Κοινωνικά μαθήματα για απροσάρμοστους

Ι. Όλοι έχουμε ακούσει την έκφραση "Η κοινωνία είναι ένα μεγάλο σχολείο". Χθες αποφάσισα λοιπόν να την κάνω πράξη. Αποφάσισα να διδαχθώ από αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία. Για λόγους ταχύτητας όμως ξεκίνησα από τις επιτομές(*) και θα προχωρήσω σταδιακά στην εμβάνθυνση ανά τομέα και αντικείμενο.

Ιδού λοιπόν τα πρώτα διδάγματα που αποκωδικοποίησα. 

1. Η κοινωνία δημιουργείται από την ταυτόγχρονη διαβίωση κάποιου αριθμού ανθρώπων στον ίδιο γεωγραφικό χώρο. Αισθήματα αλληλεγγύης, συμπόνοιας και ενδιαφέροντος προς τους άλλους είναι από προαιρετικά έως ενοχλητικά.

2.  Κάθε κοινωνός πρέπει να αποδέχεται αδιαμαρτύρητα αποφάσεις, που εμπεριέχονται στο κουτάκι μιας "μεγάλης ιδέας".

3. Η αμφισβήτηση της ορθότητας της λειτουργίας της κοινωνίας συνιστά ατόπημα, το οποίο προσάπτει στον αμφισβητία τη "ρετσινιά" του αντιδραστικού.

4. Ο κοινωνός πρέπει πάντα να αποφασίζει σύμφωνα με το προσωπικό του συμφέρον ή/και τις προσωπικές ιδεοληψίες του.

5. Όταν διαπιστώνεται ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στην κοινωνία, δεν αναιρούμε τους λάθος χειρισμούς, αλλά το καταργούμε, κατά την αλάνθαστη μέθοδο "πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι".

Τώρα εγώ γιατί έχω την εντύπωση ότι έχω λάθος σημειώσεις;

(*) Στη Νομική, επιτομές λέγαμε εκείνα τα βιβλιαράκια ή συλλογές σημειώσεων, που περιείχαν επιγραμματικά τα σημαντικότερα σημεία του μαθήματος. 

ΙΙ. Την Παρασκευή είδα στο twitter το εξής μήνυμα : Ελλάδα - Έλληνες 0 - 1, με γκολ του Σαμαρά. Προφανώς υπονοούσε ότι η Ελλάδα έχασε από την επιλογή του Σαμαρά να μην συναινέσει (εσκεμμένα δεν καταγράφω το σε τι δεν συναίνεσε ο Σαμαράς, διότι δεν ξέρω τι του ζητήθηκε, αν και φαντάζομαι ότι αφορά την υπερψήφιση του μεσοπρόσθεσμου προγράμματος). Αυτό στο οποίο θέλω να σταθώ είναι η αντίστιξη μεταξύ Ελλάδος και Ελλήνων. Ειλικρινά αναρωτιέμαι, αν μπορεί να υπάρξει Ελλάδα χωρίς Έλληνες;. Μήπως Ελλάδα είναι οι Έλληνες; Αν σωθεί η Ελλάδα, αλλά όχι οι Έλληνες, τι θα έχει μείνει; Μπορώ να πω ότι κάποια στιγμή θύμωσα κιόλας, διότι θεωρώ ότι Ελλάδα είμαστε όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αντέχουμε (χρόνια τώρα) τα χτυπήματα και προσπαθούμε να επιβιώσουμε, ενώ παράλληλα προσπαθούμε να φτιάξουμε κάτι καλό ή καλύτερο για όλους μας. Φευ όμως, μέσα στους 140 χαρακτήρες του μηνύματος "ανακάλυψα" ότι η Ελλάδα και εγώ είμαστε απέναντι, αντίπαλοι σε ένα παιχνίδι που πρέπει να έχει νικητή και ηττημένο. Σε αυτό το παιχνίδι, count me out.