Ευκαιρία να βγάλουμε από μέσα μας, ανερυθρίαστα και απροκάλυπτα, όλη την κακία και τα απωθημένα που τόσα χρόνια στοιβάζαμε κρυφά στην ντουλάπα του θυμικού μας.
Ακούω από παντού μισαλλόδοξες απόψεις, κριτικές, κατηγορίες, μομφές, καταδίκες, αφορισμούς και κατάρες.
Όσοι δεν συμφωνούν με τις κυβερνητικές επιλογές, είναι βολεμένοι που θέλουν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Όσοι δεν είναι έτοιμοι να υποστούν την πείνα και την ανέχεια, θέλουν να συνεχίσουν να ζουν όπως ζούσαν, με δανεικά και κλεμμένα. Όσοι δεν επιρρίπτουν την ευθύνη στα κεφάλια δικαίων και αδίκων, είναι προκατειλημμένοι. Όσοι δεν θέλουν συνταγές, είναι προκατειλημμένοι. Όσοι θεωρούν ότι το πολιτικό προσωπικό των δύο μεγάλων κομμάτων είναι ανεπαρκές έως ακατάλληλο για τη διαχείριση της παρούσας κατάστασης, είναι προπαγανδιστές συνταγματικών εκτροπών. Όσοι δεν αποδέχονται τη μια και μοναδική αλήθεια, είναι μέρους του προβλήματος. Όσοι δεν αποθεώνουν τοτέμ, είναι κοιμισμένοι και καλομαθημένοι. Όσοι δεν έχουν φτάσει ακόμη στην εξαθλίωση, δεν δικαιούνται να ομιλούν για ένα καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.'Οσοι δεν υπακούν στην ιδεολογική καθαρότητα, είναι επικίνδυνοι. Όσοι υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο και παγκόσμιο, είναι τυφλοί και ιδεοληπτικοί. Όσοι επιμένουν να φωνάζουν ότι είναι αθώοι του προπατορικού αμαρτήματος, είναι ψεύτες και λαϊκιστές. Όσοι δεν αποθεώνουν τις αγορές, είναι ανεδαφικοί και αριστεροί ιδεοληπτικοί. Όσοι βλέπουν ανθρώπους πίσω από τους αριθμούς, είναι συναισθηματικοί. Όσοι δεν μπορούν να δουν ανάκαμψη τότε και με τον τρόπο που τους έχει προπαγανδιστεί, είναι κοντόφθαλμοι και ανορθολογιστές. Όσοι δεν πείθονται ότι κινούμαστε στη σωστή κατεύθυνση, τους αξίζει η πείνα και η εξαθλίωση.
Όσοι δεν είναι με τους μεν, είναι με τους δε.
Και όλοι μιλούν για όλους, σαν να τους γνωρίζουν. Σαν να ξέρουν τα πάντα για αυτούς, κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους. Σαν να μπορούν να διαβάσουν τις πιο μύχιες σκέψεις τους.
Και όλοι μιλούν. Γιατί όλοι έχουν τη λύση τώρα. Γιατί κάποιοι την είχαν πάντα. Γιατί κάποιοι είναι ρεαλιστές και ορθολογιστές. Γιατί κάποιοι ξέρουν καλύτερα, κι ας μην έχουν την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα.
Και όλοι κουνούν το δάκτυλο σε κάποιους άλλους, ενώ προσπαθούν να τους υποβάλλουν την αποδοχή της υπαιτιότητας τους. Γιατί αυτοί - και μόνο αυτοί - ξέρουν ποιοι έφταιξαν.
Το χειρότερο αυτής της κρίσης είναι ότι βλέπω ανθρώπους να μεταλλάσσονται, να μεταμορφώνονται σε κάτι τρομακτικό. Είδα φίλο μου, αφότου απολύθηκε, να υποστηρίζει με μανία τα μέτρα συλλογικής εξαθλίωσης, με τη λογική ότι αφού εκείνος υπέστη βαρύτατες συνέπειες, το ίδιο πρέπει να πάθουν και οι άλλοι. Άκουσα ηλικιωμένο άντρα, συνταξιούχο, να απαντά για την πείνα που εξαπλώνεται, καλά να πάθουν. Άκουσα ότι αφού είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, είμαι μέρος του συστήματος και άρα του προβλήματος. Άκουσα, από αυτοπροσδιοριζόμενο σοσιαλιστή, ότι η πολιτική διαμορφώνεται στα ταμπλώ των αγορών.
Στην κρίση λοιπόν, μπορούμε να φάμε ο ένας τις σάρκες του άλλου, χωρίς ντροπή και χωρίς να κρατάμε τα προσχήματα. Είναι ευκαιρία λοιπόν να κάνουμε αυτό που πάντα κάναμε, χωρίς περιστροφές και ανώφελες φιοριτούρες.
Καλημέρα Εσκαρίνα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός όμως το τροφοδοτεί όλο αυτό;; Γιατί ο 'κανιβαλισμός' από κάπου πηγάζει. Δεν είναι φυσική συνέπεια της έντεχνης 'διαίρεσης' και της ενοχοποίησης της μια μετά την άλλη των διάφορων κοινωνικών ομάδων;; Γιατί τον τελευταίο χρόνο κατά σειράν 'μαρκαρίστικαν' οι ναυτεργάτες, οι αγρότες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι γιατροί, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι φορτηγατζήδες, και προφανώς έπεται συνέχεια.
Δεν άκουσα όμως να 'ενοχοποιείται' ποτέ ο ..Βγενόπουλος, ο Βαρδινογιάννης, ο Αλαφούζος, ο Βασιλόπουλος, ο Σκλαβενίτης. Τυχαίο;; Δεν νομίζω....
Για την πληρότητα του σχολίου , θα μπορούσες να αναφέρεις και τις κατηγορίες των δε εναντίον των μεν : ότι ( οι μεν) ενδιαφέρονται μόνον να σώσουν τα λεφτά των δανειστών μας ,ότι είναι ανίκανοι κηπουροί , ότι είναι πουλημένοι , προδότες και εθνικοί μειοδότες κτλ. Με την επιφύλαξη αυτή , θα συμφωνήσω ότι όλοι μιλούν για όλους σαν να τους γνωρίζουν και σαν να γνωρίζουν τα πάντα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μαγεία δουλεύει καλά. Το κυρίως συστατικό, που σπάνια βρίσκεται σε φουλ δόση, είναι μάλιστα το ότι "μιλάει" προσωπικά στον κάθε ένα, ανεξαιρέτως, που το διαβάζει -του υπογράφοντος το παρόν σχόλιον συμπεριλαμβανομένου
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
Το κλασσικό "σκάσε και κολύμπα" ποτέ δεν ελέχθη σε τόσο πολλούς πιο δικαιολογημένα, άμεμπτα, ή καίρια!
Θανάση, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όταν η κοινωνία διαιρείται και ο ένας στρέφεται κατά του άλλου, η εξουσία μπορεί να κοιμάται ήσυχη τα βράδια. Πρέπει όμως να ομολογήσουμε ότι σαν κοινωνία και σαν λαός, διαχρονικά, ρέπουμε στη διαίρεση, γεγονός που κατά καιρούς έχει τύχει της δέουσας εκμετάλλευσης. Το γιατί συμβαίνει αυτό, δεν είμαι σε θέση να απαντήσω. Υποψιάζομαι πάντως ότι οφείλεται στο γεγονός ότι πάντα προτάσσουμε το ατομικό έναντι του συλλογικού συμφέροντος, ακόμη κι όταν μακροπρόθεσμα δεν είναι για το καλό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμεών, δυστυχώς οι μεν δεν είναι μόνο αυτοί που αναφέρεις. Είναι και αυτοί. Αυτό που εμένα με προβλήματίζει είναι το γεγονός ότι έτσι συμπεριφερόμαστε και μεταξύ μας. Και αν αυτοί που αναφέρεις έχουν συμφέρον να συμπεριφέρονται, έτσι ποιο συμφέρον έχουμε εμείς όταν κάνουμε τα ίδια στον διπλανό μας;
Δημήτρη, λυπάμαι που το λέω αλλά τελικά όλοι συμπεριφερόμαστε έτσι. Και όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι (και φυσικά δεν εξαιρώ τον εαυτό μου). Και αυτό με τρομάζει. Πάντως, δεν ήταν στους σκοπούς μου το "σκάσε και κολύμπα". Αντίθετα, ήθελα να πω "μίλα, αλλά σκέψου πριν τι λες". Όσο για το κολύμπι, είναι δεδομένο ότι, one way or another, δεν το γλιτώνουμε!!! Τουλάχιστον, λοιπόν, ας μην πατάμε ο ένας τον άλλον.
Εξαιρετίκ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσυπογράφω.
Από την πλευρά μου έχω ακούσει και άλλα πράγματα, παρομοίως κουφά: πχ άτομο που είχε χάσει τη δουλειά του να λέει "τι να κάνουμε, αφού αυτό έπρεπε να γίνει"...
Μιλάμε μας έχουν κάνει το μυαλό εντελώς χυλό.
ΚΑι δυστυχώς η μετάλλαξη του κόσμου που παρατηρείς είναι υπαρκτή και φοβάμαι ότι δεν την έχουμε δει ακόμη ολόκληρη.
Αγαπητή μου Eskarina, και πολύ σωστά τα λες (και δεν το πολυ-είχα σκεφτεί έτσι εγώ), και, χωρίς να το είχες σαν σκοπό, ή υποτίτλους, για μένα τουλάχιστον, η ανάρτηση ήταν η τέλεια έκφραση του γνωστού καλαμπουριού που χρησιμοποίησα στο προηγούμενο σχόλιο. Πράγματι ο καθένας ρίχνει φταίξιμο όπου του καπνίσει και παράλογες αντιδράσεις έχουν ξεκινήσει. Πράγματι δεν χιαζόμαστε την απόδοση φταιξίματος τώρα αλλά μια λύση ή διέξοδο. πράγματι πρέπει να αντιδρούμε με περισσότερη λογική. Από την άλλη μεριά τη στιγμή που θα αρχίσουμε να ψάχνουμε λύση ή διέξοδο, η απάντηση που ο ένας θεωρεί σωστή θα θεωρείται μέρος του φταιξίματος από τον άλλο, και ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω βρισκόμαστε στη στιγμή την οποία οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν κρίνει κατάλληλη για να κατεβάζουν κάποιο θεό από κάποια μηχανή. Δυστυχώς όμως οι θεοί μας τελείωσαν, και οι μηχανές θέλουν χρήμα για να εγκατασταθούν...
Άδη, μερσί. Όπως όμως το αίμα νερό δεν γίνεται, έτσι και το μυαλό χυλός δεν γίνεται. Όποιος θέλει μπορεί να σκεφτεί, αλλά πρέπει πριν κατασταλάξει να σκεφτεί πέρα από τα στενά όρια του προσωπικού, πρέπει να σκεφτεί και το διπλανό του, και όχι για να τον (κατα)κρίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη, υπάρχει μια πιο απλή και ανέξοδη λύση. Ας αφήσουμε κατά μέρος (τουλάχιστον προσωρινά) την απόδοση ευθυνών (ο ένας στον άλλον και ουχί για τους αποπάνω) και ας κάτσουμε να συζητήσουμε και να σκεφτούμε τι θέλουμε από την κοινωνία μας, πως τη θέλουμε, που θέλουμε να παει. Τότε θα βρούμε την κατάλληλη λύση, η οποία θα είναι κατά το δυνατόν ευρέως αποδεκτή. Προς το παρόν αυτό που γίνεται είναι εγώ να κατηγορώ εσένα και τούμπαλιν ενώ οι ... φωστήρες-σωτήρες απεργάζονται και μας επιβάλλουν λύσεις που στο τέλος της ημέρας θα καταστρέψουν και εμένα και εσένα.
(ξέρω, να γυρίσω και από το άλλο πλευρό να σας πω τι όνειρο βλέπω και από εκεί ε;)
Χμμμ... τώρα ενέπνευσες τον επίλογο της καινούργιας μου ανάρτησης που έγραφα προ ολίγου :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυαου, κολακεύομαι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα δεν ξέρω τι έχω πάθει και μιλάω με στίχους τραγουδιών!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Φταίμε κι οι δυο", λοιπόν που λέει ο Πάριος, αλλά περισσότερο φταίει το μυαλό μας. Μήπως δεν τα βλέπαμε τα πράγματα ή μήπως δεν τα ξέραμε;
Αυτό που λέει ο Δημήτρης, το σκάσε και κολύμπα, σε λίγο θα το βιώσουμε στο πετσί μας τόσο πολύ όπως το καυτό σίδερο που σφραγίζαν οι καουμπόηδες της Αμερικής τα άλογά τους. Και θα είμαστε και φιμωμένοι από μόνοι μας, άλλωστε τι θα μπορούσαμε να πούμε έτσι όπως τα καταντήσαμε τα πράγματα...
Είπα να μην ξαναγράψω για την κρίση, δεν ξέρω πόσο όμως θα κρατηθώ... Λέω να απέχω λίγο από την ομαδική κατάθλιψη που μας έχει πιάσει ως έθνος...
Ουδεμία κολακεία. Πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστα, δεν θα διαφωνήσω ότι τα πράγματα φαίνονταν καιρό τώρα. Θυμήσου όμως ότι όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τη συλλογική παράκρουση, στην καλύτερη γελοιοποιούνταν και στη χειρότερη λοιδωρούνταν. Θυμάμαι την προ-ολυμπιακή εποχή, που έλεγα, όπως και αρκετοί άλλοι, ότι δεν θέλω τους ολυμπιακούς και είχα φάει το κράξιμο της αρκούδας! Το θέμα όμως σήμερα δεν είναι ποιος έφταιξε, ποιος όχι, πόσο ο καθένας. Ο χρόνος και οι εξελίξεις τρέχουν με καταιγιστικό ρυθμό και το ζητούμενο είναι η λύση. Επειδή όμως όλα είναι βιαστικά, θεωρώ ότι δεν πρέπει να διαλέξουμε βιαστικά λύση. Η απόφαση αυτή μπορεί να είναι η πιο κρίσιμη που κληθήκαμε μέχρι σήμερα να πάρουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν είναι κατάθλιψη αυτό που βιώνουμε σήμερα, είναι σοκ, γιατί χάνεται ό,τι ξέραμε (και το σωστό και το λάθος) έως σήμερα.