Κοιμάμαι ξύπνια

Εδώ και ημέρες, ξεκινώ αναρτήσεις και τις αφήνω στη μέση. Έγραψα για τη Λιβύη, έγραψα για τη διάχυση κινήτρων στην κοινωνία και εκτός από αυτά που έγραψα, σκέφτηκα ακόμη περισσότερα. Αμέτρητες σκέψεις που επιτίθενται το μυαλό μου σαν τις σταγόνες της βροχής που πέφτουν με δύναμη στο τζάμι. Και συνεχίζουν να κυλούν στα αυλάκια που φτιάχουν στο μυαλό μου, γδέρνοντας το και κάνοντας το να πονά. Και όλο λέω ότι θα τους δώσω ζωή, να υπάρχουν χωρίς εμένα, θα τις κάνω λέξεις, θα τις κάνω πίξελ, θα τις βγάλω από πάνω μου, από  μέσα μου. Και όλο το αφήνω. Και εκείνες με εκδικούνται, γυρίζοντας συνέχεια μέσα στο μυαλό μου, ανοίγοντας καινούργια αυλάκια και νέους φαύλους κύκλους. 

Τι να πω όμως και τι να πρωτοβάλω σε τάξη, όταν ο κόσμος γυρίζει γύρω μου και εγώ είμαι ακίνητη, σαν το παιδί που έχασε τους γονείς του μέσα στο πλήθος; Τι να πω όμως και τι να πρωτοβάλω σε τάξη, όταν τόσα πράγματα και τόσες σκέψεις με τραβούν από το μανίκι και εγώ θέλω να κάνω σε όλα το χατήρι; Πότε ακριβώς η ζωή μου, το μυαλό μου έγινε ωκεανός που θέλει να με πνίξει;

Κάποτε ήμουν παρορμητική. Έκανα, έλεγα, αποφάσιζα αυτό ακριβώς που σκεφτόμουν, τη στιγμή που το σκεφτόμουν. Πυροβολούσα πιο γρήγορα και από τη σκιά μου. Μετά έγινα λογική, σκεφτόμουν και έπειτα έπραττα, έλεγα, αποφάσιζα. Τώρα δεν ξέρω τι είμαι, διότι δεν ξέρω πως λέγεται αυτός που έχει σταματήσει και παρακολουθεί τα πάντα - και τον εαυτό του - να κινούνται γύρω του.

Από μικρή βλέπω έναν εφιάλτη. Έναν συγκεκριμένο εφιάλτη. Στο όνειρο μου, με βλέπω να κοιμάμαι, εκεί που στην πραγματικότητα κοιμάμαι. Και στο όνειρο μου, θέλω να ξυπνήσω, αλλά δεν μπορώ. Το μυαλό μου ουρλιάζει στο σώμα μου να ξυπνήσει, αλλά εκείνο δεν ακούει ή κάνει ότι δεν ακούει. Στο όνειρο μου, ακούω το μυαλό μου να δίνει εντολή να κινηθεί το χέρι μου ή το πόδι  μου, αλλά τίποτα δεν κινείται. Και όταν πλέον το μυαλό μου έχει απελπιστεί και ουριλάζει πανικλόβλητο ακατανόητα πράγματα, πετάγομαι από τον ύπνο τρομοκρατημένη. 

Τώρα που όλα - και εγώ - κινούνται γύρω μου, νιώθω σαν να ονειρεύομαι αυτόν τον ίδιο εφιάλτη. Προσπαθώ να κινηθώ και δεν μπορώ. Το μυαλό μου ουρλιάζει εντολές, αλλά κανείς δεν δίνει σημασία. Μάλλον δεν έχει τρομοκρατηθεί αρκετά ακόμη, για να πεταχτώ από τον ύπνο.

Μικρή σιχαινόμουν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Με τρόμαζε το γεγονός ότι εκεί γίνονταν περίεργα, ανεξήγητα πράγματα. Περισσότερο όμως από τον τρόμο, θυμάμαι την αντιπάθεια μου προς τη Βασίλισσα. Off with her head. Όχι, κανείς δεν μπορεί να αποφασίζει για τη ζωή του άλλου, ηλίθιο παραμύθι. Ακόμη σιχαίνομαι αυτό το παραμύθι.

Το αγαπημένο μου παραμύθι ήταν το Ασχημόπαπο. Θυμάμαι ακόμη τη γεύση της ικανοποίησης,  τη σχεδόν χαιρέκακη έξαψη της αλλαγής, όταν το ασχημόπαπο γίνονταν κύκνος και όλοι έμεναν με το στόμα ανοιχτό. Ακόμη μου αρέσει αυτό το παραμύθι.  

Τώρα απλώς σιχαίνομαι την πραγματικότητα, που αφήνει μια Βασίλισσα να αποκεφαλίζει για το κέφι της. Την πραγματικότητα που όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Και έτσι το ασχημόπαπο δεν γίνεται ποτέ κύκνος. Ίσως όμως αν τη σιχαθώ αρκετά, να ξυπνήσω τρομαγμένη, αλλά απαλλαγμένη από τον εφιάλτη.

Ομιλείτε ελληνικά

Ι. Σε παλαιότερη ανάρτηση μου (εδώ), είχα αναφερθεί στη διαρκώς φθίνουσα ποιότητα της γλώσσας που χρησιμοποιείται στο δημόσιο διάλογο, με ιδιαίτερη έμφαση, στη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί, θέλοντας να δείχνουν οικείοι στον πολύ κόσμο. 

Η γλώσσα του πεχοδορμίου λοιπόν ξαναχτύπησε. Η κα Χριστοφιλοπούλου, θέλοντας να πει κάτι, αλλά προφανώς όχι ευθέως, μη γνωρίζοντας πως αλλιώς να εκφραστεί, δήλωσε, σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα, "Δεν θα το ξηλώσω το πουλόβερ".

Κατόπιν αυτής της δηλώσεως, θα ήθελα να ρωτήσω την αξιότιμη κα υφυπουργό :

α) αν τον αχνίζει τον κουραμπιέ, β) αν την λαμβάνει την αλληλογραφία, και γ) αν το γαργαλάει το σπαγγέτι. Επίσης, θα πρότεινα να εισαχθεί, στο ρηξικέλευθο πρόγραμμα αναμόρφωσης (τώρα όμως βρισκόμαστε ακόμη στο στάδιο της κατεδάφισης) του εκπαιδευτικού συστήματος, ως μάθημα η γλώσσα του πεζοδρομίου. Άλλωστε, τότε πραγματικά οι πολίτες θα νιώθουν οικείους τους πολιτικούς, και οι πολιτικοί θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν τα τρυκ της γλώσσας πριν τα χρειαστούν στον πολιτικό στίβο. 

Και θα κλείσω με μια γνωστή έκφραση του πεζοδρομίου : Άντε μου στο διάολο!

ΙΙ.  Τι σου είναι τελικά ο δαίμονας του τυπογραφείου... Τα καλύτερα τα σπίτια εκθέτει. Διάβαζα σε αυτό το δημοσίευμα της κατά τα λοιπά έγκριτης Ναυτεμπορικής, τα σχετικά με τη σύλληψη ατόμων που "διένειμαν παράνομα, μέσω διαδικτύου, τα κλειδιά αποκρυπτογράφησης της ανωτέρω εταιρείας (σ.σ. MULTICHOICE) σε τρίτα άτομα, αντί χρηματικού ποσού.". Απίστευτο και όμως αληθινό! Η εταιρεία MULTICHOICE είναι κρυπτογραφημένη και έχει και κλειδιά αποκρυπτογράφησης! Παγκόσμια πρωτοτυπία υποθέτω... 

Αλλά, δεν τελειώνει εκεί. Στη συνέχεια του δημοσιεύματος, γίνεται αναφορά και στο"...μπουκέτο NOVA" (Σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα, οι ανωτέρω παράνομες υπηρεσίες προσφέρονταν σε χρήστες, έναντι χρηματικού ποσού, χαμηλότερου της μηνιαίας συνδρομής για το μπουκέτο NOVA, πράξεις που οδηγούν στην απώλεια κερδών τόσο για την εγκαλούσα εταιρία όσο και για το Ελληνικό Δημόσιο (απώλεια ΦΠΑ και ποσοστού από υφιστάμενη σύμβαση μεταξύ των δύο μερών). 

Εντάξει, δεν λέω, μπορεί να είναι λιγάκι τσουχτερή ή αλμυρή (όπως λέμε και πεζοδρομιακά speaking) η συνδρομή για NOVA, αλλά όχι και μπουκέτο ρε παιδιά!!!

... και εγένοντο συμπεράσματα

Ι. Μπορεί να φταίει ο μικρός εγκέφαλος που διαθέτω, αλλά μεγέθη, όπως του σεισμού στην Ιαπωνία, δεν μπορώ να τα διαχειριστώ. Δεν μπορώ καν (και δεν θέλω κιόλας) να φανταστώ πως είναι ένας σεισμός εντάσεις 9 ρίχτερ που διαρκεί δύο ολόκληρα λεπτά. Αν βίωνα έναν τέτοιο σεισμό, το πιο πιθανό να είχαν τελειώσει ... τα εξερχόμενα υγρά, πριν από το σεισμό!

(άλλο παράδειγμα μη διαχειρίσιμου μεγέθους είναι η πληροφορία της οποίας έγινα παραλήπτης σχετικά με την ταχύτητα περιστροφής της γης γύρω από τον άξονα της... είναι 30 φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα μιας μέσης σφαίρας). 

Αυτό που μπορώ να κατανοήσω πιο εύκολα είναι το γιατί προκαλούνται σεισμοί. Μεταξύ των επιστημονικών εξηγήσεων για τον συγκεκριμένο σεισμό, (με την ευγενική "χορηγία" του Zaphod, του οποίου το PS3 κινδυνεύει, γιατί με νευρίασε και το ξόρκι κρέμεται από τα χείλια μου, εξαιτίας αυτής της ανάρτησης του), έμαθα και για τα υπερόπλα Tesla, αλλά και για το HAARP, κυρίως αυτό το τελευταίο, διότι φέρεται να μπορεί να προκαλέσει σεισμούς και ιδίως αυτόν στην Ιαπωνία, θεωρείται δεδομένο ότι τον προκάλεσε για να εκδικηθούν κάποιοι τους Ιάπωνες.

(φυσικά και δεν πρόκειται να σας γράψω όλη την παπαρολογία της οικείας θεωρίας, διότι έχω πιει καφέ και πάνε τουλάχιστον 4 ημέρες από την τελευταία επαφή μου με αλκόολ - για τους βιτσιόζους πάντως ο Zaphod δίνει URL)

Κάπως έτσι καταλήγω στο απολύτως ορθόδοξο και καθόλου αυθαίρετο συμπέρασμα ότι για όλα φταίνε οι θετικές επιστήμες. Διότι, αγαπητέ μου επιστήμονα, αποφάσισες να ξεστραβώσεις την ανθρωπότητα και να μάθεις στους ανθρώπους τα joule, watt και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, για να σταματήσουν να πιστεύουν ότι τα δεινά προέρχονται από ανύπαρκτους θεούς. Και ορίστε τώρα τι πάθαμε... Πήραν τα στοιχεία σου και έφτιαξαν καινούργιες φανταστικές θεωρίες και έτσι μας έκατσαν και αυτοί στο σβέρκο. Και λουζόμαστε και τη θεωρία της δευτέρας παρουσίας/αποκάλυψης/δεν συμμαζεύεται και τις "επιστημονικές" θεωρίες των υπερόπλων χαμηλών συχνοτήτων! 

(Bonus συμπέρασμα : ενώ σκεφτόμουν το παραπάνω - ευρύτερο - συμπέρασμα, κατέληξα και στο εξής : δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή, διότι αν υπήρχε, ο Tesla θα είχε σηκωθεί από τον τάφο και θα κυνήγαγε - στην καλύτερη περίπτωση, στη χειρότερη θα γ.... - όλους αυτούς που χρησιμοποιούν το όνομα του για να ονοματίσουν γκατζετάκια).  

[Βέβαια, για την πληρότητα της ενημέρωσης σας, πρέπει να αναφέρω και αυτή την ανάρτηση του Προφήτη, σύμφωνα με την οποία για όλα φταίει ο Polse, ο οποίος  παραδέχεται το λάθος του εδώ.Το γεγονός όμως ότι συντάχθηκε και ο Zaphod με την άποψη του Προφήτη, πριν την "ομολογία" του Pοlse, με κάνει να πιστεύω ότι πρόκειται για ενορχηστρωμένη επίθεση στον Polse, τον οποίον ανάγκασαν - με μυστικούς και εκβιαστικούς τρόπους - να ομολογήσει το δήθεν λάθος του.]

ΙΙ. Τις τελευταίες ημέρες ακούω την έκφραση "επαναγορά ομολόγων" πιο συχνά και από τη λέξη "μαλάκας", γεγονός το οποίο θεώρησα ανατροπή της - ελληνικής - φυσικής τάξης και αποφάσισα να το σκεφτώ.

Άρχισα λοιπόν από το γιατί πρέπει να γίνει επαναγορά ομολόγων και εισέπραξα το επιχείρημα ότι είναι συμφέρουσες οι τιμές, διότι οι κάτοχοι ομολόγων έχουν λερώσει τα μεταξωτά βρακάκια τους από το φόβο μήπως μείνουν με το ομόλογο (βλ. και μουντζούρη)... στο χέρι, όταν ανακοινωθεί ο χρόνος θανάτου της ελληνικής κοινωνίας (παρακαλώ σημειώστε ότι το επικίνδυνο είναι η ανακοίνωση και ουχί το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία τα έχει ήδη τινάξει, απλώς αυτή τη στιγμή πάνω από το πτώμα στέκονται οι "γιατροί" και προσπαθούν να το παίξουν Χριστός, στο μόνοπρακτο με το Λάζαρο). Από το φόβο τους λοιπόν πωλούν το ομόλογο σε αξία μικρότερη της ονομαστικής του. Με τι λεφτά όμως θα επαναγοράσουμε τα ομόλογα-μουντζούρηδες; Ουπς, μήπως θα πρέπει να δανειστούμε; Ουπς ουπς, μήπως θα πρέπει να δανειστούμε με χειρότερους όρους - legally speaking - από αυτούς με τους οποίους είχαμε δανειστεί όταν δώσαμε τους μουντζούρηδες; 

(υποθέτω ότι το γεγονός ότι όλη αυτή η συλλογιστική με την επαναγορά του χρέους, μου θυμίζει το πάρε καταναλωτικό δάνει για να ξεχρεώσεις τις πιστωτικές κάρτες, οφείλεται μάλλον στη διέγερση των κακεντρεχών αντανακλαστικών μου και στο γεγονός ότι δεν βλέπω ειδήσεις). 

Τι συμπέρασμα λοιπόν βγάζουμε από τα παραπάνω; 

(by now, θα πρέπει να είστε σε θέση να ακολουθείτε τη συλλογιστική μου)

Μα φυσικά ότι είναι αδήριτη ανάγκη να αποποινικοποιηθεί η χρήση των ναρκωτικών, διότι άλλως πως να βγάλεις άκρη με "προτάσεις", "ανάσες στο χρέος", "επιμηκύνσεις" και λοιπές έννοιες όταν οι αριθμοί δεν βγάζουν το αποτέλεσμα που θέλεις; 

(Α, ρε Γώργο τι πίνεις και δεν μας δίνεις... Αν και το σωστό - κατά τη γνώμη μου πάντα - είναι τι πίνουμε και δεν του δίνουμε) 

ΙΙΙ. Χθες το βράδυ ο Πάγκαλος έφαγε γιαούρτι. Είναι επιεικώς απαράδεκτο ένας άνθρωπος να τυγχάνει τέτοιας μεταχείρισης. Εντάξει, δεν λέω είναι ... ευτραφής, αλλά με το ζόρι να φάει βραδιάτικα γιαούρτι; Με το ζόρι δίαιτα; Καταπατά κάθε έννοια ατομικής ελευθερίας και προσωπικής επιλογής! Ο άνθρωπος πήγε στην ταβέρνα να φάει ό,τι τραβάει η όρεξη του και κάποιοι επέμεναν να τον "ταΐσουν" γιαούρτι. Δεν θέλει ρε παιδί μου να κάνει διαίτα ο άνθρωπος. Δικαίωμα του.

Συμπέρασμα; Οι μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ φταίνε (http://antiproedros.gov.gr/2011/03/17/1678).

ΥΓ : Θα διαβάσατε φυσικά το δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο "υπεύθυνος" για το μεϊλάκι περί  ανακοίνωσης της - εθνικής - χρεωκοπίας την 25η Μαρτίου, είναι ένας τορναδόρος από το Ηράκλειο Κρήτης. (Δεν το διαβάσατε; Μα καλά τι διαβάζετε; Τι; Δεν το έχετε λάβει, ούτε σας έχουν πει κάτι για το μεϊλάκι; Που ζείτε... για να μεταναστεύσω και εγώ;). Μα καλά τι οίστρος ήταν αυτός με το μεϊλάκι; Ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιήθηκε. Εγώ τώρα τι να ... συμπεράνω;

Πάρτο αλλιώς

Σήμερα δεν έχει γκρίνια, δεν έχει ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις, έχει ΜΟΝΟ μουσική. 

Το επόμενο είναι το τρέχον "κόλλημα" μου.



Αυτό είναι αφιερωμένο στον Άδη.

Και αυτό είναι για το Σ/Κ

Όλο ερωτήσεις, και από απαντήσεις τίποτα...

Ο κυριότερος λόγος που σιχαίνομαι την πολιτική είναι η "λειτουργία" της να μας εξοικειώνει, συμφιλιώνει και εν τέλει να μας συμβιβάζει με την αυτόνομη ύπαρξη του φαίνεσθαι, έναντι του είναι. 

Δεν μου αρέσει ο κόσμος που το φαίνεσθαι και το είναι διάγουν βίους παράλληλους στον ίδιο τόπο, χρόνο, ακόμη και πρόσωπο. Μου αρέσει ο κόσμος που τα πράγματα είναι αυτό που φαίνονται και φαίνονται αυτό που είναι. Που είναι αυτός ο κόσμος;

--------------------------------

Είναι τουλάχιστον 15 ημέρες που έχω τελειώσει ένα βιβλίο και δεν έχω πιάσει ακόμη το επόμενο. Και το χειρότερο είναι ότι αυτό με περιμένει υπομονετικά, στο κομοδίνο, δίπλα στο κρεβάτι μου. 

Τώρα ξέρω ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτό που δεν ξέρω είναι τι δεν πάει καλά...

----------------------------------

Όταν ήμουν μικρή, όλα ήταν απλά. Τώρα που μεγάλωσα, τίποτα δεν είναι πια απλό. Φταίει που μεγαλώνω; Ή μήπως δεν τα βλέπω πια  εγώ απλά;

---------------------------------

Πολλές φορές εκπλήσσομαι με πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούν έως και αυτονόητα. Πολλές φορές εξανίσταμαι με πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούν απολύτως φυσιολογικά. Πολλές φορές σκέφτομαι με τρόπο που οι περισσότεροι θεωρούν παράλογο. Πολλές φορές νομίζω ότι έχω πέσει από άλλο πλανήτη και οι περισσότεροι θεωρούν ότι μάλλον κάτι τέτοιο έχει συμβεί. Από ποιο πλανήτη να έχω πέσει άραγε;

--------------------------------

Τώρα αυτό, είναι κείμενο για δημοσίευση;

Οικονομική διαστρωμάτωση

Παρατήρησα ότι εσχάτως ασχολούμαι σχεδόν αποκλειστικά με τον φανταστικό κόσμο που κάποιοι αποκαλούν πραγματικότητα και έχω παραμελήσει τον πραγματικό κόσμο.

Σε προηγούμενη (πολύυυυυυ προηγούμενη) ανάρτηση μου και πιο συγκεκριμένα σε αυτή, ανέλυα την κοινωνική σύνθεση του πραγματικού κόσμου. Στην ίδια ανάρτηση, είχα υποσχεθεί ότι θα αναλύσω τις οικονομικές παραμέτρους κάθε κάστας και ως γνωστόν είμαι από τους ανθρώπους που τηρούν τις υποσχέσεις τους, αν και όχι εντός χρόνου που κάποιοι θα θεωρούσαν εύλογο. Ήγγικεν, λοιπόν, η ώρα να τηρήσω αυτή την υπόσχεση μου. 

Μικρή εισαγωγή (ανακεφαλαίωση από τα προηγούμενα) : Όπως είχε εκτεθεί η κοινωνία χωρίζεται σε κάστες και πιο συγκεκριμένα στην κάστα των μάγων, στην κάστα των πολιτικών, στην κάστα των κληρικών, στην κάστα των κλεφτών  και στην κάστα των πολεμιστών.

α) Κάστα μάγων.

Όπως έχουμε πει, οι μάγοι περνούν μεγάλο χρονικό διάστημα σπουδάζοντας, μερικοί - και όχι λίγοι - ολόκληρη τη ζωή τους. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι από τις σπουδές μαθαίνουν να μην αποδίδουν μεγάλη σημασία στα χρήματα και γενικά σε ο,τιδήποτε θεωρείται / πιστεύεται πολύτιμο έχει ως αποτέλεσμα, ως επί το πλείστον να είναι μπατίρηδες, είτε γιατί δεν είχαν και δεν προσπάθησαν να μαζέψουν λεφτά, είτε γιατί είχαν αλλά σε κάθε ευκαιρία τα σκορπούν, αγοράζοντας βιβλία και άλλα "άχρηστα" πράγματα, κάνοντας ταξίδια κλπ. Το δια ταύτα είναι πάντα το ίδιο, αν κοιτάξετε τον τραπεζικό τους λογαριασμό, θα τον βρείτε περισσότερο άδειο και από πηγάδι στη Σαχάρα. Αποτέλεσμα; Είναι μπατίρηδες, αλλά το διασκεδάζουν. Φυσικά, οι μάγοι - τελειόφοιτοι ή απόφοιτοι - έχουν πάντα μια εργασία, από την οποία βιοπορίζονται, αλλά μέχρι εκεί. Εν ολίγοις, δεν πεινούν,  δεν είναι και "καλοί γαμπροί"...

Όπως είχαμε ήδη αναφέρει, κάποιοι σπουδαστές μάγοι, στο παρελθόν, έπεισαν τον κόσμο ότι κάτι χαρτάκια με αριθμούς επάνω αντιπροσώπευαν χρυσό και ήταν καθ' εαυτά πολύτιμα. Αυτοί οι μαθητευόμενοι - κυριολεκτικά και μεταφορικά - μάγοι, έκτοτε ονομάζονται οικονομολόγοι, προφανώς με υποτιμητική διάθεση, διότι κανένας σοβαρός μάγος δεν θα ήθελε να έχει οποιαδήποτε σχέση με την οικονομία, ειδικά σήμερα που η οικονομία είναι περίπου συνώνυμο της πανούκλας! Οι οικονομολόγοι λοιπόν, σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται απαραίτητοι στον κόσμο, διότι με τη γένεση της οικονομίας, όλοι - και ιδιαίτερα οι έχοντες χαρτάκια - είχαν ανάγκη από έναν οικονομολόγο. Έτσι, οι οικονομολόγοι, αν και θεωρούνται η ντροπή των μάγων, απέκτησαν θέσεις με δύναμη και εξουσία.  Έχω την εντύπωση, όμως, ότι, κάποια στιγμή, άρχισαν να πιστεύουν και οι ίδιοι το παραμύθι που είχαν πουλήσει στον κόσμο, με αποτέλεσμα να αρχίσουν και αυτοί να μαζεύουν τα χρωματιστά χαρτάκια και άλλα "πολύτιμα" είδη, όπως μετοχές, ομόγογα, χρυσό κλπ. και να τα κάνουν μασούρι.

β) Κάστα κληρικών

Αν θέλετε να δείτε λεφτά με ουρά, τότε σίγουρα αυτή είναι η κάστα που ψάχνετε. Οι κληρικοί, όπως έχουμε πει, ήταν και αυτοί παλαιότερα μάγοι, οι οποίοι παράτησαν τη Μαγική Σχολή και άρχισαν να τάζουν διάφορα απίστευτα. Για κάποιο άξιο απορίας λόγο, ο κόσμος τους πίστεψε και τους πιστεύει ακόμη, παρότι είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες οι φορές που κάποιος κληρικός έχει πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του. Ακόμη πιο περίεργο είναι το γεγονός ότι ο κόσμος δίνει στους κληρικούς αφειδώς τα χρωματιστά χαρτάκια του, παρότι τα θεωρεί πολύτιμα, για να του τάξουν και να μην πραγματοποιήσουν. Το αποτέλεσμα φυσικά, όλων των παραπάνω, είναι ότι η κάστα των κληρικών έχει χεστεί στο τάληρο. Τόσο χρήμα μαζεμένο δεν έχουν ούτε οι οικονομολόγοι (οι οποίοι βέβαια δεν παρέλειψαν να προσφέρουν τις "υπηρεσίες" τους και στην κάστα των κληρικών, με αποτέλεσμα οι μεν πρώτοι να εξαπατούν τους δεύτερους, που με την σειρά τους εξαπατούν το κόσμο... ο εξαπατών, του εξαπατόντος, τω εξαπατόντι). 

γ) Κάστα κλεφτών

Η κάστα αυτή κάνει, περί τα οικονομικά, αυτό που λέει το όνομα της. Κλέβει. Το τι κλέβει εξαρτάται από το τι κατά καιρούς θεωρείται πολύτιμο (όχι παρθενίες δεν κλέβει, παρότι και αυτές κάποτε θεωρούνταν πολύτιμες). Σήμερα π.χ. θεωρείται πολύτιμο το χρωματιστό χαρτάκι. Ε, αυτό θα κλέψουν οι κλέφτες. Όπως φυσικά είναι αντιληπτό, η κάστα αυτή το φυσάει, ιδίως δε η υποκατηγορία της, οι πολιτικοί. Και μάλιστα με το λιγότερο δυνατό κόπο, διότι ακόμη και οι κληρικοί μια προσπάθεια την καταβάλουν για να μαζέψουν το παραδάκι (δεν έχετε δει πως χτυπιέται ο Άνθιμος, αν μη τι άλλο ο καημένος προσπαθεί).

δ) Κάστα πολεμιστών

Η κάστα αυτή είναι γνωστό ότι δεν φημίζεται για τα πνευματικά της προσόντα και για το λόγο αυτό είναι μάλλον ριγμένη, στο μέτρο που συνήθως κάνει όλη τη βρωμοδουλειά και μάλιστα για ψίχουλα. Παρότι οι πολεμιστές θα ήθελαν να έχουν τα φράγκα των κληρικών ή των κλεφτών, στο τέλος καταλήγουν να κάνουν τις βρωμοδουλειές τους και φράγκα να μην βγάζουν. Αποτέλεσμα : είναι και αυτοί μπατίρηδες, αλλά δεν το γουστάρουν. 

Στα προσεχώς, έχω βάλει και τη σεξουαλική συμπεριφορά κάθε κάστας... Αλλά μην κρατήσετε την αναπνοή σας, διότι είπαμε, κρατάω τις υποσχέσεις μου, σε χρόνο όμως που μετριέται σε ώρες Σείριου...