Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Δίκαιο της Θάλασσας

Σήμερα αποφάσισα να κάνω .. ανασκαφή. Μέσα σε μια ντουλάπα με ράφια. Έψαχνα ένα ροζ βιβλίο. Παλιό και φθαρμένο από την υπερβολική χρήση για κάποιους μήνες προ και κατά τη διάρκεια μιας εξεταστικής περιόδου.

Το βρήκα να στέκεται σκονισμένο και παραμελημένο, υποταγμένο στη μοίρα της αποθήκευσης. Όχι και τόσο ροζ πια, αλλά μάλλον γκρι - ροζ. Ο τίτλος τους όμως, τυπωμένος με μαύρα γράμματα, ευδιάκριτος "Διεθνές Δίκαιο ΙΙ - Το κράτος και το έδαφος - Δίκαιο της Θάλασσας". 

Το άνοιξα και μεταφέρω αυτούσια.

Ανοιχτή θάλασσα είναι όλα τα τμήματα της θάλασσας στα οποία δεν περιλαμβάνονται η αιγιαλίτιδα ζώνη και τα εσωτερική ή εθνικά ύδατα των κρατών. 

Η ανοιχτή θάλασσα δεν είναι res nullius, δεν είναι δηλαδή αδέσποτο πράγμα, αφού κανείς δεν μπορεί να ασκήσει κυριαρχία ή να εγείρει δικαιώματα κυριότητας σε αυτήν. Δεν είναι res communis, δηλαδή κοινό πράγμα, γιατί δεν ανήκει σε όλα τα κράτη με την έννοια της συγκυριαρχίας. Η ανοιχτή θάλασσα αποτελεί πράγμα κοινής χρήσης (res communis usus). Στην ανοιχτή θάλασσα υπάρχει ελευθερία που εκδηλώνεται με την ελευθερία ναυσιπλοΐας, την ελευθερία αλιείας, την ελευθερία τοποθετήσεως υποβρυχίων καλωδίων και σωληναγωγών, την ελευθερία υπερπτήσεως. 

Τα πλοία στην ανοιχτή θάλασσα υπάγονται στην αποκλειστική δικαιοδοσία του κράτους της σημαίας τους. Κανένα κράτος δεν έχει δικαίωμα να προβαίνει σε πράξεις εξουσίας κατά σκαφών που δεν φέρουν τη σημαία του. Αν ένα πλοίο, στην ανοιχτή θάλασσα, παραβιάζει τη νομοθεσία του κράτους της σημαίας του ή το διενθές δίκαιο, τότε μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο πράξεων εξουσίας από πολεμικά πλοία μόνο του κράτους της σημαίας του. Τα πολεμικά πλοία είναι αναρμόδια να πραγματοποιούν οποιαδήποτε επέμβαση ή να παρακωλύουν τη ναυσιπλοΐα των ξένων εμπορικών πλοίων στην ανοιχτή θάλασσα σε καιρό ειρήνης. Ένα πολεμικό πλοίο μπορεί να προβεί, στην ανοιχτή θάλασσα, σε "έλεγχο της σημαίας" και περαιτέρω σε "επίσκεψη" εμπορικού πλοίου υπό ξένη σημαία, στις περιπτώσεις που υπάρχει εύλογη υπόνοια ότι το ξένο ιδιωτικό πλοίο α) ασκεί πειρατεία ή β) ασκεί δουλεμπόριο ή γ) φέρει ξένη σημαία και αρνείται να ανυψώσει σημαία, ενώ στην πραγματικότητα έχει την ίδια σημαία με το πολεμικό πλοίο. (Με τη σύμβαση του Mοntego Bay  προστέθηκαν και οι περιπτώσεις των παράνομων ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και του πλοίου χωρίς ιθαγένεια). Η άσκηση πράξεων βίας επί πλοίου για πολιτικούς σκοπούς δεν υπάγεται στην έννοια της πειρατείας (ακόμη λοιπόν κι αν υπάρχουν βάσιμες ή/και επιβεβαιωμένες πληροφορίες για πράξεις βίας επί πλοίου, οι οποίες όμως γίνονται για πολιτικούς λόγους και όχι για ιδιοτελείς σκοπούς, δεν νομιμοποιείται να επέμβει πλοίο που δεν φέρει την ίδια σημαία με το πλοίο επί του οποίου ασκούνται οι πράξεις βίας). Ο "έλεγχος σημαίας" δεν πρέπει να συγχέεται με το δικαίωμα νηοψίας. Η νηοψία είναι πράξη που νομιμοποιείται μόνο σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης. Το εμπόλεμο κράτος δικαιούται να ελέγχει στην ανοιχτή θάλασσα τα πλοία εκείνα, τα οποία δημιουργούν υποψίες ότι μετέχουν στον πολεμικό ανεφοδιασμό του αντιπάλου και διενεργούν λαθρεμπόριο πολέμου. Αλλά, χρειάζεται προηγουμένως να υπάρχει αναγγελία της ένοπλης σύρραξης προς τους τρίτους (εμπόλεμη κατάσταση). Δικαίωμα νηοψίας σε καιρό ειρήνης δεν υπάρχει.

(*) Όλα τα παραπάνω βρίσκονται στο βιβλίο του καθηγητή Εμμ. Ρούκουνα, Διεθνές Δίκαιο ΙΙ, Το κράτος και το έδαφος - Δίκαιο της Θάλασσας, έκδοση 1982
(**) Όλα τα παραπάνω ίσχυαν πριν αλλά συνεχίζουν να ισχύουν και μετά το Δεκέμβριο 1982, οπότε υπεγράφη στο Montego Bay η νέα σύμβαση, που προέυκψε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σε αυτή συμμετείχε και το κράτος του Ισραήλ. 

---------------------------------------------
Έτσι κάπως, κάποιοι έμαθαν στις Νομικές Σχολές για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σε καμία όμως Νομική Σχολή δεν έμαθε ποτέ κανείς για το Δίκαιο του Ισχυροτέρου. Αυτό, άλλωστε, δεν είναι κάτι που έχουν το "προνόμιο" να διδάσκονται μόνο φοιτητές της Νομικής Σχολής, αλλά όλοι μας καθημερινά ...

GatheRate

22 σχόλια:

  1. Αμάν πια δεν αντέχω... τα έχω πάρει στο κρανίο σήμερα... Τι γυρεύουν τα κουμμούνια ακτιβιστές με τους Τουρκαλάδες; Θα μπορούσαν κάλλιστα να πάνε για απόβαση στη Βόρεια Κύπρο - αλλά τα εθνικά μας θέματα δεν ενθουσιάζουν τα κουμμούνια. Ξαφνικά μας πιάνουν ευαισθησίες για όλους τους άλλους και δεν ενδιαφερόμαστε για τα του οίκου μας!!!

    Και στο κάτω κάτω της γραφής, ποιό είναι πλέον το ατόπημα των Ισραηλινών; Εγώ δεν βλέπω τίποτα το μεμπτό. Μου θυμίζει τους επιβάτες του Ζενίθ (βλ. Στόλισκο της Ελευθερίας) που θέλουν να δώσουν οικονομική (βλ. ανθρωπιστική) βοήθεια στον ηρωϊκά δοκιμαζόμενο από τα σκληρά μέτρα λαό της Αθήνας (βλ. Γάζα) και τους συνδικαλιστές του ΠΝΟ (βλ. κομμάντος) να τους το απαγορεύουν.

    Μπράβο στο Ισραήλ! Μακάρι και εμείς εντώ στο Ελλαδιστάν να μπορούσαμε να τους μιμηθούμε λίγο και να υπαρασπιστούμε τα δίκαια της πλειόψηφίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όταν υπάρχουν νεκροί, δεν μπορείς να λες μπράβο σε αυτούς που τους σκότωσαν. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.

    Από πότε η αυτοδικία έγινε νόμιμος τρόπος προάσπισης συμφερόντων; Τελευταία φορά που κοίταξα ήταν και ποινικώς κολάσιμο αδίκημα.

    Και εσύ μπορείς να μην βλέπεις τίποτα μεμπτό στη συμπεριφορά των Ισραηλινών, όλοι οι υπόλοιποι βλέπουν νεκρούς. Και φυσικά το γεγονός ότι έγραψαν εκεί που δεν πιάνει μελάνι το διεθνές δίκαιο.

    Αν πρόκειται και εμείς να υπερασπιστούμε με τον ίδιο τρόπο τα όποια δίκαια αιτήματα μας, προσωπικά ευχαριστώ δεν θα πάρω. Δίκαιο είναι ό,τι διεκδικείται και κατακτιέται δίκαια.

    Παρεπιμπτόντως, υπήρχαν ακτιβιστές και από άλλες χώρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Not so fast… Αυτή η ‘ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ’ μπορεί τελικά να είναι ‘τελεία και παύλα’ ή ακόμα και αποσιωπητικά… Ο Αλέξανδρος παρόλο το πλιάτσικο που έκανε στην Ασία τον ονομάσαμε Μέγα… μέχρι και οι Σκοπιανοί προσπαθούν να σφετεριστούν τα κληρονομικά δικαιώματά μας. Την 25η Μαρτίου τιμάμε την μνήμη του Κολοκοτρώνη που δεν άφησε Τούρκο ζωντανό κατά την άλωση της Τριπολιτσάς… και συνεχίζουμε να λέμε μπράβο σε αυτούς που σκότωσαν τους τούρκους φουκαράδες. Τα ίδια για την 28η Οκτωβρίου… πόσους Ιταλούς δεν αφήσαμε επί τόπου στα βουνά της Αλβανίας… και συνεχίζουμε να χειροκροτούμε 60 χρόνια μετά και να τιμούμε την αργία αυτής της μέρας!

    Από πότε η αυτοδικία έγινε νόμιμος τρόπος προάσπισης συμφερόντων; Μπορεί την τελευταία φορά που κοίταξες να ήταν και ποινικώς κολάσιμο αδίκημα σύμφωνα με το ίδιο Σύνταγμα που εγγυάται σε όλους την ισότητα και την ελευθερία μεταξύ μας και διασφαλίζει τα δημοκρατικά δικαιώματα της πλειοψηφίας. Το Σύνταγμα συνεπώς κάνει κάτι νόμιμο ή μη. Όταν όμως το ΠΝΟ και οι λοιποί κομμούνες καταπατούν και τσαλακώνουν έστω και ένα άρθρο από αυτό το Σύνταγμα (ξεχάσαμε τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ στο Mega;) τότε ολόκληρο παύει πλέον να υφίσταται και η αυτοδικία με την σειρά της χάνει την νομική υπόσταση που τώρα την κάνει αδίκημα.

    Όλοι οι υπόλοιποι βλέπουν νεκρούς; Και στην πορεία του ΠΑΜΕ είδα νεκρούς στην Marfin Bank αλλά οι διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ δεν κρίθηκαν παράνομες. Γιατί δυο μέτρα και δυο σταθμά;

    Το γεγονός ότι έγραψαν εκεί που δεν πιάνει μελάνι το διεθνές δίκαιο… φτάνουμε εκεί που έλεγες κάτι για το δίκαιο του ισχυρού… Δεν μπορεί η τουρκική κυβέρνηση να σκίζει τα ρούχα της επειδή το Ισραήλ έκανε επίθεση σε διεθνή ύδατα την ίδια ώρα που μιλάει για casus belli αν η Ελλάδα εξασκήσει το διεθνές δίκαιό της και επεκτείνει την υφαλοκρηπίδα στα 12 μίλια.

    Πράγματι ‘δίκαιο είναι ό,τι διεκδικείται και κατακτιέται δίκαια’… με μαγεύεις και με γοητεύεις όταν μιλάς έτσι και μακάρι να σε καταλάβαιναν κι όλοι οι καραγκιόζηδες του ΠΑΜΕ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και πάει λέγοντας. Δίκαιο δεν είναι να γλύφεις για μια θέση στο Δημόσιο και μετά να θέλεις το Δημόσιο να υποθηκεύσει (υπονομεύσει) το μέλλον των επόμενων γενεών για να σου βγάλει πέρα επιδόματα και συντάξεις για να τρως τεμπέλη μου με δυο μασέλες… Ο αναμάρτητος λοιπόν πρώτος τη λίθο βαλέτω… πριν μιλήσουμε για τα άτοπα του Ισραήλ έχουμε να διορθώσουμε μυριάδες δικά μας άτοπα.

    Παρεμπιπτόντως, υπήρχαν ακτιβιστές και από άλλες χώρες... και αυτό δίνει στην όλη φάση την κατάσταση γελοιότητας… οι Τούρκοι δεν κοιτάν τα χάλια τους που καταπατούν το διεθνές δίκαιο στην Κύπρο, το Κουρδιστάν, στο Πατριαρχείο και στο Αιγαίο… Οι Έλληνες δεν κοιτάμε τα χάλια μας που καταδυναστεύουμε την Τσαμουριά, την Μακεδονία και τους Τούρκους της Δυτικής Θράκης. Κάτι Γερμανοί ακτιβιστές καλύτερα να αγωνιστούν για τα δικαιώματα τω μειονοτήτων στη Γερμανία που είναι περιθωριοποιημένοι γιατί δεν ανήκουν στην Αρειανή φυλή… Κάτι Βρετανοί που ξεχνούν ότι η Σκωτία ζητά την ανεξαρτησία της από τους Άγγλους δυνάστες της… και ο Αμερικανός καλά θα έκανε να σκεφτεί την καταπίεση που υφίστανται οι μαύροι και οι ερυθρόδερμοι από τους λευκούς συμπατριώτες του…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Not so fast indeed... Ποιος σου είπε ότι εγώ θεωρώ μέγα τον Αλέξανδρο, επειδή επέκτεινε την αυτοκρατορία του και έσπειρε νεκρούς στα πέρατα της τότε γνωστής γεωγραφίας; Αν θες τη γνώμη μου, ο Αλέξναδρος, όπως σε αρκετές περιπτώσεις η πόλη - κράτος της Αθήνας, ήταν οι πρώτοι ιμπεριαλιστές και οι διδάξαντες της επεκτακτικής πολιτικής και της οικονομικής υποδούλωσης.
    Σε ό,τι αφορά τον Κολοκοτρώνη και την 25η Μαρτίου, αλλά και την 28η Οκτωβρίου, υπάρχει μια διαφοροποίηση, ιδίως στη δεύτερη περίπτωση, όπου τυπικά μιλώντας ήταν αντίδραση σε προηγούμενη επίθεση. Μερικές φορές η αντίδραση είναι επιβεβλημένη και αναπόδραστη, διότι ο κόσμος δεν είναι τέλειος.

    Κατά την άποψη μου, το κόστος σε ανθρώπινες ζωές είναι ένα κόστος απαγορευτικό σε οποιαδήποτε περίπτωση. Το ίδιο ισχύει ακόμη κι αν δεχτώ ότι οι νεκροί της Μαρφίν είναι αποτέλεσμα των διαδηλώσεων (που δεν το δέχομαι). Δυστυχώς όμως οι νεκροί της Μαρφιν έπεσαν θύματα σε έναν ακήρυκτο υπόγειο και αφανή πόλεμο και όχι εξαιτίας των διαδηλώσεων.

    Το Σύνταγμα είναι και αυτός ένας νόμος στον οποίο η κοινωνία αποδίδει μεγαλύτερη σημασία και σπουδαιότητα από όλους τους υπόλοιπους. Όλοι όμως οι νόμοι είναι ουσιαστικά η αποτύπωση της κυρίαρχης ιδεολογίας σε συγκεκριμένο χωροχρόνο. Για το λόγο αυτό άλλωστε σήμερα δεν υπάρχουν πια νόμοι, που ίσχυαν παλαιότερα, και μάλιστα μερικοί μας φαίνονται γελοίοι (π.χ. μοιχεία, νόμος περί τεντυμποϊσμού κλπ), διότι απλά άλλαξε η ιδεολογία της κοινωνίας. Έτσι, ακόμη και το σύνταγμα προσαρμόζεται στις ανάγκες της κοινωνίας που το πιστεύει (βλ. την ψήφο των γυναικών). Όσο υπάρχει όμως υπάρχει σύνταγμα, μπορούμε να διαφωνούμε μαζί του (και εγώ διαφωνώ με ορισμένα σημεία του) αλλα δεν το γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια και προσπαθούμε με τα μέσα και τις διαδικασίες που έχει συμφωνήσει η κοινωνία να το αλλάξουμε.

    Έχεις δίκιο όταν λες ότι έχουμε σαν χώρα αλλά και σαν λαός να διορθώσουμε πολλά λάθη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε δικαίωμα να βλέπουμε τα λάθη των άλλων. Θα ήμασταν λοιπόν αφελείς αν δεν βλέπαμε ότι τις περισσότερες φορές, πίσω από φαινομενικά αθώες περιπτώσεις κρύβονται συμφέροντα και σκοπιμότητες. Άλλωστε ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Και είμαι η πρώτη που θα δεχθώ ότι η ζέση της Τουρκίας για την ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, εντάσσεται στο πλαίσιο διαγκωνισμού της με το Ισραήλ για το θώκο του τοπικού άρχοντα της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό όμως αφορά την πολιτική και τους πολιτικούς της Τουρκίας και του Ισραήλ, που δεν επέβαιναν στα σκάφη. Αντίθετα στο στολίσκο υπήρχαν ΚΑΙ άνθρωποι αγνοί που ήθελαν να βοηθήσουν κάποιους άλλους ανθρώπους που στερούνται τα βασικά μέσα διαβίωσης. Και τα θύματα είναι από αυτούς τους ανθρώπους. Δεν θα υποβαθμίσω λοιπόν το θάνατο αυτών των ανθρώπων κοιτώντας τις πολιτικές σκοπιμότητες που κάποιοι άλλοι εκ του ασφαλούς πήγαν να ικανοποιήσουν σφετεριζόμενοι αισθήματα αλληλεγγύης.

    Τέλος, σε ό,τι αφορά τα "εθνικά" θέματα που αναφέρεις (και της Ελλάδας και άλλων χωρών), είναι μεγάλη συζήτηση, την οποία μπορούμε να κάνουμε αλλά όχι εδώ, διότι τότε έχουμε να απλώσουμε κάτι σεντόνια που ούτε εμείς δεν θα μπορούμε στο τέλος να διαβάσουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «Δικαίωμα νηοψίας σε καιρό ειρήνης δεν υπάρχει.»

    Μόνο που δεν υπάρχει ειρήνη, αλλά πόλεμος. Εδώ και 60 χρόνια βρίσκονται τα μέρη σε εμπόλεμη κατάσταση, και εφόσον δεν έχουν υπογράψει σύμφωνο ειρήνης, δεν υπάρχει ειρήνη. Διορθώστε με, αλλά τέτοια ειρήνη υπεγράφη μόνο με την Αίγυπτο χωριστά, οι άλλοι παραμένουν εμπόλεμοι αντίπαλοι. Με τους Παλαιστίνιους ειδικά ισχύει, ότι η Χαμας δεν νοείται ότι είναι η κυβέρνηση και αντιπρόσωπος των Παλαιστινίων, αυτή η κυβέρνηση βρίσκετε στην Δυτική Όχθη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το δίκαιο του ισχυροτέρου είναι απείρως αρχαιότερο, γι'αυτό και διαχρονικά ανυπόγραφο.
    Είναι κάτι σαν τα αξιώματα των μαθηματικών: τα αποδέχεσαι δίχως απόδειξη.

    Παρεμπιπτόντως, στην πρόσφατη ιστορία με το Ισραήλ υπάρχει κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον: οι Τούρκοι που διαμαρτύρονται μεταξύ άλλων και για το ρεσάλτο στα διεθνή ύδατα, ουδέποτε έχουν υπογράψει το Δίκαιο των Θαλασσών, κάτι που μας υπενθυμίζουν που και που όταν τονίζουν ότι δεν αποδέχονται τα 12 νμ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @qq
    Αυτό το σημείο περί ύπαρξης επίσημης νομικά εμπολέμου καταστάσεως είναι κάτι που χρήζει διευκρινίσεως, διότι το γεγονός ότι διεξάγεται πόλεμος δεν συνεπάγεται ότι υπάρχει - επίσημη νομικά - εμπόλεμη κατάσταση.

    @hades
    Επιπλέον, η Τουρκία αμφισβητεί τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου να επιλύσει τη διαφορά της με την Ελλάδα. Κατά τα λοιπά, κόπτονται για το σεβασμό των διεθνών κανόνων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο πόλεμος κηρύχθηκε επίσημα με όλη την επισημότητα το 1947-48 από όλους του γείτονες εναντίον της κοινότητας των Ισραηλιτών, και έκτοτε στέκι νομικά, αν και πρακτικά έχουμε μία ιδιόρρυθμη ειρήνη με περιοδικές εχθροπραξίες, και ένα κράτος (το Ισραήλ) που επίσημα δεν υπάρχει, και ένα άλλο κράτος (αυτό των Παλαιστινίων) που ούτε επίσημα, ούτε πρακτικά υφίσταται. Το Ισραήλ έχει όλο το δικαίωμα να αμύνεται και να λαμβάνει όλες τις προφυλάξεις του (ακόμα και νηοψίες στην άλλη άκρη της γης να κάνει, όπως έκανε την επιδρομή στο Κάιρο και στην Ουγκάντα), και όσοι επικαλούνται την άρση του αποκλεισμού, ας φροντίσουν πρώτα για την ασφάλεια του Ισραήλ. Ξέρεις και ξέρω ότι όλοι οι νοήμονες άνθρωποι τρέμουν στην ιδέα το Ιράν, οι Συρία ή κάποιος άλλος (Μπιν Λαντεν, γιατί όχι) να εισάγει τον ατομικό πύραυλο που θα πλήξει την Ιερουσαλήμ και το μισό Ισραήλ. Γι αυτό ενώ όλοι φωνάζουν για την άρση του αποκλεισμού, πέρα από λόγια, μόκο. Εκτός αυτών των σκέψεων, το δίκαιο της θαλάσσης γίνεται σεβαστό μόνο αν όλα τα μέρη το υπογράψουν και σεβαστούν την τήρηση του. Αφού δεν το κάτι η άλλη μεριά, γιατί να το κάνει το Ισραήλ και ποιος μπορεί να το υποχρεώσει σε αυτό, με πια λογική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εφόσον και κατά τις ΗΠΑ, το θέμα ήταν απλά μία "άτυχη στιγμή", η υπόθεση έχει κουτουπωθεί ήδη από την ταφόπλακά της, ας φωνάζουν και 100000 δικηγόροι και νομικοί.

    @ Costa

    Γενικέυεις χωρίς λόγο. Με το παρδόν δηλαδή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @qq
    Με λίγο ψάξιμο, βρήκα ότι το Ισραήλ δεν έχει κυρώσει τη συνθήκη για το δίκαιο της θάλασσας (αλλά μόνο την UN Fish Stocks Agreement), συνεπώς μπορεί να προβάλλει αντιρρήσεις ως προς τη δεύσμευση του, όπως άλλωστε κάνει και Τουρκία (esp. when it comes στις διαφορές της με την Ελλάδα).

    Για τον αν υπάρχει επίσημη νομικά εμπόλεμη κατάσταση, επιφυλλάσσομαι να το ψάξω λίγο καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, είτε υπάρχει, είτε όχι, το Ισραήλ μπορεί να αρνείται την εφαρμογή των κανόνων του δικαίου της θάλασσας, για όσο χρόνο δεν επικυρώνει τη συνθήκη.

    Το δια ταύτα όμως φαίνεται να παραμένει το ίδιο ... το δίκαιο της θάλασσας σίγουρα θα χάνει όλες τις μάχες με το δίκαιο του ισχυροτέρου... όπως είπε και ο Hades το δεύτερο είναι διαχρονικό δίκαιο, κάπως σαν το εθιμικό δίκαιο...

    @ελληνάκι
    Όταν έμαθα τα γεγονότα, περίμενα την αντίδραση των ΗΠΑ, απλώς για να επιβεβαιώσω ότι θα ήταν αυτή που όλος ο κόσμος ήξερε ότι θα είναι. Αν παρατηρήσουμε δε την ιεραρχία της επικαιρότητας, το όλο θέμα είναι ήδη περσινά ξινά σταφύλια (για το Rachel Corrie έγινε απλώς η αναφορά περί αναίμακτης κατάληψης).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δείτε και αυτό πάντως
    http://www.law.uoa.gr/proboli-anakoinwshs/h-enoplh-symploki.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. το δίκαιο θαλάσσης, όπως και το άλλο περιβόητο περί πολέμων, είναι καθαρά εθιμοτυπικό, κωδικοποιημένο σε κάποιες συμβάσεις που στην ουσία δεν δεσμεύει κανέναν. Σε άλλες ιστοσελίδες που διαβάζω αναφέρουν κάποιο San Remo, από όπου όλες οι μετέπιτες συμβάσεις πορεύουν, και αυτό το έγγραφο είναι καθαρά μία συλλογή από προηγούμενα συμβάντα. Ότι και να λέει ο ένας δικηγόρος, το καταρρίπτεις πανεύκολα αν βρεις ένα κατάλληλο προηγούμενο από την αμερικανική ή ευρωπαϊκή ιστορία. Συνήθως σαν παραδείγματα της νεότερης ιστορίας αναφέρουν τον αποκλεισμό της Κούβας και των Φολκλανδ. Και εκεί η Αμερικάνοι έκαναν νηοψίες στα διεθνή ύδατα, η Άγγλοι επίσης στα διεθνή ύδατα.

    Υπάρχει πόλεμος, και αν επίσημα ή ανεπίσημα έχει κηρυχθεί ουδόλως διαφέρει. Υπάρχουν εχθροπραξίες, και όπως έγιναν επιδρομές στην Τυνησία, στο Κάιρο, απαγωγές Αργεντινή θα γίνουν και αλλού. στην Δαμασκό συγκεκριμένα έγιναν επιδρομές όχι μόνο κατά παλαιστινίων μονάδων, αλλά και κατά πολιτικών στόχων της Συρίας, με την καταστροφή του περιβόητου πυρηνικού (υπό ανέγερση) εργοστασίου, απλώς και μόνο επειδή υπήρχε υπόνοια ή ο φόβος, ότι θα μπορούσαν μελλοντικά μετά από 50 χρόνια να κατασκευαστούν εκεί πυρηνικές βόμβες. Όλοι φώναζαν κατά των Ισραηλινών, αλλά στην ουσία κατά βάθος τους συνέχαιραν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Να συμπληρώσω άτι σημαντικό. Στην περίπτωση της Κούβας δεν υπήρχε όχι μόνο κήρυξη πολέμου, αλλά ούτε η παραμικρή εχθροπραξία, πέρα από την πράξη του αποκλεισμού. Απλά υπό το φόβο εγκατάστασης πυρηνικών πυραύλων, έγινε ο αποκλεισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Και το καλύτερο της όλης ιστορίας είναι ότι οι ισραηλινοί αποδεικνύονται πιο φιλέλληνες κι από τους έλληνες ακτιβιστές!

    Ιδού ένα άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τίτλο «Ισραηλινοί ιστιοπλόοι οργανώνουν θαλάσσια εκδήλωση διαμαρτυρίας για την τουρκική κατοχή της βόρειας Κύπρου»

    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/06/2010_341087

    Και ένα δεύτερο άρθρο, αυτή τη φορά με την αντίδραση του Ερντογάν που κατά την άποψή του «Ο τουρκικός στρατός δεν είναι κατοχικός στην Κύπρο»

    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/06/2010_341162

    Η τέλεια ξεφτίλα τελικά!

    @ellinaki Η γενικολογία είναι της μόδας αύτες τις πονηρές ημέρες του ΔΝΤ που διανύουμε: «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή