- Ναι, ωραία. Αλλά είχε μερικές δύσκολες λέξεις, που εγώ δεν τις κατάλαβα.
- Ναι και εγώ δεν τις κατάλαβα. Μάλλον είναι για πιο μεγάλα παιδιά. Εμείς είμαστε μόνο πέντε.
- Ας ξεχάσουμε για λίγο τις δύσκολες λέξεις. Θα σας της εξηγήσω μετά. Ας σκεφτούμε τώρα τι ήθελε να μας πει αυτή η ιστορία. Τι καταλάβαμε από την ιστορία;
- Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι δεν έχει σημασία αν υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, γιατί είναι όλοι άνθρωποι.
- Ακριβώς έτσι, γλυκιά μου. Δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι λιγάκι διαφορετικός από εμάς, είναι και αυτός ένας άνθρωπος.
- Ναι, να σας πω και εγώ όμως κάτι ακόμη. Δεν έχει σημασία αν κάποιος άνθρωπος έχει άλλο χρώμα.
- Και αυτό φυσικά, αγόρι μου! Δεν έχει καμία σημασία τι χρώμα είναι οι άνθρωποι. Είναι όλοι άνθρωποι.
- Γι' αυτό και εγώ όταν βλέπω στο δρόμο καφέ ανθρώπους δεν μου κάνει εντύπωση.
- Τι εννοείς γλυκέ μου, καφέ ανθρώπους;
- Να, εκείνους τους ανθρώπους που έχουν καφέ σκούρο χρώμα στο δέρμα τους.
- Α! τώρα κατάλαβα γλυκέ μου τι εννοείς. Έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση τι χρώμα έχει το δέρμα τους, αφού τελικά και αυτοί άνθρωποι είναι. Άλλωστε κάνει σε εκείνους εντύπωση το γεγονός ότι εμείς είμαστε άσπροι;
- Μα εγώ δεν είμαι άσπρος! ... Είμαι σομόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου