Ταύτα και μένω.

Όταν στην επικαιρότητα υπάρχει θάνατος ανθρώπου, αποφεύγω συστηματικά να σχολιάσω το οικείο θέμα. Για το λόγο ότι πάντα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είναι λίγο και επιεικώς γελοίο να πω έστω μια λέξη όταν έχει χαθεί κάτι αναντικατάστατο, όπως η ζωή ενός ανθρώπου, οποιουδήποτε ανθρώπου. 

Την ίδια στάση κράτησα και με το πρόσφατο γεγονός της δολοφονίας του Σ. Γκιόλια. Και δεν πρόκειται να αποστώ από αυτή την πρακτική τώρα. Μετά από το γεγονός αυτό όμως, έχει ξεσπάσει κυριολεκτικά μια θύελλα, η οποία δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη και κατά την άποψη μου δεν πρέπει κιόλας. 

Και αυτή η θύελλα έχει συμπαρασύρει τα πάντα στο πέρασμα της. Ετερόκλητα, ασυνάρτητα και ασύνδετα θέματα, ξαφνικά έχουν εισβάλλει - ή κατά το ορθότερο έχουν κάποιοι "σπρώξει" τεχνηέντως - στην καθημερινότητα της "πληροφόρησης" μας. Το ποιόν του θανόντος, τα μπλογκς (με προεξάρχουσα την ανωνυμία τους), η τρομοκρατία (ή η "τρομοκρατία"), το ξεκατίνιασμα, αλλά και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών, οι συνεργάτες (ή "συνεργάτες") πρώην και νυν, η ελευθερία του λόγου, η "αδέσμευτη" δημοσιογραφία .. και η λίστα δεν τελειώνει. Νιώθω την ανάγκη να τα βάλω σε μια σειρά, να τα ξεκαθαρίσω, κυρίως για τη δική μου ψυχική ηρεμία και προπαντός διότι δεν θέλω ο εγκέφαλος μου να γίνει σούπα. 

1. Δεν με ενδιαφέρει το ποιον του θανόντος για να λυπηθώ που χάθηκε μια ζωή.

2. Δεν αναγνωρίζω ως δημοσιογραφία, την (ανώνυμη ή ακόμη και επώνυμη) δημοσιοποίηση - με οποιοδήποτε τρόπο - πληροφορίων που δεν είναι διασταυρωμένες, ή αξιολογικών κρίσεων. 

3. Η μόνη τρομοκρατία που υπάρχει είναι αυτή που υφιστάται σε καθημερινή βάση, μέσω εκβιαστικών διλημμάτων και μονόδρομων επιλογών. 

4. Η ελευθερία του λόγου δεν είναι το δικαίωμα κάποιων - μεμονωμένων συνήθως - να μπορούν να φωνασκούν ενοχλητικά, διασπείροντας αμφισβητήσιμες - στην καλύτερη περίπτωση - "ειδήσεις" και προκατασκευασμένες και υστερόβουλες απόψεις. 

5. Ενημέρωση δεν είναι αυτό που κάποιοι θέλουν να "φυτέψουν" για τους δικούς τους λόγους στον εγκέφαλο μας και στο συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας. 

6. Η πάταξη της "τρομοκρατίας" δεν συνεπάγεται την περιστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών. Συνεπάγεται μόνο την εφαρμογή των διατάξεων του κοινού ποινικού δικαίου.

7. Μια κοινωνία πολιτών και όχι καταναλωτών πολιτικών προϊόντων δεν χρειάζεται "προστάτες" και "καθοδηγητές". 

8.  Η προσπάθεια ενεργοποίησης των εξαρτημένων αντανακλαστικών μιας οπισθοδρομικής, φοβικής και πουριτανικής κοινωνίας, μόνο αγαθούς σκοπούς και προθέσεις δεν αποκαλύπτει. 

9. Η ελευθερία του τύπου χάθηκε την ημέρα που προσδέθηκε στο άρμα του βιοπορισμού και του πλουτισμού. Σήμερα είναι πλέον η φενάκη πίσω από την οποία κρύβεται ο καλοζωϊσμός ορισμένων κενών περιεχομένου υποκειμένων. 

10. Η μόνη πραγματικά επαναστατική πράξη είναι η σκέψη.