Πότε αποφασίστηκε η διεξαγωγή των επερχόμενων εκλογών;

Ενόψει των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών, της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015, θα περιοριστώ να διατυπώσω μόνο την παρακάτω άποψη :

Η διεξαγωγή εκλογών, στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, αποφασίστηκε κατά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, της 6^ης Ιουλίου 2015, την επομένη δηλαδή της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, με το γνωστό αποτέλεσμα υπέρ του Όχι.

Πιο συγκεκριμένα, κατά την εν λόγω συνάντηση ο Τσίπρας ενημέρωσε με κάθε επισημότητα τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς πως πρόκειται να υποβάλει αίτηση για την υπαγωγή σε νέο πρόγραμμα, εφόσον ήταν δεδομένο πως όλες οι άλλες εναλλακτικές είχαν πλέον εξαφανιστεί. 

Σε αυτό το πλαίσιο, επίσης τους ενημέρωσε πως δεν υπήρχε περίπτωση ο συνασπισμός που στηρίζει την κυβέρνησή του να μπορέσει να υπερψηφίσει την όποια συμφωνία πραγματοποιηθεί με τους εταίρους, διότι μέρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του δεν πρόκειται να ψηφίσει θετικά. Προφανώς, γνώριζε ήδη τις αντιρρήσεις και το ποιοι τις διατύπωναν, ήδη από τότε, εμείς μόνο μάθαμε για αυτές πρόσφατα, από τις δηλώσεις Λαπαβίτσα. Για το λόγο αυτό, αντί να κληθεί στη συνάντηση αυτή, όπως θα ήταν εύλογο αφού αφορούσε τη διαπραγμάτευση και την εφεξής πορεία της χώρας, ο υπουργός οικονομικών, κλήθηκε, από τους πολιτικούς αρζηγούς, ο Λαφαζάνης, προφανώς προκειμένου να αποσαφηνίσει εάν ο ίδιος και οι βουλευτές που ελέγχει θα ψήφιζαν την τυχόν συμφωνία που θα ερχόταν στο κοινοβούλιο προς κύρωση.

Μετά δε την επιβεβαίωση πως  η τυχόν συμφωνία δεν θα υπερψηφιζόταν από κάποιους βουλευτές της τότε κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας εξέθεσε στους πολιτικούς αρχηγούς πως θα έπρεπε οι δικές τους κοινοβουλευτικές ομάδες να στηρίξουν, σε επίπεδο ψηφοφορίας, τη νέα συμφωνία, αλλά και τους εφαρμοστικούς νόμους, διότι εκείνος πλέον δεν θα μπορούσε να διασφαλίσει την υπερψήφισή τους, ούτε με τις 151 ψήφους που χρειάζονται οι εφαρμοστικοί νόμοι.

Εκλογές ήταν, ούτως ή άλλως, αναπόφευκτο να γίνουν, εντός του 2015, στο μέτρο που ο κορμός της απερχόμενης κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήλεγχε πλέον την κοινοβουλευτική ομάδα του, είχε δε εκλεγεί με εντελώς άλλες προγραμματικές δηλώσεις από αυτές που θα εφάρμοζε, με αντίστοιχη δυσαρέσκεια του κόσμου. Αντί λοιπόν της αναμονής μέχρι την υπερψήφιση και των εφαρμοστικών νόμων, οι οποίοι θα έπρεπε να στηριχθούν και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αφαιρώντας έτσι κάθε περιθώριο αντιπολίτευσης και κατ’ επέκταση διαφοροποίησης της από την κυβέρνηση, με την ελπίδα εναλλαγής στην εξουσία, θεωρήθηκε σκόπιμο οι εκλογές να διεξαχθούν πριν τη ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων. Εν ολίγοις, η σύμπασα η αντιπολίτευση ήξερε καλά πως εάν στήριζε και τους εφαρμοστικούς νόμους, μετά θα έδειχνε το δεκανίκι της κυβέρνησης και άντε να ζητήσει ψήφο υποσχόμενη κάτι άλλο και μάλιστα τόσο σύντομα μετά τις σχετικές ψηφοφορίες.

Από την άλλη πλευρά, η διεξαγωγή εκλογών πριν τη ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων εξυπηρετούσε και το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μπορούσε να υποστηρίξει ότι εκβιάστηκε (ασχέτως εάν αυτό είναι αλήθεια ή ψέματα) στην υπογραφή του νέου μνημονίου, αλλά μπορεί να κάνει τη διαφορά στην εφαρμογή του, χωρίς οι ψηφοφόροι να έχουν καταλάβει - και πολύ περισσότερο να έχουν νιώσει στο πετσί τους - τι σημαίνει και συνεπάγεται το νέο μνημόνιο.

Εφόσον, λοιπόν, οι πολιτικοί αρχηγοί συμφώνησαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, πως η διεξαγωγή εκλογών ήταν προτιμότερο να λάβει χώρα νωρίς το φθινόπωρο, και πάντως πριν να έρθουν προς ψήφιση οι εφαρμοστικοί νόμοι, έμενε μόνο να διασφαλιστεί η συναίνεση των εταίρων μας προς τούτο. Λαμβάνοντας ως δεδομένο πως και οι εταίροι μας γνώριζαν, ως πολιτικοί, πως οι εκλογές ήταν αναπόφευκτες, προτίμησαν αυτές να γίνουν πριν από την πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος, προς αποφυγή της αναστάτωσης σε εκείνο, το σημαντικό, σημείο του νέου προγράμματος. 

Φυσικά, η παραπάνω συναπόφαση όλων για τη διεξαγωγή των εκλογών δεν ήταν ανακοινώσιμη, για ευνόητους λόγους. Προκειμένου όμως να οδηγηθούμε σε εκλογές, έπρεπε ή να πέσει η κυβέρνηση, ή να παραιτηθεί. Ευλόγως, το ευνοϊκότερο για το ΣΥΡΙΖΑ σενάριο ήταν να πέσει η κυβέρνηση, και για το λόγο αυτό ανακοινώθηκε πως θα ζητηθεί ψήφος εμπιστοσύνης, κατά τη διάρκεια της οποίας οι «αντάρτες» θα έπρεπε, είτε να γίνουν ρόμπα στηρίζοντας την κυβέρνηση, λίγες ημέρες μετά την καταψήφιση της συμφωνίας που έφερε η κυβέρνηση, είτε να άρουν την εμπιστοσύνη τους  προς την κυβέρνηση και να τη ρίξουν, συγκεντρώνοντας πάνω τους όλη την κατακραυγή για την αναστάτωση των εκλογών (και για την απώλεια της εξουσίας από την πρώτη αριστερή κυβέρνηση). Προκειμένου λοιπόν οι αντάρτες να αποφύγουν το δεύτερο σενάριο, το οποίο προφανώς δεν τους εξασφάλιζε τη πολιτική επιβίωσή τους, οι "αντάρτες" προτίμησαν να γίνουν ρόμπες, και έτσι η Αριστερή Πλατφόρμα δήλωνε, σε όλους τους τόνους, πως δεν θέλει να ρίξει την κυβέρνηση και δεν θα την καταψηφίσει κατά τη διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης. Κάπως έτσι, λοιπόν η κυβέρνηση αναδιπλώθηκε και ακολούθησε τη στρατηγική της παραίτησης, προκειμένου να οδηγηθούμε στις προ πολλού αποφασισμένες εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015.

Προς επίρρωση όλων των παραπάνω, αρκεί να δούμε τη σημερινή επικοινωνιακή τακτική κάθε κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πως εκβιάστηκε και σύρθηκε στην υπογραφή του νέου μνημονίου, αλλά θα κάνει τη διαφορά, διότι μπορεί να το εφαρμόσει καλύτερα από τους άλλους, τους παλιούς και διεφθαρμένους. Η ΝΔ τονίζει την ανακολουθία του ΣΥΡΙΖΑ, που τελικά υπέγραψε μνημόνιο και επιπλέον τον κατακεραυνώνει, ανέξοδα, για τη διενέργεια των – αναπόφευκτων εκλογών – και υπόσχεται πως μπορεί να καλύτερα την ίδια δουλειά, υποσχόμενη, πάλι ανέξοδα, αναίρεση μέρους του νέου μνημονίου (ειδικά αυτού που αφορά το παραδοσιακό εκλογικό κοινό τους). Περίπου ίδια είναι η ρητορική και του ΠΑΣΟΚ, το οποίο επίσης εστιάζει στην αλλαγή πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και του χρεώνει τη διεξαγωγή των εκλογών. Τέλος, το ΠΟΤΑΜΙ, αφού πει όσα λένε η υπόλοιπη αντιπολίτευση, προσπαθεί επιπλέον να πείσει πως αυτό είναι το νέο και μη διεφθαρμένο.

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------

Προβλέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα, σε ό,τι αφορά τη δύναμη των κομμάτων, δεν θα γίνουν από το παρόν ιστολόγιο και τη γράφουσα, διότι είναι αδιάφορη, στο μέτρο που όποιο κι αν είναι το πρώτο ή το δεύτερο κόμμα, θα συνασπισθούν προς τη δημιουργία κυβερνήσεως συνεργασίας, με ή χωρίς τσόντες από άλλα κόμματα. Επίσης, δεν θα τύχουν σχολίου οι γραφικότητες περί Λεβέντη και άλλων γελοίων, που χρωστούν την ύπαρξή τους στη διαχρονική βλακεία αυτού του λαού, διότι η γράφουσα έχει χάσει του χιούμορ της.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας.