Και μετά ήρθαν τα δικαστήρια να ξεμπερδέψουν το κουβάρι που δημιουργήθηκε με το θέμα της ΕΡΤ. Ως γνωστόν όμως τα δικαστήρια δεν είναι για να ξεμπερδεύουν κουβάρια, οπότε ο πρόεδρος του ΣτΕ απάντησε σε αυτό που ρωτήθηκε (και δυστυχώς δεν γνωρίζουμε ποιό ακριβώς είναι, ελλείψει του δικογράφου της αιτήσεως αναστολής και αιτήσεως ακυρώσεως).
Περί του τι σημαίνει, για τη λειτουργία της ΕΡΤ, η προσωρινή διαταγή (και ουχί απόφαση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται), σας προτρέπω να διαβάσετε την ανάλυση του Χασοδίκη. Παρότι, αρχικά είχα τις αμφιβολίες μου, ξαναδιαβάζοντας την ΚΥΑ και την προσωρινή διαταγή, νομίζω ότι ο Χασοδίκης έχει δίκιο.
Προσπαθώντας να ελέγξω λοιπόν την ορθότητα της άποψης του Χασοδίκη, προσπαθούσα να διαπιστώσω εάν και πως θα μπορούσε να υποστηριχθεί βάσιμα η ερμηνεία ότι η συνέχιση των εκπομπών θα γίνει, μέχρι τη σύσταση του νέου φορέα, από την ΕΡΤ (δλδ το αντίθετο από αυτό που λέει ο Χασοδίκης), αλλά έπεφτα ξανά και ξανά στον παραλογισμό ότι η ΕΡΤ που έχει καταργηθεί (και το σκέλος αυτό της ΚΥΑ δεν έχει ανασταλεί με την προσωρινή διαταγή), θα μπορεί να λειτουργεί, έστω και περιορισμένα για τις ανάγκες που αναφέρει η προσωρινή διαταγή. Παρότι λοιπόν τα νομικά μπορεί να μοιάζουν σε κάποιους περίεργα, δεν είναι όμως ποτέ παράλογα, είναι προφανές ότι δεν γίνεται να μιλάμε για συνέχιση των εκπομπών από την ΕΡΤ, έστω και μέχρι τη σύσταση του νέου φορέα.
(Βέβαια, όπως θα διαβάσατε και στο Χασοδίκη, ενόψει αυτού του συμπεράσματος, υπάρχουν 3 εναλλακτικές, καθεμία από τις οποίες δημιουργεί τις δικές της παρενέργειες)
Σκοντάφτοντας λοιπόν ξανά και ξανά στην κατάργηση της ΕΡΤ, αποφάσισα να θίξω, σε αυτή την ανάρτηση, ένα θέμα που υπαινίχθηκα τις προάλλες και ανεφάνη εκ νέου, νωρίτερα σήμερα, σε μια συζήτηση που είχα.
Σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 2 της ΚΥΑ, το Δημόσιο καθίσταται, μετά την κατάργηση της ΕΡΤ, διάδοχος των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων της. Η ΕΡΤ είναι ανώνυμη εταιρεία (δείτε εδώ τις δημοσιεύσεις στο ΦΕΚ) και συνεπώς πρόσωπο (νομικό), ήτοι φορέας περιουσίας, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, τα οποία όλα πλέον περιέρχονται στο Δημόσιο. Ακόμη και οι εκκρεμείς δίκες της ΕΡΤ και των θυγατρικών της (υπέρ ή εις βάρος τους) συνεχίζονται από το Δημόσιο (περίπτωση γ' της §2 του άρθρου 2).
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι στην περίπτωση συμβάσεων με τις οποίες η ΕΡΤ απέκτησε δικαιώματα (π.χ. τα τηλεοπτικά δικαιώματα προβολής αθλητικών γεγονότων), τα δικαιώματα αυτά πλέον ανήκουν στο Δημόσιο, το οποίο μπορεί να τα διαχειρίζεται κατά το δοκούν και χωρίς περιορισμούς.
Αντίστοιχα, στην περίπτωση υποχρεώσεων της ΕΡΤ, π.χ. η εξόφληση του τιμήματος μιας αγοράς, αυτές πλέον θα εκπληρώνονται από το Δημόσιο, όπως αντίστοιχα θα εκπληρώνονται από το Δημόσιο και τυχόν αξιώσεις τρίτων κατά της ΕΡΤ. Μια χαρακτηριστική περίπτωση, είναι το θέμα του διαφημιστικού χρόνου που είχε αγοραστεί για τον τελικό του μπάσκετ, που επρόκειτο να μεταδοθεί από την ΕΡΤ, αλλά λόγω του κλεισίματος μεταδόθηκε από άλλο κανάλι. Οι διαφημιζόμενες εταιρείες που είχαν αγοράσει χρόνο, έχουν τώρα αξίωση κατά του Δημοσίου - το οποίο είναι διάδοχος της ΕΡΤ - για επιστροφή των χρημάτων που τυχόν έχουν ήδη καταβάλει έναντι του χρόνου αυτού.
Με απλά λόγια λοιπόν, το Δημόσιο πληρώνει ΟΛΕΣ τις υποχρεώσεις της ΕΡΤ και ασκεί όλα τα δικαιώματα της ΕΡΤ, σαν να ήταν δικά του.
Ειδικά δε σε αυτό το τελευταίο θα ήθελα να σταθώ λίγο (παρότι η ανάρτηση έχει αρχίσει να τραβάει σε μάκρος). Η ΕΡΤ ως νομικό πρόσωπο, και πιο συγκεκριμένα ΑΕ, θα μπορούσε να λυθεί και να εκκαθαριστεί, όπως συνήθως γίνεται, σε κάθε ΑΕ, όταν οι μέτοχοι δεν επιθυμούν πια τη διατήρηση της. Η εκκαθάριση ουσιαστικά συνοψίζεται στη ρευστοποίηση του ενεργητικού και στην - ολοσχερή ή εν μέρει - εξόφληση του παθητικού, μετά την οποία η εκκαθάριση περατώνεται. Κατά τη διάρκεια της εκκαθάρισης, το νομικό πρόσωπο συνεχίζει λειτουργεί μόνο για τις ανάγκες της εκκαθάρισης. Οι εκκαθαριστές λειτουργούν εντός συγκεκριμένου πλαισίου και ευθύνονται για τις πράξεις τους έναντι των μετόχων, αλλά και έναντι των τρίτων (προφανώς για διαφορετικό λόγο ευθύνης έναντι των πρώτων και έναντι των δευτερων) και έτσι μπορούν να ελεγχθούν, ως προς π.χ. τους όρους ή το ύψος του τιμήματος για μια πώληση περιουσιακού στοιχείου, ή για την εξόφληση του Χ δανειστή της εταιρείας και τη μη εξόφληση του Ψ δανειστή. Η ευθύνη αυτή των εκκαθαριστών φτάνει μέχρι την αξίωση αποζημίωσης εις βάρος τους , σε περίπτωση παράνομης (δλδ παρά το νόμο) πράξης τους.
Ο λόγος που τα αναφέρω αυτά είναι διότι το κλείσιμο της ΕΡΤ μπορούσε να γίνει και έτσι (και μάλιστα, πολλές δημόσιες εταιρείες που έχουν κλείσει μέχρι σήμερα, έχουν κλείσει με εκκαθάριση, σαν οποιαδήποτε άλλη ανώνυμη εταιρεία). Αναγνωρίζω ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι χρονοβόρα, αλλά είναι περισσότερο ορθόδοξη και εν τέλει τακτοποιεί όλες τις εκκρεμότητες. Επιπλέον, παρέχει εχέγγυα αξιοπιστίας, διότι υπάρχει δυνατότητα ελέγχου των πράξεων εκκαθάρισης και των ίδιων των εκκαθαριστών, γεγονός που συνεπάγεται μεγαλύτερη αξιοπιστία.
(Προκαταβολικά, απαντώ και στο - τυχόν - αντεπιχείρημα κατά της εκκαθάρισης, ότι αυτή δεν θα μπορούσε να γίνει λόγω των αντιδράσεων των εργαζομένων και επαναλαμβάνω ότι κατά τη διάρκεια της εκκαθαρίσεως η ΕΡΤ θα συνέχιζε να υπάρχει μόνο για τις ανάγκες της εκκαθάρισης, δηλαδή δεν θα είχε παραγωγική λειτουργία, και, αφού η απόφαση για τη λύση είναι χρονικά ελέγξιμη, θα μπορούσαν να έχουν γίνει όλες οι απαιτούμενες προπαρασκευαστικές ενέργειες για τη δημιουργία του νέου φορέα, ώστε να περάσει η δραστηριότητα της ΕΡΤ σε αυτόν.)
Κοινως κουλουβαχατα, ε;
ΑπάντησηΔιαγραφή