Αυτός ο κόσμος έχει πολύ θόρυβο. Απόψεις και εμμονές, αλήθειες και ψέματα, ιδέες και ιδεοληψίες μας περιτριγυρίζουν και μας κυκλώνουν, σε καθημερινή βάση. Δεν ακούμε πια ούτε τις σκέψεις μας, από τη φασαρία. Δεν μπορεί να είναι φυσιολογικό όλο αυτό, και σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να είναι καλό. Όταν δεν μπορείς να σκεφτείς για τον εαυτό σου, τότε αναπόδραστα θα υιοθετήσεις αυτό που κάποιος άλλος σου πλασάρει ως σκέψη, άποψη, θέση.
Οι απόψεις έχουν καταντήσει οχυρωματικά έργα. Κρύβεσαι πίσω από αυτές και αμύνεσαι, υπέρ τίνος και για ποιό λόγο, δεν έχεις ιδέα. Ίσως υπέρ μια αόριστης υπεράσπισης της άποψης. Να μείνουμε σταθεροί στις απόψεις μας, κι ας αλλάζουν όλα. Υπέρ ημών και κατά των άλλων. Ποιοί είμαστε όμως εμείς και ποιοί οι άλλοι; Δεν έχει σημασία, διαχωριστικές γραμμές πάντα μπορούν να βρεθούν, ακόμη και να εφευρεθούν, εάν είναι απαραίτητο για να κρατήσουμε τη γραμμή άποψης. Όλοι ίδιοι, όχι όλοι ίσοι.
Καταφέραμε, με μεγάλη προσπάθεια, να απομυθοποιήσουμε την ιδέα της μιας και μοναδικής αλήθειας και να απαξιώσουμε τους φερόμενους κατόχους της, μόνο και μόνο για να φτιάξουμε ο καθένας τη δική του κίβδηλη αλήθεια και να ανακηρυχθούμε εμείς σε κατόχους και ιεροκήρυκες. Πίσω από την ηθικολογία μας και την ψευδεπίγραφη ηθική μας, κρύβουμε την άγνοια μας, την ανομολόγητη ηδονή που μας προσφέρει η καταστροφή, την γλυκιά εκδίκηση που πάντα περίμενε η μισαλλοδοξία μας και κηρύττουμε το λόγο της αλήθειας μας, κατακεραυνώντας τους αλλόδοξους και πεπλανημένους.
Οι ιδέες, στην ανόθευτη μορφή τους, αντικαταστάθηκαν από τις συνθετικές ιδεοληψίες, ακολουθώντας, κατά τραγική ειρωνεία, την εξέλιξη των ναρκωτικών ουσιών, από τα ακριβά στα φθηνά. Ο,τιδήποτε για να φτιαχτούμε. Ο,τιδήποτε για να νιώσουμε καλά, καλύτερα, στην κορυφή του κόσμου, να καυλώσουμε με τον εαυτό μας και την ανωτερότητα του.
Υπερπληθυσμός άδειων άνθρωπων, που γεμίζουν το κενό του μυαλού, με μασημένη τροφή, από τους σωλήνες τροφοδοσίας των ΜΜΕ. Όχι, δεν θέλουμε να μάθουμε, δεν θέλουμε να δούμε. Χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης διανόησης δεν έχουν καμία αξία, δεν μπορούν να δείξουν κάτι σημαντικό, δεν μπορούν να μας διδάξουν κάτι πολύτιμο. Κάποτε έκαιγαν βιβλία, με την ελπίδα να κάψουν τις ιδέες και ανθρώπους για να κάψουν τις σκέψεις τους, σήμερα δεν χρειάζεται. Έχουμε κάψει οικειοθελώς το μυαλό μας, έχουμε κάψει την επθυμία να διαβάζουμε. Έχουμε την αλήθεια μας και την ηθικολογία μας να σκεπάζει σαν φύλλο συκής την γύμνια του μυαλού μας, τη χυδαιότητα της άγνοιας μας και την προστυχιά της άρνησης μας να γίνουμε κάτι περισσότερο από σάρκινες μηχανές.
Η ανθρωπότητα ξαναγυρνάει στην αρχέγονη πνευματική σούπα, από την οποία αναδύθηκε, με ιλλιγγιώδη ταχύτητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου