Πρώτη Ματιά, Δεύτερες Σκέψεις

Βασικό προσόν για να εισαχθείς στη Μαγική Σχολή είναι να έχεις το ταλέντο, που συνίσταται στην έμφυτη (ή στην πολύ δύσκολα αποκτώμενη επίκτητη) ικανότητα της Πρώτης Ματιάς και των Δεύτερων Σκέψεων. Υποψιάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε, σε γενικές γραμμές, τι είναι η πρώτη Ματιά και τι οι Δεύτερες Σκέψεις, επιθυμώ όμως να σας διαφωτίσω (τέκνα μου, με την ευχή μου κλπ) περαιτέρω, προς αποφυγή δυστοκιών στην κατανόηση του παρακάτω κειμένου και παρεξηγήσεων. Η Πρώτη Ματιά είναι η ικανότητα να βλέπεις αυτό που πραγματικά υπάρχει, όπως αντίστροφα να μην βλέπεις αυτό που δεν υπάρχει, ανεξάρτητα από τι μπορεί να φημολογείται γύρω σου. Εν συνεχεία, οι Δεύτερες Σκέψεις είναι η δυνατότητα να επεξεργάζεσαι τα δεδομένα που σου παρείχε η Πρώτη Ματιά και να εξάγεις συμπεράσματα, λύσεις, τακτικές, στρατηγικές. Υπάρχουν και οι Τρίτες Σκέψεις, αλλά επί του παρόντος δεν θέλω να σας ρίξω στα βαθιά. 

Με βάση λοιπόν την Πρώτη Ματιά και τις Δεύτερες Σκέψεις, κοιτάω τον κόσμο γύρω μου και θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις διαπιστώσεις μου. 

Πρώτο θέμα : Ανασχηματισμός. Παραδοσιακά διενεργήθηκε μετά τις καλοκαιρινές διακοπές και πριν μπούμε στα ζόρια (φέτος, τα πολύ χοντρά τοιαύτα). Η επικοινωνιακή κληρονομιά του πρώην καταλληλότερου είναι βαριά, κι ας μην υπήρξε ποτέ τσολιάς. Πρώτη Ματιά. Μπορεί να χαρακτηρίζεται ως ανασχηματισμός, αλλά ουδόλως περιέχει έστω και τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά του. Αντίθετα, μου μοιάζει περισσότερο με τις μουσικές καρέκλες. Ξέρετε, έχουμε 10 άτομα, τοποθετούμε 9 καρέκλες, ξεκινάει η μουσική και μόλις τελειώσει, κερδίζουν όσοι έχουν προλάβει να καθήσουν σε καρέκλα, ο ένας που αναγκαστικά θα μείνει όρθιος, χάνει. Δεύτερες σκέψεις. Οι μουσικές καρέκλες ξύνουν μόνο την επιφάνεια, αντίθετα ο επονομαζόμενος (που έχει το όνομα, αλλά ουχί τη χάρη) ανασχηματισμός είναι απλώς ένα προπέτασμα, παραβάν για να επισκιαστούν προσωρινά άλλα ζητήματα. Επιπλέον, με τον δήθεν (και τάχα μου) ανασχηματισμό ανδύεται μια εσάνς "αλλαγής,", όπου όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, που τόσο λατρεύει ο ελληνικός λαός (εξ ου και ο Μανωλιός αρκείται στο να βάλει τα ρούχα του αλλιώς). Δεν πρέπει να παραβλέψουμε όμως ότι όσο δήθεν κι αν είναι ο ανασχηματισμός, αποτελεί μια έμμεση παραδοχή λάθους. Λάθους, στον αριθμό του σχήματος, που υιοθετήθηκε, πριν από λιγότερο από ένα χρόνο, (ήταν της μόδας το "ολιγομελές και ευέλικτο σχήμα") και τότε αποτελούνταν από 37 παληκάρια (με σηκωμένα μανίκια), αλλά σήμερα πρέπει να αποδείχθηκε ότι χριεάζονται 48 παληκάρια (με σηκωμένα μανίκια και κατεβασμένα παντελόνια) για να κάνουν τη δουλειά. Όπως επίσης ανακαλύφθηκε και διορθώθηκε το λάθος  (τουλάχιστον για το τρέχον έτος, από του χρόνου βλέπουμε) σχετικά με την κατανομή αρμοδιότητων μεταξύ των υπουργείων, τις συγχωνεύσεις κλπ. Τα υπουργεία που κρίθηκαν - τονίζω, πριν από λιγότερο από ένα χρόνο - ότι δεν υπάρχει λόγος να διατηρούν την αυτοτέλεια τους, υπάχθηκαν σε άλλα, και τώρα ξανα(μανα)(ματα)γίνονται αυτοτελή, αλλάζουν όμως όνομα (όπως το Κατερίνα, γίνεται Κέλλυ, με την ελπίδα η κάτοχος του να δείχνει πιο σέξυ). Για όσουν δεν κατάλαβαν, μια λέξη: Ναυτιλίας. Τέλος, κατέστη πλέον πλήρως αποδεδειγμένο το ενδεχόμενο η παρούσα κυβέρνηση να μην έχει το ταλέντο του νονού, διότι άλλαξαν τα ονόματα που είχαν αλλάξει, πριν από λιγότερο από ένα χρόνο. Αξίζει, νομίζω να αναφερθεί καταληκτικά ότι διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις προάγουν την ανακύκλωση. Μήπως τελικά να ονομάζαμε τους ανασχηματισμούς "ανακύκλωση" για να καταλαβαινόμαστε καλύτερα; Μερικές φορές πραγματικά νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελείται από 50 ανρθώπους (και πολλούς είπα)...  Τελικό συμπέρασμα, με βάση τις Δεύτερες Σκέψεις. Αν αυτό που έγινε μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους ως πραγματικός ανασχηματισμός, τότε σίγουρα έχω σοβαρά γενετικά λάθη στο DNA μου.

Επειδή όμως θέλω να σας ιντριγκάρω λιγάκι, θα σας πω και μερικές Τρίτες Σκέψεις για τον ανασχηματισμό.  Οι εκλογές έρχονται με ταχύτατους ρυθμούς, εξίσου ταχείς με την ανακοίνωση της χρεωκοπίας της χώρας (διότι σε ό,τι αφορά το πραγματικό, η χρεωκοπία έχει ήδη επέλθει). Ο ανασχηματισμός πιθανόν να εξοικονομεί λίγο χρόνο, αλλά για ποιο πράγμα; Ποιος και γιατί κερδίζει από την βραχυπρόθεσμη μετάθεση των εκλογών και για ποιο λόγο ο Αντωνάκης μετατρέπει (ή προσπαθεί τουλάχιστον να μετατρέψει) τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές σε άτυπο δημοψήφισμα και κατά πόσο αυτή η ενέργεια του Αντωνάκη εξυπηρετεί το Γιωργάκη, ή ακόμη,  εναρμονίζεται με το γενικότερο στρατηγικό σχέδιο;

Πάμε τώρα στο επόμενο θέμα. Διάβαζα εδώ τις δηλώσεις της Αλέκας για το θέμα των απολύσεων στην Τυποεκδοτική. Η αλήθεια είναι ότι πολύς ντόρος γίνεται κατά - συγκεκριμένους - καιρούς σχετικά με την περιουσία και τις εν γένει οικονομικές δυνατότητες και επιχειρηματικές δραστηριότητες του ΚΚΕ. Πρώτη Ματιά. Γιατί, αγαπητοί μου, ασχολείστε με τι, πως και πόσα βγάζει το ΚΚΕ; Από όσο γνωρίζω νομίμως ασκεί τις δραστηριότητες του και νομίμως κερδίζει. Για την ακρίβεια, παίζει με τους δικούς σας κανόνες και καταφέρνει όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά και να κερδίζει. Δεύτερες Σκέψεις. Οι άνθρωποι τείνουμε μερικές φορές, όταν δεν μπορούμε να μειώσουμε αλλιώς την αξία κάποιου, να επιχειρούμε χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Η πολιτική δε, είναι το κατ' εξοχήν πεδίο, στο οποίο, όχι μόνο επιτρέπονται, αλλά σχεδόν επιβάλλονται τέτοια χτυπήματα. Από την άλλη πλευρά, όμως , εμείς οι άνθρωποι, τείνουμε να σταθμίζουμε (παρ)όμοιες καταστάσεις, με άλλα κριτήρια, ήτοι με δύο μέτρα και με δύο σταθμά. Είμαι πρόθυμη να δεχτώ καλοπροαίρετα ότι η οποιαδήποτε επιχειρηματική - ή άλλη - δραστηριότητα εκ φύσεως κινείται σε ένα περιβάλλον κινδύνων και ευκαιριών. Άρα, προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση της, θα πρέπει να κάνει τις κατάλληλες κινήσεις. Συνεπώς, αν, αγαπητή κα Παπαρήγα, η απόλυση εργαζομένων είναι κατάλληλη κίνηση για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας της Τυποεκδοτικής, μπορεί να είναι επίσης κατάλληλη και για κάποια άλλη επιχείρηση. Επίσης όμως, νιώθω ηθικά υποχρεωμένη να θεωρήσω ότι το δίκιο του εργάτη είναι δίκαιο, ανεξάρτητα από τον εργοδότη του και ότι η απόλυση είναι απόλυση, όποιος κι αν σου την στέλνει πακέτο.

Η αλήθεια είναι ότι μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω τα τεκταινόμενα στο μαγαζί των συνασπισμένων συριζαίων, αλλά μια που μπαίνω, μια που βγαίνω. Άλλωστε, τι μπορεί να πει κανείς που θα παρουσιάζει το ελάχιστο ενδιαφέρον, εκτός από το "καλή ψυχή"; Τελικά, νομίζω ότι η αριστερά είναι σαν τους μεγάλους έρωτες. Τον άντρα (ή τη γυναίκα) της ζωής μας, δεν πρέπει να τους παντρευόμαστε, διότι αν τον άλλον (άλλην) τον (την) δεις να ... ικανοποιεί - απόλυτα φυσιολογικές - σωματικές ανάγκες, έρχεται η απομυθοποίηση. Δεν την γλιτώνεις.

Ο αγαπημένος μου Tery (και όποιος ρωτήσει ποιος είναι ο Terry, αύριο να έρθει με τον κηδεμόνα του) λέει ότι οι άνθρωποι δεν βλέπουμε όσα δεν θέλει το μυαλό μας να δούμε. Τελικά, νομίζω ότι αυτή είναι η μόνη αλήθεια στη ζωή.

Μεταγενέστερη προσθήκη : Δεν μπορώ να μην σχολιάσω τα πρόσωπα των υποργοποιηθέντων (ήκαι ουχί υπουργογεννηθέντων). Φυσικά, μην παραλείψω να αναφέρω ότι όλως τυχαίως (;) το "ειδικό βάρος" της προηγούμενης κυβέρνησης, δεν μετακινήθηκε από την καρέκλα του (πως θα μπορούσε άλλωστε, που θα έπρεπε να επιστρατευθούν 3 γερανοί ..). Ναι καλέ για τον Πάγκαλο λέω. Αλλά, μιας που αναφέρθηκα σε βάρος, να σημειώσω και τη ΜΗ μετακίνηση του έτερου βάρους, που ακούει στο όνομα Βενιζέλος. Φρονώ ότι οι λόγοι της μη μετακίνησης αυτών των δύο είναι οι ίδιοι. Πρώτον ,το θέμα του βάρους και δεύτερον, τα κλειστά στόματα. Ο Ξυνίδης αλήθεια μήπως έγινε υπουργός για να κλείσει και το δικό του στοματάκι, γιατί σαν να θυμάμαι κάτι "μαγκιές" παλαιότερα. Η Μαριλίζα, παρότι κατά την ταπεινή μου άποψη θα έπρεπε να έχει απομακρυνθεί ώστε να μην χρειάζεται να βλέπουμε την απόλυτα ξινή φάτσα της, αντιθέτως προήχθη στο Υπουργείο Εξωτερικών. Τώρα θα βλέπουν την ξινή και στο εξωτερικό. Μήπως το έκανε επίτηδες ο Γιωργάκης για να τιμωρήσει τους κακούς ξένους; Προσπαθώ, αλλά δεν καταφέρνω να θυμηθώ τα ανδραγαθήματα της Μιλένας  που της έδωσαν μια θέση στην μεγάλη οικογένεια της κυβέρνησης (μόνο έναν διορισμούλη στην νομική υπηρεσία της Ολυμπιακής Αεροπορίας θυμάμαι, τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, διαδέχθηκε η μετάθεση της στο νομικό γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου). Ο αγαπητός και εσχάτως κλαψομούνης Λοβέρδος (ποιος Ξανθόπουλος και μαλακίες, εδώ το νέο ταλέντο του δακρύβρεχτου ελληνικού κινηματογράφου, Λο-βάρδος), από το Εργασίας (στο οποίο έριξε πολύυυυυυυυυυυυυυ κλάμα) μετακινήθηκε στο Υγείας (και εδώ να δείτε τι κλάααααααααααααμα έχει να πέσει). Το κακό είναι ότι όταν κλαίει ο Λοβέρδος, εμείς ψάχνουμε τις σύριγγες για να αρχίσουμε τα βαριά  (και λιγότερο ανθιυγιεινά από τις αποφάσεις του Λοβέρδου). Ο Παπακωνσταντίνου σταθερά στη θέση του (παρακαλώ, μην "σηκώσετε" όλα τα κουτάκια βαζελίνης, ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να επαρκέσουν για όσα μέλλουν να συμβούν). Υπουργός Ανάπτυξης ο Χρυσοχοϊδης. Αναμενόμενο, διότι μετά την ανάπτυξη που εμφάνισε η καταστολή επί των ημερών του, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι ο άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει μέχρι και νευρωνικές συνάψεις (αλλά αυτές έχουν περιπέσει σε αχρησία και αχρηστία σε αυτόν τον τόπο, οπότε δεν το βλέπω). Σκανδαλίδης - Χυτήρης - Παπουτσής. Τελικά το βαθύ Πασοκ είναι πιο βαθύ και από το βαθύ λαρύγγι. Κουσελάς - Κουτσούκος, κατέχουν, και οι δύο, το βασικότερο προσόν. Μέλη του Πασοκ από την ίδρυση του (όλα τα υπόλοιπα είναι σαν τη σάλτσα στη μακαρονάδα, προαιρετική και όχι απαραίτητη). Γεννηματά Φώφη, όνομα βαρύ σαν ιστορία (για την ακρίβεια επίθετο, γιατί το όνομα άστο να πάει, άστο). Διαμαντοπούλου, σταθερή (και αμετακίνητη) αξία... Άλλωστε, δεν έχει τελειώσει τα πειράματα της στην εκπαίδευση. Last but not least, παρακαλώ υποδεχθείτε την ΑΝΝΑ ΝΤΑΛΑΡΑ.Εδώ κολλάει το "δεν μας χέζεις ρε νταλάρα;".

Γμτ, που είναι ένας θεός όταν τον χρειάζεσαι;