Τι έγινε ρε παιδιά;

Μετά από ένα Μνημόνιο και κάποια σίκουελ, μετά από ένα Μεσοπρόθεσμο και έναν Εφαρμοστικό Νόμο (και μην ξεχνάμε και το πολυνομοσχέδιο - όπως λέμε πολυμίξερ - του υπουργείο Οικονομικών που κατατέθηκε και αναμένει να ψηφιστεί, διότι ψήφοι υπάρχουν), η χρεωκοπία είναι εδώ. Με ονοματεπώνυμο ... Επιλεκτική Χρεωκοπία. Τώρα να πω ότι χάρηκα για τη γνωριμία, ψέματα θα πω.

Στην αρχή θα μας έσωζε το Μνημόνιο, μετά θα μας έσωζε το επικαιροποιημένο Μνημόνιο, μετά θα μας έσωζε το Μεσοπρόθεσμο. Τελικά τίποτα μάλλον δεν μας έσωσε, εκτός κι αν έρχεται κάτι και μας προετοιμάζουν για να "σωθούμε", για μια ακόμη φορά. 

Να δείτε που στο τέλος θα παρακαλάμε να χρεωκοπήσουμε για να φύγει η απειλή... Και για να είμαστε ειλικρινείς, η προοπτική της χρεωκοπίας, μετά από όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο χρόνο, δεν φαντάζει και τόσο κακή. Βέβαια, αν αντί για φέτος, είχε γίνει πέρισυ, αντί Μνημονίου, θα τον είχαν πιει οι τράπεζες (παγκοσμίως, καθόσον το μικρό αλλά περήφανο Ελλαδιστάν έδινε τα φώτα του - αλλάζοντας τα δικά τους - σε σχεδόν όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα). Τώρα όμως θα τον πιούμε μόνο εμείς. Όπως φυσικά, άλλο πράγμα η συντεταγμένη χρεωκοπία και άλλο η ασύντακτη (και είναι γνωστό ότι εμείς είμαστε νοικοκυραίοι και μια "τάξη και ασφάλεια" τη θέλουμε).

Ξέρω, όμως, τι δεν πήγε καλά. Δεν εφαρμόστηκε όλο το Μνημόνιο (απόδειξη ότι ζουν ακόμη συνταξιούχοι) και το Μεσοπρόθεσμο δεν πρόλαβε να εφαρμοστεί (ειδικά εκείνο το κομμάτι περί 50 δις ιδιωτικοποιήσεων - ναι, εδώ γελάμε).

Τέτοιες ώρες όμως, τέτοια λόγια. Και επειδή δεν είμαι οικονομολόγος για να κάνω βαθυστόχαστες  αναλύσεις, θα σας πω μόνο το εξής : μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, ανέβηκε το Χρηματιστήριο (και όχι μόνο το ελληνικό). Αν λοιπόν αναλογιστεί κανείς ότι στο Χρηματιστήριο παίζουν όσοι έχουν καβαντζωμένα λεφτά και δεν περιμένουν - φυσικά - να ζήσουν από τη δουλειά τους, τότε, αφού αυτοί χαίρονται, εγώ πρέπει να λυπάμαι. Καθόλου ασφαλές κριτήριο, αλλά σάμπως όλες οι υπόλοιπες παπαροκλάδες που ακούμε είναι περισσότερο σοβαρές;

Την περασμένη Τρίτη το πρωί, άκουσα στη πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ, την κα Ξενογιαννακοπούλου (αν θέλετε τη γνώμη μου, της πάει καλύτερα το Ξυνογιαννακοπούλου), να ομιλεί περισπούδαστα περί συστημικής κρίσης της ΕΕ. Αν δεν ήταν βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, είμαι σίγουρη ότι θα είχε βγει ανακοίνωση της αντιπροεδρίας της κυβερνήσεως (ξέρετε του χοντρού - ουπς και οι δύο αντιπρόεδροι είναι χοντροί, πως θα τους ξεχωρίζουμε; τέσπα του Πάγκαλου εννοώ ) με την οποία θα καταδεινύνονταν η υποδαύλιση από τον Συριζα τέτοιων δηλώσεων. Καλά ξυπνητούρια κα Ξενογιαννακοπούλου. Για εξηγήστε μας τώρα τι ήταν όλες αυτές οι πίπες που μας λέγατε τον τελευταίο χρόνο; Πρώτα έφταιγε ότι είμαστε τεμπέληδες, χαραμοφάηδες και κλέφτες (και έπρεπε να μας τιμωρήσουν που ήμαστε κακά παιδιά), τώρα φταίει η ΕΕ (που φταίει). Στο τέλος, θα βγούμε ματιασμένοι (που και αυτό κάποιοι το λένε ήδη - τελικά δεν έχω φαντασία!). Φταίω εγώ, φταις εσύ φταίει και ο Χατζηπετρής.

Σήμερα η ίδια εκπομπή φιλοξενούσε την κα Μπακογιάννη (ναι, είδα ένα μέρος - έκανα αντιλυσσικό πρόσφατα, μην ανησυχείτε), η οποία σε κάποια φάση, ανέφερε ότι εκείνη προτάσσει το καλό της πατρίδας, έναντι του όποιου προσωπικού όφελους, διότι ως μάνα, όπως άλλωστε όλες οι μανάδες, δεν μπλέκεται στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων της. Κα Μπακογιάννη μου, προς στιγμήν και για χάρη της συζήτησης θα παραβλέψω το γεγονός ότι τα δικά σας παιδιά, σε σύγκριση με τα δικά μου, βρίσκονται  σε εντελώς διαφορετική κατάσταση και συνεπώς εντελώς διαφορετικά πράγματα είναι απαραίτητα και σημαντικά για τα μεν και τα δε. Αυτό που θα ήθελα να σας παρακαλέσω είναι να κάνετε, ως μάνα, ό,τι πιστεύετε σωστό για τα δικά σας παιδιά, αλλά να αφήσετε τα δικά μου ήσυχα, γιατί και οι υπόλοιπες δεν μπερδευόμαστε με το τι είναι σημαντικό και τι όχι .

Και τώρα για επίλογο (όπως λέμε επιδόρπιο) σας έχω κερασάκι : «Η διοίκηση Σαμαρά διέλυσε το Κολέγιο!»