Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Όλο ερωτήσεις, και από απαντήσεις τίποτα...

Ο κυριότερος λόγος που σιχαίνομαι την πολιτική είναι η "λειτουργία" της να μας εξοικειώνει, συμφιλιώνει και εν τέλει να μας συμβιβάζει με την αυτόνομη ύπαρξη του φαίνεσθαι, έναντι του είναι. 

Δεν μου αρέσει ο κόσμος που το φαίνεσθαι και το είναι διάγουν βίους παράλληλους στον ίδιο τόπο, χρόνο, ακόμη και πρόσωπο. Μου αρέσει ο κόσμος που τα πράγματα είναι αυτό που φαίνονται και φαίνονται αυτό που είναι. Που είναι αυτός ο κόσμος;
--------------------------------

Είναι τουλάχιστον 15 ημέρες που έχω τελειώσει ένα βιβλίο και δεν έχω πιάσει ακόμη το επόμενο. Και το χειρότερο είναι ότι αυτό με περιμένει υπομονετικά, στο κομοδίνο, δίπλα στο κρεβάτι μου. 

Τώρα ξέρω ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτό που δεν ξέρω είναι τι δεν πάει καλά...
----------------------------------

Όταν ήμουν μικρή, όλα ήταν απλά. Τώρα που μεγάλωσα, τίποτα δεν είναι πια απλό. Φταίει που μεγαλώνω; Ή μήπως δεν τα βλέπω πια  εγώ απλά;
---------------------------------

Πολλές φορές εκπλήσσομαι με πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούν έως και αυτονόητα. Πολλές φορές εξανίσταμαι με πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούν απολύτως φυσιολογικά. Πολλές φορές σκέφτομαι με τρόπο που οι περισσότεροι θεωρούν παράλογο. Πολλές φορές νομίζω ότι έχω πέσει από άλλο πλανήτη και οι περισσότεροι θεωρούν ότι μάλλον κάτι τέτοιο έχει συμβεί. Από ποιο πλανήτη να έχω πέσει άραγε;
--------------------------------

Τώρα αυτό, είναι κείμενο για δημοσίευση;

GatheRate

4 σχόλια:

  1. Οι σκέψεις και οι προβληματισμοί πάντα είναι κείμενα κατάλληλα για δημοσίευση. Κι όσον αφορά το τι είναι αυτό που δεν πάει καλά και που μάλλον δυσκολεύεσαι να προσδιορίσεις, δεν εκπλήσσομαι. Είναι επειδή τίποτε δεν πάει καλά και μάλλον δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα προτιμούσα να μην έχεις δίκιο... Όντως δυσκολεύομαι να το πιστέψω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δείμε, ασύνδετες σκέψεις, ασύμμετρη απειλή... μην ρωτήσεις γιατί, ένα feeling είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή