοι οι Βλακότρυποι να νιώσουν μια στομαχική δυσφορία, που σε άλλους οφείλονταν στη βαρυστομαχιά και σε άλλους στην αηδία, το γεγονός όμως ότι όλοι υπέφεραν από το ίδιο σύμπτωμα θεωρήθηκε ότι αποδεικνύει ότι όντως μαζί τα έφαγαν.

Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ακριβείς, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι δηλώσεις Πάνκιλου δεν ήταν οι μοναδικές που ενοχοποιούσαν τους Βλακότρυπους για τις ιατρικές περιπέτειες του Καπιταλισμού, ήταν όμως οι πλέον ευθαρσείς (κάποιοι διατείνονταν ότι ήταν και οι πλέον θρασείς, αλλά υπήρχαν υπόνοιες ότι αυτοί προέρχονταν από μια ισχνή μειοψηφία, πανταχού παρούσα και προβλήματα δημιουργούσα, κυρίως επειδή τσίριζε). Τα περισσότερα σημαίνοντα πρόσωπα του χωριού είχαν προβεί σε τέτοιες δηλώσεις, πιο κομψά όμως, αν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει για τόσο βαριές δηλώσεις τη λέξη "κομψά" χωρίς να παρεξηγηθεί η τελευταία και να φύγει από το κείμενο. Κάποιοι δε επιφανείς πολίτες της Βλακότρυπας διατύπωσαν τις ίδιες κατηγορίες κατά τρόπο που κανείς δεν καταλάβαινε τι ακριβώς έλεγαν, ή για την ακρίβεια κατά τρόπο που κάποιος καταλάβαινε περίπου τι έλεγαν και για αυτόν το λόγο δεν θύμωνε πολύ. Ήταν άλλωστε γνωστό ότι στη Βλακότρυπα θεωρούνταν μεγάλο πλεονέκτημα να μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί την τρισχιλιετή - όπως υπερηφανεύονταν - γλώσσα τους, για να διαλέξει ωραίες λέξεις που θα παρέτασσε, χωρίς όμως όσοι τον άκουγαν να είναι σίγουροι τι ακριβώς είχε πει, αν είχε πει τελικά κάτι που άξιζε. Μέγας δάσκαλος αυτής της α-νόητης τέχνης ήταν ο αποθηκάριος του χωριού, Δυσάγγελος Μπενιόλος, που όταν του ζητούσαν λογαριασμό για την αποθήκη, ευαγγελίζονταν παραδείσους, αλλά έσπερνε κολάσεις με τη μορφή νόμων, για να δρέψει παραγραφές και τελικά να μην δίνει ποτέ λογαριασμό, χωρίς όμως ποτέ να τον αρνηθεί. (Στα βήματα του αποθηκάριου στην α-νόητη τέχνη του λέω πολλά αλλά εννοώ τίποτα, ακολουθούσε, αν και όχι με τεράστια επιτυχία, η δασκάλα του χωριού Αφάννα Ανθρακοπούλου, που χρειαζόταν να φάει ακόμη πολλά ψωμιά για να φτάσει το μέγεθος του μέντορα της, ειδικά στην περίμετρο κοιλίας).

Έτσι, ο κάθε Βλακότρυπος, υπό το βάρος των σημαινόντων προσώπων και των δηλώσεων τους, πίστεψε ή πίστεψε ότι πείστηκε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να αποδεχθεί ότι φταίει ένας άλλος Βλακότρυπος και να αποφασίσει, με απολύτως ελεύθερη βούληση και χωρίς το φόβο να τον μαστιγώνει, ότι πρέπει όλοι μαζί να τιμωρηθούν για το κακό που είχαν προκαλέσει στον Καπιταλισμό και στον κόσμο.

Σε αυτή την απόφαση των Βλακότρυπων πρέπει να έπαιξε μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι πολλές από τις κατηγορίες που βάρυναν τη Βλακότρυπα είχαν προέλευση ένα βασίλειο, τη Χερ-Μανία, με την οποία η Βλακότρυπα είχε παραδοσιακά φιλικότατες σχέσεις, τόσο φιλικές που η φράση "Οι Χερ-Μανοί είναι φίλοι μας" είχε βαθιές ιστορικές ρίζες και άνθιζε στα στόματα των Βλακότρυπων. Άλλωστε, τόσο το μικρό χωριό της Βλακότρυπας, όσο και το βασίλειο της Χερ-Μανίας, είχαν ενταχθεί ισότιμα, και μάλιστα με ισότητα ευθέως ανάλογη προς τις ομοιότητες μεταξύ ενός φλεγόμενου μετεωρίτη και ενός γαλαξία, στην Ένωση Νευρωτικών Εθνών, γεγονός που υποδείκνυε ότι το κοινό καλό πρέπει να ήταν στο μυαλό όλων, αν υποθέσουμε, φυσικά, ότι όλοι είχαν μυαλό.

Την εποχή εκείνη, η Χερ-Μανία είχε μια βασίλισσα, η οποία ήταν αυστηρή και δίκαιη, συμπλήρωναν πολλοί που μάλλον είχαν λόγο να το κάνουν και η οποία κάθε βράδυ μετρούσε τις επιλογές της, με το χάρακα. Κάποιοι άλλοι όμως, κακοπροαίρετοι ίσως, διέδιδαν ότι το βράδυ η βασίλισσα της Χερ-Μανίας απήγγειλε κρυφά τους στίχους "Ναζί κανείς ή να μην ζει;", υπόθεση την οποία δεν αποδεχόμαστε σε καμία περίπτωση, διότι αυτό θα ήταν για τον Σαίξπηρ μεγαλύτερη αδικία και από το γεγονός ότι, ενώ δημιούργησε τον Άμλετ και το Μακβέθ, οι περισσότεροι τον γνωρίζουν για το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα".

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Το κεφάλαιο που περιμένει

Έτσι, παρότι το φάρμακο που έπρεπε να καταπιούν οι Βλακότρυποι για να γίνει καλά ο Καπιταλισμός, έμοιαζε περισσότερο με διεστραμμένη τιμωρία, τουλάχιστον προέρχονταν από φίλους, και αυτό, ήλπιζαν οι Βλακότρυποι ότι θα τους κρατούσε ζεστούς και χορτάτους τον επόμενο χειμώνα. Άλλωστε, οι φίλοι της Βλακότρυπας είχαν προσλάβει την ΤΙΝΑ, μια φημισμένη νοσοκόμα, η οποία θα φρόντιζε ώστε οι Βλακότρυποι να παίρνουν το φάρμακο τους στην ώρα του, γεγονός που ερμηνεύτηκε ως περίτρανη απόδειξη του ενδιαφέροντος τους.

Το κατάπιαν λοιπόν, με τις δόσεις που τους είχαν προδιαγράψει. Δυστυχώς όμως ο Καπιταλισμός δεν έδειχνε σημάδια βελτίωσης. Συνέχιζε να υποφέρει, αλλά ως καλός γίγαντας που ήταν δεν εννοούσε να αφήσει τον κόσμο κάτω. Τότε, κάποιοι είπαν ότι η δοσολογία του φαρμάκου δεν ήταν σωστή και ότι έπρεπε να την αυξήσουν. Κάποιοι άλλοι ότι οι Βλακότρυποι έκαναν ζαβολιές και έχυναν το φάρμακο στο νεροχύτη. Και κάποιοι ότι ίσως θα ήταν καλή ιδέα να πάρει ο ίδιος ο Καπιταλισμός κάποιο φάρμακο. Αυτή η τελευταία ιδέα όμως εγκαταλείφθηκε νωρίς, διότι ήταν πρακτικά ανεφάρμοστη, είναι αδύνατον να ταΐσεις έναν γίγαντα, δεν υπάρχει αρκετά μεγάλο κουτάλι.

Έτσι εφαρμόστηκαν όλες οι άλλες. Αυξήθηκε το φάρμακο που χορηγούνταν στους Βλακότρυπους και αποφασίστηκε να χορηγηθεί το ίδιο και σε άλλα γαργαλιστικά χωριά και συνθετικά βασίλεια, που μάλλον είχαν ερεθίσει τον ευαίσθητο Καπιταλισμό.Η επιλογή φάνηκε να έγινε με κριτήριο το γεγονός ότι όλα βρέχονταν από τις ζεστές θάλασσες της Ευρώπης, πράγμα που δημιούργησε την εντύπωση ότι υπήρχε κάποια σύνδεση με τη θερμότητα και την αλλεργία του Καπιταλισμού.

Ακόμη και τότε όμως ο Καπιταλισμός δεν εννοούσε να σηκώσει κεφάλι, αν και αυτό που έπρεπε - για αρχή τουλάχιστον να κάνει - ήταν να ανοίξει τα μάτια του, διότι είχε αρχίσει να σκουντουφλάει σε άλλους πλανήτες, με την ελπίδα ότι θα σωθεί από εξωγήινους που ήθελαν να εισβάλλουν στον κόσμο, δίνοντας το έναυσμα για την επανεκκίνηση της ομαλής αναπνοής του.

Το Συμβούλιο των Σαμάνων της ΕΝΕ παρακολοθούσε, με αμηχανία, τις θεραπείες να αποτυγχάνουν και μπορεί κανείς να υποθέσει ότι έφτασε στα όρια της νευρικής κρίσης, όταν οι τρανταγμοί από τα φτερνίσματα του Καπιταλισμού άρχισαν να ταρακουνούν βασίλεια, όπως η Γαλλαρκοζία και η Ιταρλουσκόνη. Όλοι κοίταζαν έντονα και με αγωνία τη βασίλισσα της Χερ-Μανίας, ελπίζοντας ότι ο μαγικός χάρακας που χρησιμοποιούσε για να μετράει τις επιλογές της θα μπορούσε να δώσει την απάντηση. Επειδή όμως οι μαγικοί χάρακες δεν είναι μαγικοί καθρέπτες για να μιλούν, ο μαγικός χάρακας της βασίλισσας της Χερ-Μανίας συνέχισε να μετράει μόνο.

Και εκεί που όλοι φαίνονταν να περιμένουν το αναπόφευκτο, και υπήρχαν πολλές απόψεις για το ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό, έγινε κάτι που κανείς δεν περίμενε.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Η Νεράιδα

Σε έναν κόσμο που τον στηρίζει ο Καπιταλισμός, ακόμη και όταν πάσχει από αλλεργίες, είναι μάλλον απίθανο να κυκλοφορούν νεράιδες. Οι νεράιδες δεν ευδοκιμούν σε περιοχές που ο ορθολογισμός, ο υπολογισμός και ο παροξυσμός αποτελούν τους κυριότερους -ισμούς της κοινωνίας. Πολύ περισσότερο σε κόσμους που ο στυλοβάτης τους είναι ο Καπιταλ-ισμός και έχει δορυφόρους του τον Ορθολογ-ισμό, τον Υπολογ-ισμό και τον Κυν-ισμό. Για τον λόγο αυτό άλλωστε, οι νεράιδες δεν είχαν εμφανιστεί στην επικράτεια του Καπιταλισμού, τουλάχιστον από την εποχή που ένας άλλος -ισμός, το μαύρο πρόβατο των υπολοίπων, ο Ανθρωπ-ισμός εμφανίστηκε, αλλά κανείς δεν ξέρει εάν υπάρχει ακόμη. Άλλωστε, οι νεράιδες είναι ιδιόρρυθμες και πολύ παρεξηγησιάρες. Δεν τους αρέσει να πηγαίνουν εκεί που δεν έχουν αποδοχή και για το λόγο αυτό ποτέ καμία νεράιδα δεν εμφανίστηκε απρόσκλητη σε πάρτυ.

Ενώ λοιπόν ο κόσμος συνέχιζε να τραντάζεται επικίνδυνα από τα φτερνίσματα του Καπιταλισμού και οι Βλακότρυποι συνέχιζαν να ρουφούν το φάρμακο τους, τα υπόλοιπα παραθαλάσσια χωριά και πολιτείες των θερμών θαλασσών συνωστίζονταν για το μερίδιο τους στη φαρμακοθεραπεία του Καπιταλισμού, η Χερ-Μανία συνέχιζε να συνταγογραφεί ανεξέλεγκτα πανάκριβα φάρμακα, σπρώχνοντας την Ένωση Νευρωτικών Εθνών στη χρεωκοπία και η Γαλλαρκοζία έψαχνε ένα σκαμπώ για τον ηγέτη της. Μέσα σε αυτό το σουρεαλιστικό σκηνικό απόκοσμου θεάτρου του παραλόγου, κάποιοι φανατικοί του ξεπεσμένου και άγνωστο εάν επιβιώνει Ανθρωπ-ισμού, άρχισαν να μουρμουρούν κάτι περίεργα μάντρα και στιχάκια ξεχασμένων ποιητών. Στην αρχή κανείς δεν τους έδωσε μεγάλη σημασία, ως συνήθως, αλλά εκείνοι επέμεναν να δυναμώνουν τη φωνή τους, ειδικά όταν έλεγαν "Πρώτα ο άνθρωπος". Σιγά σιγά όμως, κυρίως λόγω της συγκυρίας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχιζαν να μουρμουρούν μαζί τους, μέχρι που δεν υπήρχε άλλη λύση, αλλά να τους ακούσουν και οι υπόλοιποι. Τότε, λοιπόν, έγινε κατανοητό ότι όλα αυτά τα ακατανόητα λόγια, που μερικοί ήλεγχαν και ως ανόητα, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από επίκληση στην γνωστότερη και πιο ισχυρή νεράιδα από όλες, την Αλληλεγγύη.

Όπως όμως είπαμε, οι νεράιδες είναι ιδιόρρυθμες, και η Αλληλεγγύη περισσότερο από όλες. Πριν λοιπόν αποφασίσει να ανταποκριθεί στην πρόσκληση, έστειλε τη βοηθό της, τη Συνειδητοποίηση, να κόψει κίνηση και να βεβαιωθεί ότι θα ήταν απολύτως ευπρόσδεκτη, εάν αποφάσιζε φυσικά να εμφανιστεί. Εξυπακούεται ότι η Συνειδητοποίηση δεν ήταν λιγότερο ιδιόρρυμη, και έτσι αποφάσισε να κυκλοφορήσει αόρατη στην αρχή, τουλάχιστον μέχρι να σιγουρευτεί για ορισμένα πράγματα.

Στον κόσμο, εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι είχαν αρχίσει να ξεμένουν από δάχτυλα που έδειχναν τους ενόχους για την κατάσταση του Καπιταλισμού. Άλλωστε μέχρι τώρα είχαν κατηγορήσει τους πάντες και τα πάντα και φυσικά αυτό χρειαζόταν πολλά περισσότερα δάχτυλα από όσα διαθέτει ένας άνθρωπος, τουλάχιστον με τη μορφή που τον έχουμε συνηθίσει. Κάπως έτσι, είχαν καταλήξει όλοι συν-υπεύθυνοι, αλλά με την ευθύνη ακέραια στον καθένα τους, γεγονός που, εκτός του ότι δεν έδειχνε να έχει καμία θετική επίπτωση στην κατάσταση του Καπιταλισμού, είχε αρχίσει να μπερδεύει τους οικονομολόγους που προσπαθούσαν να βγάλουν αναλογία ευθυνών για να υπολογίσουν τη δοσολογία του φαρμάκου.

Ίσως μέσα στην επίδραση των δραστικών ουσιών των φαρμάκων, ίσως και εξαιτίας της, οι άνθρωποι άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι τελικά όλοι στην ίδια μοίρα είναι, ακόμη κι αν άλλοι έπαιρναν το πρωτότυπο φάρμακο και άλλοι το γενόσημο. Όλοι υπέφεραν από την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ο Καπιταλισμός και έπρεπε να ανεχθούν και τους νάνους του, που είχαν βγει από τις τρύπες τους και ζήταγαν τα ρέστα (για την ακρίβεια όλα τα ζήταγαν και άφηναν τα ρέστα). Δεν είχε πια μεγάλη σημασία σε ποιο χωριό ή βασίλειο έμενε κάποιος, ούτε η ένταση του προβλήματος, ούτε το όνομα του φαρμάκου. Η κοινή συνισταμένη όλων των ανθρώπων ήταν ότι υπέφεραν. Και, ξέρετε, οι κοινές συνισταμένες είναι ύπουλες, στην αρχή είναι αόρατες, αλλά έτσι και τις υποψιαστεί κάποιος, γίνονται πιο υπαρκτές, διαγνώσιμες και συμπαγείς και από το ατσάλι. Χώρια που προκαλούν περίεργες συμπεριφορές, εντελώς ασύμβατες με τις αστρολογικές επιρροές που προκαλεί ο δορυφόρος Υπολογ-ισμός. Ο άνθρωπος αρχίζει να απλώνει το χέρι του στον διπλανό του, όταν διαπιστώνει ή συνειδητοποιεί ότι δεν τους χωρίζει τίποτα, αλλά τους ενώνει η ομοιότητα της κατάστασής τους. Και εκεί κάπου, ο δορυφόρος Κυν-ισμός παύει να έχει οποιαδήποτε επιρροή στους αστρολογικούς χάρτες των ανθρώπων.

Αυτά έβλεπε λοιπόν η Συνειδοτοποίηση, μη μπορώντας από ένα σημείο και μετά να κρύψει μια αυτάρεσκη χαρά. Έτρεξε λοιπόν στη μακρινή νεραιδοχώρα, στο Πίσω-Μέρος-του-Μυαλού, να ενημερώσει σχετικά την Αλληλεγγύη. Η Αλληλεγγύη την άκουγε με προσοχή και με συγκρατημένη αισιοδοξία, που θα έλεγε και η παρουσιάστρια του δελτίου των 8, για να μην αναγκαστεί να αναφέρει λέξεις με αρνητική παρήχηση, όπως δυσπιστία. Η Αλληλεγγύη δεν ήταν και πολύ σίγουρη ότι οι άνθρωποι την καλούσαν στον κόσμο τους και πολύ περισσότερο ότι την αποδέχονταν σε αυτόν. Και τότε η Συνειδητοποίηση παρουσίασε το τελευταίο και πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη της, εύρημα όλων. Έβγαλε από το μικρό πλεκτό τσαντάκι της ένα κουτάκι από σκούρο ξύλο που έδειχνε να αστράφτει. Η Αλληλεγγύη κατάλαβε αμέσως ποιο κουτάκι ήταν. Είχε καιρό να εμφανιστεί νεράιδα κρατώντας το. Ήταν το κουτάκι που χρησιμοποιούσαν για να αποθηκεύουν τις σκέψεις των ανθρώπων. Η Συνειδητοποίηση το έσπρωξε προς το μέρος της και η Αλληλεγγύη, κατατροπώνοντας την παρουσιάστρια του δελτίου των 8 που της φώναζε "Μην το ανοίξεις, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές", το έπιασε στα χέρια της και το άνοιξε. Τότε πετάχτηκαν από μέσα οι σκέψεις των ανθρώπων, δημιουργώντας ένα πανδαιμόνιο. Πάνω όμως από τη βουή, ακούγονταν καθαρά "Πρέπει να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, είμαστε όλοι στην ίδια θέση". Η Αλληλεγγύη δεν είχε πια καμία αμφιβολία, έπρεπε να βγει στον κόσμο.

ΤΕΛΟΣ