Το φάσμα του θανάτου, η μόνη βεβαιότητα μας, θα έπρεπε να κάνει τη ζωή μας πιο χαρούμενη, από όποια πλευρά και να το δεις. Όλα θα τελειώσουν κάποια στιγμή. Λυτρωτικό ή / και απαισιόδοξο.
Μέχρι τότε όμως, είμαστε εδώ και πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Αλλά όχι, η ζωή μας δεν γίνεται, ούτε την κάνουμε πιο χαρούμενη, επειδή νιώθουμε την ανάγκη να την απολαύσουμε, ή επειδή δεν υπάρχει κανένας λόγος να βασανιζόμαστε, στο τέλος θα λυτρωθούμε από αυτήν. Ο μόνος λόγος που μπορεί να εξηγήσει επαρκώς το γιατί δε νιώθουμε καλύτερα αφού θα πεθάνουμε κάποια στιγμή, είναι το γεγονός ότι παίρνουμε τον εαυτό μας περισσότερο στα σοβαρά από όσο είναι απαραίτητο για τη ψυχική ηρεμία, τη δική μας και των άλλων.
Η μόνη ασφαλής πρόβλεψη για το μέλλον είναι ότι όλοι θα πεθάνουμε, και όλα τα υπόλοιπα θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά το θάνατό μας, όπως υπήρχαν πριν τη γέννησή μας. Η θλίψη αυτών που μας αγάπησαν θα δημιουργήσει ένα μικρό, πρόσκαιρο κυματάκι στη ζωή τους, αλλά στο τέλος η ηρεμία θα επανέλθει και θα συνεχίσουν. Και καλά θα κάνουν.
Όσο για όλα τα άλλα, στο γνωστό και άγνωστο κόσμο ας, στα παπάκια τους, όπως η γέννησή μας, έτσι και ο θάνατός μας.
"Άθρωποι όλου του κόθμου, χαλαρώθτε". Όλα θα τελειώσουν κάποια στιγμή, μόνο για εμάς, όπως τελείωσαν για τους προηγούμενους, θα τελειώσουν για τους επόμενους, ή όσους τέλος πάντων επιτρέψουμε να υπάρξουν, με τη μαλακία που μας δέρνει.
Δεν είμαστε σημαντικοί, ποτέ δεν ήμαστε, ποτέ δε θα γίνουμε. Ακόμη κι αν σε μια στιγμή, όλο το ανθρώπινο γένος εξαφανιζόταν, το σύμπαν δεν θα έδινε καν σημασία, ίσως μόνο ο πλανήτης Γη και τα όντα επ' αυτού να πανηγύριζαν για λίγο και μετά θα συνέχιζαν τη βοσκή τους.
Οπότε τι σημαντικό βρίσκετε και παίρνετε τον εαυτό σας τόσο σοβαρά; "Why do you spoil the fun?" που θα έλεγε και μπάτλερ.
(Υπό κανονικές συνθήκες, κάπου εδώ, θα πέταγα τη μπηχτή ότι κάποιοι δεν έχετε καν δικαιολογία για τη σοβαρότητα που αποδίδετε στην ύπαρξή σας, διότι είστε εντελώς γελοίοι, αλλά επειδή το ποστ είναι εορταστικό, θα προσπαθήσω να μην είμαι επικριτική. Αλλά πάλι, ξέρω εάν θα προλάβω να σας κράξω, πριν ενωθώ με το σύμπαν, τα τινάξω τα πέταλα i.e., όποτε... Βλαμμένοι, είστε απλώς σοβαροφανή, γελοία υποκείμενα που παίρνουν πολύ σοβαρά τα πάντα που τους αφορούν και σπάνε τα νεύρα στους υπόλοιπους, που θέλουν και αυτοί να πάρουν στα σοβαρά όλα όσα τους αφορούν. Πφφφφ τι μπέρδεμα!)
Σκεφτείτε το λίγο καλύτερα. Μπορεί να μην δείτε επόμενη προτοχρονιά, μήνα, μέρα. Γλεντήστε το, όσο προλαβαίνετε. Ή τουλάχιστον αφήστε τους υπόλοιπους από εμάς να το γλεντήσουμε και μην μας απασχολείτε τόσο με την αυτού σημαντικότητά σας, δεν έχω χρόνο μάνα μου!
Καλή χρονιά λοιπόν, αν προλάβουμε...
