ΓΕΙΤΣΕΣ (2)

(σύνδεση με τα προηγούμενα εδώ, 

διότι τα παραμύθια δεν είναι πανεπιστημιακά συγγράμματα να διαβάζουμε μόνο τα SOS)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

O Καπιταλισμός πάει στο γιατρό

Η αλήθεια είναι ότι η Βλακότρυπα δεν ήταν το κέντρο του κόσμου. Και όσο κι αν οι Βλακότρυποι  ήθελαν να  είναι, το σύμπαν δεν έμπαινε στον κόπο να συνωμοτήσει για να τους ικανοποιήσει. Εκτός από αυτή τη μια και μοναδική φορά.

Τα φτερνίσματα του Καπιταλισμού προκαλούσαν σεισμούς και στις πιο απομακρυσμένες γωνιές του κόσμου και από τις αναταράξεις δεν γλίτωσαν ούτε οι νάνοι που πάντα, με ιδιαίτερη φροντίδα και στοργή, περιποιούνταν τον Καπιταλισμό, κάνοντας μασάζ στα πόδια  του και ξεσκονίζοντας τις μπότες του. Με τα αψού όμως, είχαν φάει μερικές ζόρικες κλωτσιές και κόντευαν να πάθουν νευρική κρίση, βλέποντας ότι κινδυνεύουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη (ας σημειωθεί επιπλέον ότι για έναν νάνο το να πληρώσει όσα όφειλε ήταν η μεγαλύτερη γρουσουζιά, χώρια που σήμαινε ότι αντιστρατεύονταν τη φύση του, που του είχε μάθει μόνο να εισπράττει).

Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί μια λύση και η μόνη λύση στις περιπτώσεις προβλημάτων υγείας, είναι οι ευχές και τα τάματα υπέρ του ασθενούς. Για το λόγο αυτό, όλοι σταύρωσαν τα δάκτυλα τους, με εξαιρετικά επιστημονικό τρόπο, και ήλπιζαν ότι θα εξαφανίζονταν η αλλεργία του Καπιταλισμού, ή έστω θα αποφάσιζε να τον αφήσει ήσυχο.

Εν τω μεταξύ στην Ευρώπη, που πριν από μερικά χρόνια οι κρύες θάλασσες είχαν αποφασίσει να ενωθούν με τις ζεστές θάλασσες, για να βελτιωθεί το θερμικό ισοζύγιο τους, δημιουργώντας την Ένωση Νευρωτικών Εθνών (ENE), η αναστάτωση είχε φτάσει τα όρια του πανικού. Όσο η υγεία του Καπιταλισμού επιδεινώνονταν ραγδαία, το Συμβούλιο των Σαμάνων της Ένωσης Νευρωτικών Εθνών, προσπαθούσε, με θεραπευτικά μασάζ και μοχλεύσεις, να κατευνάσει τα συμπτώματα, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία, γεγονός που έκανε ανυπόμονο και δύστροπο τον Καπιταλισμό. Έτσι, το Συμβούλιο των Σαμάνων, μετά από απανωτές και ολονύχτιες συνεδριάσεις, αναγκάστηκε να καταλήξει (κατ' αρχήν οριστικά και εφόσον κατ' αρχάς τηρούνταν το τυπικό, άλλως εν μέρει οριστικά και με δυνατότητα επανεξέτασης, ή σε πιο απλή γλώσσα, βλέποντας και κάνοντας) στη θεραπεία που έπρεπε να ακολουθήσει η Βλακότρυπα για να γίνει καλά ο Καπιταλισμός. 

Το τελετουργικό προέβλεπε ότι οι Βλακότρυποι έπρεπε να νηστεύσουν την τροφή, προς αποκατάσταση της τρύπας του όζοντος που είχε πληγεί (όλοι ήλπιζαν, όχι ανεπανόρθωτα) από τις τσίκνες που εκπέμπονταν από την Βλακότρυπα και είχαν φτάσει να ερεθίσουν το αναπνευστικό σύστημα του Καπιταλισμού. Παρότι είναι συνηθισμένο η νηστεία να έχει συγκεκριμένη χρονική διάρκεια, διότι καμία θρησκεία, που σέβεται τον εαυτό της και τα κέρδη της, δεν θέλει να εξοντώσει τους πιστούς της, στην προκειμένη περίπτωση αποφασίστηκε ότι η νηστεία θα διαρκούσε μέχρι νεοτέρας, διότι η συγκεκριμένη θρησκεία προφανώς δεν εξαρτά την επιβίωση της από την ύπαρξη πιστών, σε κάθε περίπτωση πάντως, ας ελπίσουμε ότι ο αρμόδιος δεν θα ξεχάσει να δώσει τη νεοτέρα. Επιπλέον, οι Βλακότρυποι, ως εξιλέωση για τις αμαρτίες τους, αλλά και για λόγους ψυχικής υγείας, θα έπρεπε να ενταντικοποιήσουν την εργασία τους (είναι γνωστό άλλωστε το ρητό "Arbeit Macht Frei"), οπότε κομμένα τα θαλάσσια μπάνια, ενώ τα μαγιώ πακεταρίστηκαν προσεκτικά και στάλθηκαν σε τροχιά γύρω από μακρινό πλανήτη (ας ελπίσουμε ότι αυτός ο πλανήτης δεν έχει αλλεργικό γίγαντα, διότι σε αντίθετη περίπτωση μόλις δημιουργήθηκε ένα νέο ιατρικό περιστατικό). Βασικά, όμως, η ενταντικοποίηση της εργασίας θα ίσχυε για όσους από τους Βλακότρυπους συνέχιζαν να διαθέτουν εργασία, διότι, μεταξύ άλλων, αποφασίστηκε ότι οι υπόλοιποι Βλακότρυποι έπρεπε να μάθουν την αξία της εργασίας και βασικότερη προϋπόθεση για να μάθει κάποιος κάτι, είναι να μην το γνωρίζει.  Τέλος, ξεκίνησε η fast track διαπαιδαγώγηση των άτακτων Βλακότρυπων. Στα πλαίσια αυτής της εκπαιδευτικής διαδικασίας, οι άτακτοι Βλακότρυποι - δηλαδή όλοι - έπρεπε να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και προκειμένου να καταλάβουν πόσα λάθη είχαν κάνει, έπρεπε για κάθε λάθος που τους έλεγαν ότι έκαναν, να επιστρέφουν μερικά χρόνια της ζωής τους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι γίνονταν νεότεροι. Στο σημείο αυτό, ο αναγνώστης μπορεί να υποθέσει ότι αυτά είναι μπερδεμένα πράγματα, αλλά, ποιοι είμαστε εμείς για να αμφισβητήσουμε τις ικανότητες των επιστημόνων. Όπως, όμως, είναι εύκολο να καταλάβει ακόμη και ένας πεντάχρονος Βλακότρυπος, θα έπρεπε να σταματήσουν πάραυτα τα γαργαλητά στον Καπιταλισμό (αν και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο πεντάχρονος Βλακότρυπος ήξερε για τις κοσμικές ισορροπίες του Καπιταλισμού, για να μην αναφέρουμε φυσικά ότι ο πεντάχρονος μπορεί να μας απαντούσε ότι το γαργαλητό φέρνει γέλια και όχι φτερνίσματα).

Αυτά λοιπόν συνταγογράφησαν οι ιατροί του κόσμου στην Βλακότρυπα για την πάθηση του Καπιταλισμού, αλλά, επειδή, όπως έχουμε ήδη πει, οι Βλακότρυποι δεν ήταν βλάκες, έπρεπε να τους πείσουν ότι όσο πικρό κι αν ήταν το φάρμακο, έπρεπε να το καταπιούν, για το καλό τους, για το καλό του κόσμου και για το καλό του Καπιταλισμού. Εναλλακτικά πάντως, είχαν κατά νου να τους αναφέρουν, με εκείνον τον ευγενικό και λεπτό τρόπο που διατυπώνονται οι εκβιασμοί, ότι, εάν δεν κατάπιναν το φάρμακο, θα εμφανίζονταν η κακιά μάγισσα Μερκοζύ και θα τους έστελνε σε έναν κόσμο μακρινό και ζοφερό, όπου ο γίγαντας Καπιταλισμός θα ήταν χωλός (δηλαδή χωρίς Ευρώ) και αυτό παρά το γεγονός ότι εάν οι Βλακότρυποι πήγαιναν σε εκείνον τον κόσμο, το αποτέλεσμα θα ήταν πάλι ο γίγαντας να χάσει το πόδι του, οπότε πάλι μπερδεύονταν τα πράγματα, τα οποία είναι τελικά, μάλλον καλύτερα για όλους - και την ψυχική υγεία μας - να τα αφήσουμε στους επιστήμονες και στις κακιές μάγισσες.

(συνεχίζεται)