Μερικές ημέρες, περιαδιαβαίνεις αμέριμνη στα μονοπάτια της καθημερινότητας σου, με ένα κρυφό, αλλά απολαυστικό, αίσθημα ότι σήμερα είναι μια καλή ημέρα. Ένα αίσθημα ότι σήμερα νιώθω καλά και μπορώ να αντέξω αυτά που βαραίνουν την καρδιά μου. Εκείνες τις ημέρες ακόμη και οι απαισιόδοξες προβλέψεις του Απαισιόδοξου Έλικα, δεν μοιάζουν τόσο απαισιόδοξες. Τελικά όμως, είσαι μόνο ένα κλικ μακριά από την απογοήτευση.
Αυτό το κλικ, σήμερα το έκανα εδώ.
Όχι, δεν ξέρω αν η δικαιοσύνη έχει δίκιο ή άδικο, στην υπόθεση αυτή. Προσπαθώ απελπισμένα να με πείσω ότι έχει όμως. Ότι υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρω και που δικαιώνουν πανηγυρικά τις επιλογές της. Ότι τα πικρά συναισθήματα που ένιωσα είναι απόρροια των ιδεοληψιών μου. Αλλά μέσα μου φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω να με πείσω για όλα αυτά. Το γιατί, εδώ.
Το κείμενο καταλήγει "...ο ρατσισμός και ο σεξισμός ζουν και βασιλεύουν ακόμα στην κατά τα άλλα πολιτισμένη χώρα μας, ..." αλλά κάνει λάθος! Η ελληνική κοινωνία, μόνο πολιτισμένη δεν είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφή