Πριν από λίγες ώρες αποφάσισα ότι σήμερα δεν θα ακολουθήσω την πεπατημένη, που ήθελε να καταγράφω σε κάποια ανάρτηση πραγματικό ή φανταστικό γεγονός, ή απλώς να στέλνω προς άγνωστη κατεύθυνση την παπαροκλάδα της ημέρας που μου κατέβηκε στο κεφάλι.
Σήμερα, θέλω να σου κάνω μια ερώτηση και θα περιμένω απάντηση. Θα μπορούσα κιόλας να εξιστορήσω τα περιστατικά που δημιούργησαν αυτήν την ερώτηση, αλλά, κατόπιν ωριμοτέρας σκέψεως, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν έχουν σημασία και, επιπλέον, μπορούν να αλλοιώσουν, έως να ματαιώσουν, το σκοπό της παρούσας αναρτήσεως.
Επί της ουσίας λοιπόν.
Ερώτηση:
Η Ελλάδα, ως κράτος, εκδίδει ομόλογα (ξέρεις εκείνα που το spread τους - που δεν είναι τυρί-κρέμα για επάλειψη - εσχάτως καταρρίπτει το ένα μετά το άλλο, όλα τα ρεκόρ στο άλμα εις ύψος). Αυτά τα ομόλογα μπορεί να τα αγοράσει ο οποιοσδήποτε ; Και ο απλός πολίτης ;
Αν η απάντηση είναι όχι, η επόμενη ερώτηση είναι ; Μπορεί η Ελλάδα να εκδώσει ομόλογα, διαφόρων αξιών, που να μπορούν να τα αποκτήσουν απλοί πολίτες ;
Ομολογα μπορει να αγορασει ο καθενας, ειτε φυσικο ειτε νομικο προσωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε 2 "αλλά"
1) επειδη το "κρατος" ειναι απροσωπο και δεν εχει καποιο υποκαταστημα για να αγορασεις τα ομολογα, πρεπει να τα αγορασεις απο την τραπεζα σου, στον λογαριασμο σου. Η τραπεζα σου τα αγοραζει απο την Τραπεζα της Ελλαδας.[*]
2) επειδη μιλαμε για δισεκατομμυρια, δεν σου δινουν σαν ιδιωτη και πολυ σημασια. Το σημαντικο ειναι να αγορασουν τα ομολογα μεγαλοι χρηματοπιστωτικοι οικοι.
Η απαντηση στο ερωτημα σου ειναι ναι.
[*] ουσιαστικα το ομολογο ειναι σαν οποιαδηποτε μετοχη. Εχει κωδικο οπως οι μετοχες. Δινεις εντολη στην τραπεζα σου να αγορασει ομολογα (οχι μονο του ελληνικου κρατους, αλλα και αλλων κρατων) και να τα τοποθετησει στο χαρτοφυλακιο σου.
Εσυ δεν μπορεις να κανεις απ' ευθειας συναλλαγη με την Τραπεζα τ. Ελλαδας.
Τα ομόλογα, που μπορούν να αγοράσουν μεμονωμένοι πολίτες, έχουν πολύ μικρότερες ονομαστικές αξίες (πόσοι μπορούν να αγοράσουν ένα "χαρτί" του 1 εκατομμυρίου Ευρώ;)και αποτελούν ειδικές εκδόσεις, που λέγονται και "εσωτερικός δανεισμός".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τις πενιχρές γνώσεις χρηματοοικονομικών που διαθέτω, αντιλήφθηκα ότι γύρω από τα ομόλογα έχει στηθεί ένα πανηγυράκι, το οποίο κατά κύριο λόγο ευνοεί τις τράπεζες (ημεδαπές και αλλοδαπές), οι οποίες τοιουτοτρόπως αποκτούν δύναμη να πιέζουν το ελληνικό κράτος προς διάφορες κατευθύνσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπ' αυτό το πρίσμα, σκέφτηκα αν θα ήταν δυνατόν να καταφύγει το κράτος σε δανεισμό χωρίς την παρεμβολή τραπεζών, απευθείας από τους πολίτες του, ώστε αφενός να αντλήσει χρήματα, αφετέρου να απεμπλακεί από τα γρανάζια των τραπεζών.
Σύμφωνα με αυτά που αναφέρετε, μπορεί να πραγματοποιηθεί δανεισμός, όχι όμως χωρίς τη διαμεσολάβηση κάποιας τράπεζας, αφού δεν είναι εφικτή η απευθείας συναλλαγή.
Υποθέτω όμως ότι όταν το ελληνικό δημόσιο εκδίδει ομόλογα ονομαστικής αξίας εκατομμύριου και άνω έκαστο, η παρέμβαση της τράπεζας είναι σχεδόν μονόδρομος, δεδομένου ότι κάποιος πρέπει να συγκεντρώσει τους περισσότερους υποψήφιους αγοραστές.
Ακόμη λοιπόν κι αν δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς η παρέμβαση τραπεζικού ιδρύματος, γιατί το ελληνικό κράτος δεν εκδίδει ομόλογα μικρότερης ονομαστικής αξίας, τα οποία θα διοχετεύσει στο εσωτερικό της χώρας και τα οποία, οι πολίτες θα μπορούν να προμηθευτούν από τις τράπεζες, οι οποίες όμως θα λειτουργούν μόνο ως σημεία πώλησης; Με τον τρόπο αυτό, φαντάζομαι θα ήταν πιο δύσκολο να σκηθούν ανοδικές πιέσεις στα επιτόκια των ομολόγων, όπως συμβαίνει τώρα τελευταία.
Το μειονέκτημα ενός τέτοιου εγχειρήματος προφανώς είναι ότι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν τα ποσά που χρειάζεται να αντλεί το ελληνικό κράτος σε κάθε περίσταση δανεισμού του, αλλά υποθέτω ότι δεν εξανεμίζεται η ωφέλεια που προκύπτει από το δανεισμό με μικρότερο επιτόκιο.
Τα πραγματα ειναι δυστυχως πολυπλοκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κρατος χρησιμοποιει τις τραπεζες σαν λογιστες και ταμιες. Οι τραπεζες παιρνουν προμηθεια για τις υπηρεσιες που προσφερουν.
Εναλλακτικα, θα μπορουσε το κρατος να ιδρυσει (ακομα μια) δημοσια υπηρεσια, η οποια θα διαχειριζεται την συναλλαγη αναμεσα στο ομολογο και το τον απλο πολιτη. Θα ασχολειται δλδ. με πληρωμες, αποδειξεις κλπ.
Ειναι ενας λογιστικος μπελας και τελικα ερχεται πιο φτηνα, αν αυτο το κανει η τραπεζα.
Αν μαλιστα σπασεις τα ομολογα του 1 εκατομμυριου σε πολλα κομματια των 100 ευρω, ο λογιστικος μπελας γινεται μεγαλυτερος.
Εστω ομως οτι το κρατος εκδιδει μικρα ομολογα και συναλλασσεται κατ' ευθειαν με τους πολιτες.
Και παλι δεν κερδιζουμε τιποτα.
Το ομολογο ειναι ενας δανεισμος και η αποδοση του ειναι φιξαρισμενη απο πριν. Λεει δλδ. το κρατος "δωσε μου το ποσον Χ και μετα απο 5 χρονια θα σου δωσω πισω Χ + Τ". Οπου Τ ειναι οι τοκοι.
Σε αντιθεση με μια μετοχη που ανεβοκατεβαινει μεχρι και 500% αναλογα με την προσφορα / ζητηση, το ομολογο δεν εχει διακυμανσεις.
Η μαξιμουμ αποδοση ενος ομολογου ειναι αν το αγορασεις απο την πρωτη μερα, το κρατησεις μεχρι το τελος και παρεις τους τοκους Τ.
Παραπανω δεν εχει. Ακομα δηλαδη και αν τρελαθει ξαφνικα ολος ο κοσμος και αρχιζει να σπρωχνεται για να αγορασει αβερτα ομολογα, η αξια τους δεν προκειται να ανεβει. Ουτε το επιτοκιο (δλδ. η επιβαρυνση του κρατους) προκειται να πεσει.
Ο μοναδικος τροπος για να μειωθει το επιτοκιο ενος ομολογου (και μαζι η επιβαρυνση του κρατους) ειναι η εμπιστοσυνη.
Σ' αυτο το σημειο, ενας απλος πολιτης δεν διαφερει απο μια μεγαλη τραπεζα, η εναν αλλο, μεγαλο οργανισμο.
(γι' αυτο και δεν παιζει ρολο το αν πουλας τα ομολογα σε απλους πολιτες η σε μεγαλα τραστ).
Ο συλλογισμος ειναι "εχω ενα ποσον Χ (οπου Χ κατι αναμεσα σε 100 ευρω και 100 εκατομμυρια ευρω) και μπορω να το δωσω ειτε στο γερμανικο ειτε στο ελληνικο κρατος. Το ελληνικο κρατος θα μου δωσει 3% τοκο αλλα __ισως__ χρεωκοπησει, το γερμανικο κρατος θα μου δωσει 1.5% τοκο αλλα __δενπροκειται__ να χρεωκοπησει".
Ολη η ουσια ειναι η εμπιστοσυνη. Η διαφορα αναμεσα στο "ισως" και στο "δεν προκειται".
Προσωπικα δεν θα δανειζα στο ελληνικο κρατος ουτε σκουριασμενη δεκαρα. Ακομα και με 10% επιτοκιο.