Όλο και πιο έντονα νιώθω ότι ζούμε σε ... «πονηρούς» καιρούς. Από παντού ακούς, «έλεγχοι στους μεγαλογιατρούς», «έλεγχοι στους μεγαλοδικηγόρους», «έλεγχοι στους εφοριακούς» και υποσυνείδητα σκέφτεσαι «για να απατείται έλεγχος, κάτι σάπιο υπάρχει». Αν κάτσεις όμως να σκεφτείς συνειδητά και ορθολογιστικά, αναπόφευκτα θα καταλήξεις στα εξής : α) Έλεγχος πρέπει να γίνεται πάντα. Αν γίνεται τώρα, είναι και καθυστερημένος και πολυδιαφημισμένος, ως μη όφειλε. Το κράτος δεν επιτρέπεται να παρουσιάζει σαν κατόρθωμα την εκπλήρωση στοιχειωδών υποχρεώσεων του. β) Έλεγχος πρέπει να γίνεται σε όλους. Το συνθετικό μεγαλο- προ του επαγγέλματος δεν μπορεί να είναι κριτήριο δειγματοληπτικού ελέγχου. γ) Ο έλεγχος πρέπει να είναι αποτελεσματικός. Ως αποτέλεσμα μπορεί να θεωρηθεί μόνο η αποκάλυψη και παραπομπή στη δικαιοσύνη εκείνων που έβλαψαν – με οποιοδήποτε τρόπο – το κοινωνικό σύνολο. Εξ αντιδιαστολής, αποτελεσματικός έλεγχος δεν είναι η δημοσίευση των ονομάτων κάποιων που απλώς υπέπεσαν σε τυπικές παραβάσεις (και ο ΚΒΣ είναι γεμάτος από τέτοιες).
Η αναφορά μου λοιπόν, σε πονηρούς καιρούς, έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα παραπάνω συμπεράσματα διαψεύδονται οικτρά και εξευτελιστικά από την πραγματικότητα. Όλος ο ντόρος των ελέγχων στους γιατρούς του Κολωνακίου, εξαντλήθηκε στο κουτσομπολιό περί της ταυτότητας τους. Πυροτέχνημα που έσκασε ... Τα ονόματα τους δημοσιεύθηκαν, τα μάθαμε, τσεκάραμε αν έχουμε κάποτε επισκεφτεί κάποιον από αυτούς και αν ναι, θυμηθήκαμε ότι μπορεί να μην μας είχε δώσει απόδειξη, αισθανθήκαμε ... αποτροπιασμό για τις πράξεις τους και τους ξεχάσαμε.
Μήπως τελικά το μόνο που καταφέραμε ήταν κάτι ανάλογο με το κούρεμα με την ψιλή και την περιφορά με μια «τεμπέλα» που αναγράφει «ΜΠΟΡΕΙ να είμαι φοροφυγάς»; Γιατί μην γελιόμαστε, δεν μάθαμε ακόμη αν είναι όντως φοροφυγάδες και πολύ περισσότερο δεν πατάξαμε τη φοροδιαφυγή.
Χειρότερο όμως από όλα τα παραπάνω είναι το γεγονός ότι στιγματίσαμε, έστω προσωρινά, κάποιους ανθρώπους, χωρίς να τους αφήσουμε να απολογηθούν ή έστω να δικαιολογηθούν.
Οι πράξεις διαπόμπευσης μου προκαλούν απέχθεια, κυρίως όμως μου προκαλούν φόβο. Η δημόσια διαπόμπευση απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου και ερεθίζει τα αντανακλαστικά του όχλου. Η δημόσια διαπόμπευση ταιριάζει σε κοινωνίες χωρίς νομική παιδεία. Η δημόσια διαπόμπευση μπορεί να εφαρμοστεί ως ποινή μόνο σε κοινωνίες που δεν σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και στην προκειμένη περίπτωση, η «ποινή» της δημόσιας διαπόμπευσης επιβλήθηκε χωρίς να έχει καν προηγηθεί - υποτυπώδης έστω – δίκη.
Η φοροδιαφυγή αναμφισβήτητα πλήττει το κοινωνικό σύνολο. Στο βωμό όμως της προσπάθειας πάταξης της, δεν είμαι διατεθειμένη να θυσίασω στοιχειώδη δικαιώματα του πολίτη και του ανθρώπου. Πολύ δε περισσότερο δεν είμαι διατεθειμένη να υποκαταστήσω τη συντεταγμένη απόδοση δικαιοσύνης με την ικανοποίηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος.
Αν θυμάμαι καλά όσων ανακοινώθηκαν τα ονόματα ήσαν όσοι είχαν φορολογικές παραβάσεις, όπως μη καταχώρηση αποδείξεων,μη έκδοση αποδείξεων κτλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ονόματα όσων ελέγχονται για φοροδιαφυγή λόγω δηλώσεως αστείων ποσών εσόδων δόθηκαν με τα αρχικά γιατί διενεργείται έλεγχος.
Έχεις δίκιο σε αυτό που αναφέρεις. Οι ελεγχόμενοι για τις δηλώσεις εισοδήματος τους εμφανίστηκαν μόνο με τα αρχικά γράμματα των ονομάτων τους, ώστε να μην κοινοποιηθεί η ταυτότητα τους. Ακόμη και αυτό όμως κατά την άποψη μου είναι προβληματικό. Ποιος ο λόγος να ανακοινώνεται στο πανελλήνιο ότι διενεργείται έλεγχος εις βάρος κάποιου (έστω και αν δεν προσδιορίζεται το πρόσωπο του); Εξυπηρετεί κάτι; Βοηθάει σε κάτι; Ειδικά αυτή η περίπτωση είναι κατά τη γνώμη μου ο ορισμός του επικοινωνιακού πυροτεχνήματος. Βγαίνουμε και ανακοινώνουμε μερικές εξόφθαλμες περιπτώσεις (όπως εκείνη του εισοδήματος των 300 ευρώ), ξεκινάμε έλεγχο (που θα μπορούσαμε να έχουμε ξεκινήσει και χωρίς τη δημόσια ανακοίνωση και ίσως να έπρεπε να έχουμε ξεκινήσει πολλά οικονομικά έτη πίσω) και μοστράρουμε την ιδιότητα και τα αρχικά του ελεγχόμενου. Επί της ουσίας το μόνο που έχουμε πραγματικά πετύχει είναι η δημιουργία της επίπλαστης εικόνας ότι κάτι γίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά την άποψη μου, το πρόβλημα εστιάζεται στο γεγονός ότι έγιναν ανακοινώσεις (και σε κάποιες περιπτώσεις δόθηκαν ονόματα) ενόσω το μόνο στοιχείο που υπήρχε ήταν ένας - ολοκληρωμένος ή μη - έλεγχος διοικητικού οργάνου. Η ευνομούμενη πολιτεία που θέλουμε να λέμε ότι έχουμε όμως, δεν μπορεί να λειτουργεί με τον τρόπο αυτό. Ο διοικητικός έλεγχος είναι η έναρξη της διαδικασίας και όχι το τέλος της. Η δικαιοσύνη τερματίζει τυχόν διένεξη μεταξύ του κράτους και του πολίτη.
Περισσότερο από όλα πάντως με εκνευρίζει το γεγονός ότι όποιον και να ρωτήσεις από έναν κλάδο μπορεί να σου απαριθμήσει αρκετούς τρόπους που μπορεί να φοροδιαφύγει - μερικοί κινούμενοι στις παρυφές της νομιμότητας - αλλά φαίνεται ότι κανείς "ελεγκτής" δεν τους ξέρει και συνήθως διυλίζουν το κουνούπι και περνά η καμήλα. Π.χ. οι δικηγόροι που απασχολούν ως "συνεργάτες" άλλους δικηγόρους, στο 99% των περιπτώσεων δεν τους δηλώνουν ως έμμισθους (γιατί τότε θα έπρεπε να τους πληρώνουν και μέρος των εισφορών τους), και συνεπώς είτε τους τα δίνουν μαύρα, είτε τους υποχρεώνουν να κόβουν απόδειξη για το μισθό τους, είτε τους βάζουν να κόβουν το ισόποσο του μισθού τους σε αποδείξεις προς τους πελάτες του γραφείου που εργάζονται, με αποτέλεσμα ο εργοδότης να μην εμφανίζει όλες τις αμοιβές του. Αν αυτό δεν είναι φοροδιαφυγή, τότε δεν ξέρω τι είναι. Για κάποιο όμως περίεργο λόγο, ποτέ κανένα γραφείο δεν ελέγχθηκε ούτε από το Δικηγορικό Σύλλογο για το εάν έχει δηλώσει - όπως οφείλει - ως έμμισθους τους δικηγόρους που απασχολεί, ούτε ελέγχθηκε φορολογικά εάν οι απασχολούμενοι σε αυτό κόβουν αποδείξεις σε πελάτες.
Κατά τα λοιπά όμως έρχονται έλεγχοι στους μεγαλοδικηγόρους ...
Αυτό με τους δικηγόρους, που αναφέρεις-αν το κατάλαβα σωστά-, είναι φοροαποφυγή (νόμιμο=ηθικό κατά τη βουλγαράκειο αντίληψη).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δικό μου ερώτημα είναι άλλο: πώς κατέληξαν οι υποθέσεις των μεγαλο-διάφορων, που ανακοίνωνε προ πολλών ετών π.χ. ο Γιάννος. Εισέπραξε άραγε τίποτις αξιόλογο το δοβλέτιον ή μήπως ο σαματάς έγινε, απλώς για να σφίξουν οι μύες των παραβατών και να υποχρεωθούν σε αυξημένες "χορηγίες" προς τους ελέγχοντες εφοριακούς και τους πολιτικούς αυτών προϊσταμένους;
Το τρυκ των δικηγόρων μπορεί να είναι ή φοροαποφυγή, ή φοροδιαφυγή, ή φοροκλοπή, ανάλογα με τον τρόπο εφαρμογής του!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου κατέληξαν; Εκεί που έχουν καταλήξει όλες οι πολύκροτες "δικαστικές" υποθέσεις στην Ελλάδα ... από τα αρχεία της δικαιοσύνης στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Άλλωστε, σε δέκα χρόνια ποιος θα το θυμάται;