Ο μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος της χώρας και άλλες ονειρώξεις

Από χθες ετοίμαζα άλλη ανάρτηση, παντελώς άσχετη με το θέμα της σημερινής, την οποία αποφάσισα να γράψω μετά την αηδιαστική εμπειρία της ψηφοδοσίας στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, σε συνδυασμό με αυτό το δημοσίευμα της Καθημερινής. 

 Όπως ίσως έχετε ακούσει, χθες και σήμερα, διενεργείται ψηφοφορία για την ανάδειξη του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, του μεγαλύτερου επιστημονικού συλλόγου της χώρας, όπως κατά καιρούς αρέσκονται οι Πρόεδροι του να αναφέρονται στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Φυσικά, το "μεγαλύτερος" επιστημονικός σύλλογος της χώρας, προφανώς αφορά στο μέγεθος, καθόσον αυτή τη στιγμή, από τους 30.000+ εγγεγραμμένους δικηγόρους, πρέπει να υπάρχουν περί τις 25.000 ενεργοί δικηγόροι και είναι μάλλον γνωστό ότι ο εν λόγω σύλλογος δεν μπορεί να διεκδικήσει άλλου είδους μεγαλεία - πλην του μεγέθους του - διότι εδώ και πολλά χρόνια διοικείται από προέδρους που αλληθωρίζουν προς την πολιτική και χρησιμοποιούν την προεδρεία ως εφαλτήριο για την "εκτίναξη" τους σε ένα βουλευτικό έδρανο. 

Για τους ενδιαφερόμενους, δηλαδή τους δικηγόρους, είναι επίσης γνωστό ότι ο Σύλλογος, με όλο το Διοικητικό του Συμβούλιο, τους έχει γραμμένους εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Εδώ και πολλά χρόνια έχει σταματήσει κάθε προσπάθεια προάσπισης των καλώς εννοούμενων συμφερόντων των μελών του  καθώς και ουσιαστικής συμβολής στην βελτίωση των συνθηκών εργασίας των δικηγόρων. Αντί άλλου επιχειρήματος, δείτε εδώ τον απολογισμό της προηγούμενη τριετίας - και δεύτερης θητείας - του απερχόμενου Προέδρου. Το μόνο πραγματικά σημαντικό για τους δικηγόρους της Αθήνας έργο που ολοκληρώθηκε την τελευταία 20ετία, είναι η βάση νομικών πληροφοριών ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, η οποία δεν έχει υποστεί καμία σημαντική βελτίωση από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της.

Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας, είναι αυτός ενός υπαίθριου παζαριού, με στημένα τραπεζάκια απ' έξω, αφισορύπανση και όλα εκείνα τα γελοία που συνοδεύουν παραδοσιακά οποιαδήποτε εκλογική ανάμετρηση διεξάγεται οπουδήποτε στην επικράτεια. Στην είσοδο του Συλλόγου, από αριστέρα είναι 3 υπάλληλοι, οι οποίοι μοιράζουν ψηφοδέλτια και φακέλου και από αριστερά μια τεράστια ουρά υποψηφίων συμβούλων, οι οποίοι χαμογελούν στους προσερχόμενους και χαιρετούν οποιοδήποτε - γνωστό ή άγνωστο σε αυτούς - τους απλώνει το χέρι, ευελπιστώντας ότι ακόμη και την τελευταία στιγμή θα πετύχουν κάποιον αναποφάσιστο ή κάποιον απλώς ανενημέρωτο και θα τσιμπήσουν ένα ψηφαλάκι. Αν παρατήρησα καλά, περισσότεροι ήταν οι υποψήφιοι που μοίραζαν εκλογικά φυλλάδια, παρά οι ψηφοφόροι.  

Μεταξύ των υποψηφίων συμβούλων, ανεγνώρισα και μερικούς "celebrities", ξέρετε από εκείνους που βλέπουμε τη φάτσα τους εδώ και χρόνια στις εκλογικές αναμετρήσεις του Συλλόγου, με μεγάλα δικηγορικά γραφεία, τους οποίους η αλληλεγγύη, προς τους στενάζοντες συναδέλφους τους ,έσπρωξε να συμμετάσχουν στο συνδικαλιστικό όργανο, προκειμένου να συνδράμουν με όποιο τρόπο μπορούν στη βελτίωση της καθημερινότητας του μαχόμενου δικηγόρου (εντάξει, λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα, αν και αυτό είναι από τα κυρίαρχα moto των υποψηφίων). Στην κορυφή της σκάλας που οδηγεί στην αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου είναι παρατεταγμένοι, ωσάν για τη χαιρετούρα γάμου ή κηδείας (όπως το δει καθένας) οι υποψήφιοι Πρόεδροι του Συλλόγου, χαμογελαστοί και κοινωνικοί. 

Τους λυπήθηκε κυριολεκτικά η ψυχή μου, celebrities υποψήφιους συμβούλους και υποψήφιους  Προέδρους. Άφησαν τα άνετα γραφεία τους και τις δερμάτινες διευθυντικές πολυθρόνες τους και ξεροσταλιάζουν στην ορθοστασία, επί δύο συνεχόμενες ημέρες, χαιρετώντας τον κάθε πικραμένο δικηγοράκο που περνάει για να ψηφίσει, τσον οποίο είναι υποχρεωμένοι να μιλήσουν, να  χαμογελάσουν και εν ανάγκη να συμφωνήσουν μαζί του, στα πλαίσια της επικοινωνιακής πολιτικής. Τον ίδιο κακομοίρη, τον οποίο θα έχουν ξεχάσει την επαύριο των εκλογών και ουδόλως θα ενδιαφερθούν για την τύχη του, τουλάχιστον όχι πριν την επόμενη εκλογική αναμέτρηση

Θεωρώ περιττό να αναφέρω ότι τον προηγούμενο μήνα και με ιδιαίτερη ένταση το τελευταίο 15ήμερο, τα κινητά όλων των δικηγόρων της Αθήνας βομβαρδίζονται με μηνύματα υποψηφίων και προσκλήσεις σε εκδηλώσεις και μπαράκια to  know us better. Φυσικά, δεν έλειψε και το έντυπο υλικό, αλλά αυτό συγκριτικά με άλλες χρονιές είναι σαφώς μειωμένο (με εξαίρεση δύο συγκεκριμένους συνδυασμούς, εκ των οποίων ο ένας έλκει εντολές από το ΠΑΣΟΚ και ο άλλος από τη ΝΔ - τυχαίο; δεν νομίζω). Πολλοί είχαν αρκετό θράσος ώστε να βάζουν τους υπαλλήλους των γραφείων τους (εκείνους τους νέους ή και όχι τόσο νέους δικηγόρους που, ελλείψει επαρκούς πελατολογίου προς βιοπορισμόν,  αναγκάζονται να εργάζονται ως υπάλληλοι, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα, και οι οποίοι σύμφωνα με απόφαση του ΔΣ του Συλλόγου - η οποία είναι ευχή προς τα μέλη του και όχι δεσμευτική - αμείβονται με το ιλλιγιώδες ποσό των 800 ευρώ μηνιαίως), να καλούν στο γραφείο ή στο κινητό δικηγόρων και να ενημερώνουν για τις εκδηλώσεις του υποψηφίου ή υπενθυμίζοντας (!) την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση. 

Θα κλείσω με την φράση που άκουσα να λέει ένας κύριος,  καθώς απομακρύνονταν από την είσοδο του Συλλόγου, ανάμεσα στα στημένα τραπεζάκια και τα πεταμένα εκλογικά φυλλάδια με τα χρώματα που χαρακτηρίζουν το κόμμα που προμοτάρει κάθε συνδυασμό "Και μετά τους φταίνε οι 300".

Update : Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο θλιβερά. Από σύνολο 21.376 δικαιούμενων ψήφου, ψήφισαν 12.488, ήτοι περί το 58%. Οι δύο υποψήφιοι που πάνε σε επαναληπτική ψηφοφορία, έλαβαν, ο μεν Βερβεσός 2.923, ο δε Αδαμόπουλος 2.234 ψήφους., ήτοι  έκαστος κάτι περισσότερο από το 10% επί του εκλογικού σώματος και περίπου το 25% επί των ψηφισάντων. Τουτέστιν, την άλλη εβδομάδα θα έχουμε πρόεδρο που δεν θα έχει ούτε την ελάχιστη νομιμοποίηση.