Disclaimer ενόψει προϋπολογισμού

Όπως ήδη ανέφερα, επίκειται προϋπολογισμός για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, ο οποίος είναι σχεδόν αυτονόητο ότι θα είναι εντελώς επηρεασμένος από τις προσωπικές πολιτικές επιλογές μου και τις υποκειμενικές θεωρήσεις μου για την τρέχουσα πολιτική, κοινωνική και οικονομική συγκυρία. Για να είμαι λοιπόν ξεκάθαρη απέναντι σας, πριν παραθέσω τον προϋπολογισμό, έκρινα σκόπιμο να σας εκθέσω μερικές από αυτές τις επιλογές και θεωρήσεις, ώστε να τις λάβετε υπ' όψιν σας, όταν θα διαβάζετε τον προϋπολογισμό μου. 

Εξ αρχής ήμουν της άποψης, ότι το σχέδιο διάσωσης δια δανεισμού και πιο συγκεκριμένα οι όροι του, πάσχει, διότι είναι ατελέσφορο. Πρώτον, δεν είναι δυνατόν να βοηθήσεις έναν υπερχρεωμένο, δανείζοντας τον. Δεύτερον, είναι παράλογο να περιμένεις να λάβεις πίσω τα δανεικά, προσηκόντως και εμπροθέσμως, εάν οι παρεμβάσεις σου κατατείνουν στη μείωση των εισοδημάτων του οφειλέτη σου. Τρίτον, ναι μεν υπάρχουν πολλά πράγματα που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια, αλλά δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα συμβούν μέσα σε μια νύχτα (πολλώ δε μάλλον, δεν μπορείς να πιστεύεις ότι θα δημιουργήσεις επιτυχημένες και αποτελεσματικές δομές, που απαιτούν σχεδίαση, με ευχολόγια ή διαταγές). Τέταρτον, τα νούμερα δεν βγαίνουν. Πέμπτον, δεν μπορείς να κινείσαι με τη λογική "σήμερα την σκαπουλάραμε, σε Χ μήνες/χρόνια ποιος ζει, ποιος πεθαίνει". Και πάνω σε όλα αυτά, προσωπικά δεν είδα καθόλου θετικά, όλο αυτό το σκηνικό τρόμου που στήθηκε πολλάκις. Όπως δεν είδα θετικά και τα επιχειρήματα, περί εντιμότητας των ελλήνων, που δεν είναι μπαταχτσήδες, της περήφανης Ελλάδας που δεν θα δεχθεί να χρωστάει ή να φεσώσει τους δανειστές της, όλα εκείνα τα επιχειρήματα τέλος πάντως που απευθύνονταν στο θυμικό. Με τελευταίο, αλλά διόλου ευκαταφρόνητο, παράγοντα, την αναξιοπιστία (στην καλύτερη, το υστερόβουλο, στη χειρότερη) των ανθρώπων που μου παρουσίαζαν τη μια και μοναδική λύση.

(Δυστυχώς, ούτε η Ιστορία θα μας βοηθήσει να διαπιστώσουμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, στο μέτρο που δεν πρόκειται να εφαρμοστούν παράλληλα η ΤΙΝΑ και η όποια εναλλακτική, ώστε να μπορούμε να συγκρίνουμε αποτελέσματα. Μια θα εφαρμοστεί, κι αν έχει θετικά αποτελέσματα, θα αναρωτιόμαστε εάν η άλλη θα είχε θετικότερα, ενώ εάν αποτύχει θα πιστεύουμε ότι άλλη θα είχε επιτύχει.)

Με βάση τα παραπάνω, το προσωπικό μου συμπέρασμα είναι ότι η υπάρχουσα συνταγή δεν λειτουργεί και δεν πρόκειται να λειτουργήσει, διότι η ίδια αντιστρατεύεται και ακυρώνει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την επέλευση των αποτελεσμάτων που επιδιώκει. 

Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν μπορώ να παραβλέψω, τις συνέπειες αυτής της επιλογής, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είμαι έτοιμη να δεχθώ τη σωτηρία της χώρας, σε βάρος των ανθρώπων της. Δεν μπορώ να αξιολογήσω θετικά μια επιλογή που, ούσα ακόμη αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, έχει ήδη δημιουργήσει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα. Δεν είμαι πρόθυμη να βελτιώσω οικονομικούς δείκτες, στερώντας ζωτικής σημασίας υπηρεσίες από τους πολίτες. Δεν ξέρω καν αν θέλω μια στιβαρή οικονομία, σε μια αποκαμωμένη κοινωνία, ιδίως ενόψει του γεγονότος ότι είναι κοινό μυστικό πλέον ότι η ευρωστία μιας οικονομίας δεν συνεπάγεται καλύτερες κοινωνικές συνθήκες. Και παρότι αναγνωρίζω ότι η κοινωνία μας έκανε πολλά και σοβαρά λάθη, όπως άλλωστε κάνουν όλες οι κοινωνίες, δεν μπορώ να δω την κατάρρευση της, ως "παιδευτική" τιμωρία, ή έστω ως το τίμημα των επιλογών της, διότι, ας μην γελιόμαστε, δεν είναι τόσο απλά και μονοδιάστατα τα πράγματα.

Επίσης, είχα και διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες για την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της προτεινόμενης λύσης και των αποτελεσμάτων που ευαγγελίζεται. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζω και στη σύνδεση συγκεκριμένων αρνητικών της οικονομίας μας με τα φερόμενα ως παραγωγικά αίτια τους. Με απλά λόγια, δεν έχω πειστεί ότι π.χ. η ανταγωνιστικότητα πλήττεται κατά κύριο λόγο από το ύψος του μισθού. Επίσης, δεν έχω πειστεί ότι η μείωση των μισθών θα επιφέρει μείωση της ανεργίας. Επίσης, δεν έχω πεισθεί ότι οι επιχειρηματίες θα σπεύσουν να επενδύσουν στο ασταθές, οικονομικά, νομοθετικά, πολιτικά, περιβάλλον της Ελλάδας, το οποίο μαστίζεται από τη διαφθορά, μόνο και εάν είναι χαμηλοί οι μισθοί. Δεν έχω πεισθεί ότι ο ανταγωνισμός στην αγορά, μπορεί από μόνος του να επιφέρει ισορροπία. Δεν έχω πεισθεί ότι η διαπάλη των επιχειρήσεων θα συνεπάγεται αναπόδραστα καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες για τους καταναλωτές. Εν ολίγοις δεν μπορώ να εντοπίσω, εάν υπάρχει, τη σχέση αιτίας - αιτιατού, προκειμένου είτε να διαπιστωθεί πως παράγεται ένα αποτέλεσμα, είτε για να δημιουργήθούν οι συνθήκες για να παραχθεί.

Περαιτέρω, όταν καλούμαι να αξιολογήσω ένα σύστημα ή έναν θεσμό, ο οποίος δυσλειτουργεί ή παράγει αρνητικά αποτελέσματα, δεν αρκούμαι στη διαπίστωση της δυσλειτουργίας ή των αρνητικών αποτελεσμάτων για να καταδικάσω το σύστημα ή το θεσμό. Προηγουμένως, προσπαθώ να εντοπίσω τους λόγους για τους οποίους δυσλειτουργεί ή έχει αρνητική παραγωγή, κι αν επιδιορθώνεται, προτιμώ την επιδιόρθωση, στο μέτρο που κρίνω χρήσιμο ή σκόπιμο το σύστημα ή το θεσμό, παρά την κατάργηση του, ιδίως εάν η κατάργηση βασίζεται σε μονολιθικά επιχειρήματα (όπως ότι ο συνδικαλισμός εξετράπη των σκοπών του και συνεπώς καταργώ το συνδικαλισμό). 

Τέλος, το πολιτικό προσωπικό που πρωταγωνιστεί σήμερα, είναι, στα μάτια μου, απαξιωμένο, ως διεφθαρμένο, ιδιοτελές, εξουσιομανές, ανίκανο και εν ολίγοις ανεπαρκές. Από τη σούπα αυτή βολεψάκηδων (διότι αυτοί είναι οι πρώτοι και καλύτεροι εκρφραστές του "μακριά από τον κώλο μου, και όπου θέλει ας είναι"), πρέπει να διαλέξω τους λιγότερους κακούς.

Με αυτά τα δεδομένα, προτίθεμαι να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές.

Γιατί; Ή η απάντηση στα περί του αντιθέτου "επιχειρήματα"

Όποιος νομίζει ότι την επομένη των εκλογών, ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει αυτοδύναμος (που δεν παίζει σε κανένα σύμπαν, γνωστό και άγνωστο), ξαφνικά θα ξημερώσει μια άλλη ημέρα και θα έχουν λυθεί μαγικά τα προβλήματα μας, παρακαλώ να συνδέσει τον εγκέφαλό του, διότι έχει φύγει το βύσμα. 

Όποιος νομίζει ότι την επομένη των εκλογών, αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα βρέξει αίμα ή θα εμφανιστεί ο καβαλάρης της Αποκάλυψης, καλύτερα να δει έναν ειδικό, εμείς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε.

Όποιος νομίζει ότι όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ είναι φοροφυγάδες, βολεμένοι, δημόσιοι υπάλληλοι με εξωφρενικά προνόμια, μπαχαλάκηδες, αγράμματοι, ανενημέρωτοι, ηλίθιοι, αιθεροβάμονες, wannabe βυσματούχοι πασόκοι, υποψήφιος κομματικός στρατός, και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, χρειάζεται επειγόντως φροντιστήριο πραγματικότητας.

Όποιος νομίζει ότι όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζονται απόλυτα με ΟΛΕΣ τις θέσεις του, τότε καλά θα κάνει να κοιτάξει εάν αυτός ταυτίζεται με ΟΛΕΣ τις θέσεις της δικής του κομματικής επιλογής. Είμαι σχεδόν πεπεισμένη ότι όλοι κάνουμε τις επιλογές μας, με βάση το με ποιον συμφωνούμε στα περισσότερα. Τουλάχιστον, έτσι την κάνω εγώ. 

Όποιος νομίζει ότι όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν να αλλάξει κάτι, και ιδίως τα κακώς κείμενα, ας ξανασκεφτούν ποιοι, με ποιο τρόπο και γιατί δημιούργησαν και διαινωνίζουν τα κακώς κείμενα.

Όποιος νομίζει ότι όποιος ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ακράδαντα ότι ο τελευταίος κατέχει την αλήθεια και έχει όλες τις λύσεις, μάλλον πρέπει να διευκρινιστούν κάποια πράγματα. Όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια, ούτε έχει όλες τις λύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή αντιπροσωπεύει την επιλογή κάποιων να βγουν από το αδιέξοδο της ΤΙΝΑ, ριψοκινδυνεύοντας για μια ισχνή έστω πιθανότητα να μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο, με το σκεπτικό ότι ούτως ή άλλως χαμένοι είναι. Από την παρατήρηση του κοινωνικού μου περίγυρου (ο οποίος ουδόλως επαρκεί για να εξαχθούν αξιόπιστα αποτελέσματα), έχω καταλήξει ότι οι άνθρωποι που στρέφονται προς το ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει πια γυρισμός  και προσπαθούν να κάνουν damage control στην οικονομική κατάρρευση, ώστε να περιορίσουν τις συνέπειες της στην κοινωνία, που έχουν ήδη επέλθει για πολλούς και επίκεινται για πολλούς περισσότερους.

Επίσης, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιάζει στο ΠΑΣΟΚ του 1981. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σύνολο, μια σύνθεση επιμέρους απόψεων, που κινούνται με βάση μια κοινή συνισταμένη. Αν και όποτε εκλείψει αυτή η κοινή συνισταμένη, το κόμμα θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Το ίδιο θα συμβεί αν και όποτε τα επιμέρους στοιχεία του διαφωνήσουν και αντιπαρατεθούν για οποιοδήποτε λόγο. Επίσης, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ανομοιογενές μείγμα, το οποίο επί του παρόντος, αποδίδει στο ΣΥΡΙΖΑ μια πιθανότητα να καταφέρει κάτι περισσότερο ή καλύτερο από τους υπόλοιπους. Αν και όποτε διαφευσθεί ή θεωρήσει ότι διαψεύσθηκε αυτή η ελπίδα/πιθανότητα/δυνατότητα, θα απομακρυνθεί. Και μην παραβλέπουμε ότι από τη στιγμή που ξεφύγαμε από τα όρια του δικομματισμού και πήγε επιτέλους το χέρι του ψηφοφόρου σε άλλο ψηφοδέλτιο, δεν θα είναι δύσκολο να το ξανακάνει, αν και όποτε θεωρήσει ότι πρέπει. Μπορούμε να αποχαιρετίσουμε τις συμπαγείς μάζες ψηφοφόρων και την έννοια του "μονοκούκι". Μπορούμε να ξεχάσουμε τους "αφοσιωμένους" ψηφοφόρους, που ό,τι κι αν συνέβαινε, η ψήφος παρέμενε ανεπηρέαστη. Γι αυτό το λόγο, είναι μάλλον αφελές να μην αναγνωρίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη στιγμή λειτουργεί ως όχημα για να περάσουμε στην άλλη όχθη του πολιτικού σκηνικού που διαμόρφωσε η μεταπολίτευση. Σε αυτό το πλαίσιο, η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναδειχθεί και σε μια κίνηση τακτικής, ενόψει του συγκεκριμένου πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού πλαισίου, η οποία θα εξυπηρετήσει τον  στόχο της και εν συνεχεία θα επαναξιολογηθεί. Οι φόβοι ότι μπορεί να γίνει πολιτικό κατεστημένο στη θέση του υπάρχοντος, παραβλέπουν την έλλειψη των ικανών και απαραίτητων συνθηκών για κάτι τέτοιο. Για να μην αναφέρω, βέβαια, ότι το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο του 1981 ήταν πολύ διαφορετικό από το σημερινό.

Όποιος ενδιαφέρεται, για περισσότερα επιχειρήματα και απόψεις, προτείνω να διαβάσει και τα εξής : Μην ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ,
Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ,
Η παράλογη ψήφος,
Τι να κάνουμε. Ιδού η απορία.

Update 1: ΣΥ.ΡΙΖ.Α; Γιατί; Μπορεί;

Update 2 : Σινούκ ρεφενέ
Update 3 : Γιατί τρέμουν την κυβέρνηση της αριστεράς
(η λίστα θα ενημερώνεται με όσα άρθρα ανακύπτουν στην πορεία)