Ψυχογράφημα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης

Θυμάμαι ότι σε αυτή την ανάρτηση, σας είχα υποσχεθεί να αναλύσω τη σεξουαλική συμπεριφορά κάθε κάστας και φυσικά, θα τηρήσω την υπόσχεση μου. Προτίθεμαι όμως να αναβάλλω την τήρηση της περαιτέρω, διότι πρώτον τους τελευταίους μήνες έχουμε "χορτάσει" από σεξουαλικές συμπεριφορές (συνήθως με εμάς ως "αντικείμενα του πόθου") και δεύτερον φρονώ ότι προέχει να αναδειχθεί ένα ακόμη στοιχείο, πριν φτάσουμε στη σεξουαλική συμπεριφορά των καστών.

(όσοι έρχεστε αδιάβαστοι περί της κοινωνικής διαστρωμάτωσης σε κάστες, διαβάστε εδώ, για να μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συνέχεια)

Κατόπιν της παραπάνω εισαγωγής, σήμερα θα ασχοληθούμε με το ψυχόγραμμα κάθε κάστας. Αυτό θα μας βοηθήσει να αποκτήσουμε ένα insight (που λέμε και στο χωριό μου) στην ψυχοσύνθεση της εκάστοτε κάστας και για το λόγο αυτό, εν συνεχεία, θα μπορέσουμε με μεγαλύτερη ευχέρεια να κατανοήσουμε τις σεξουαλικές επιλογές της (όταν θα μου έρθει η έμπνευση και θα στρώσω και κ...ο να τις γράψω). 

Όπως πάντα θα ξεκινήσουμε με την κάστα των μάγων. Οι μάγοι "διαλέγονται" για να γίνουν τέτοιοι από πολύ μικρή ηλικία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γαλουχούνται με τα ιδεώδη της κάστας τους, τα οποία μπορούν να συνοψιστούν στο τρίπτυχο "Γνώση-Εργασία-Προσπάθεια for ever and ever". Έτσι, οι μάγοι μεγαλώνουν και ανδρώνονται με την πεποίθηση ότι μπορούν να επιτύχουν, εφόσον δουλέψουν σκληρά και ακατάπαυστα, γεγονός το οποίο έχει σημαντικές επιπτώσεις στην κοινωνική ένταξη και ζωή τους, κυρίως διότι ο περιορισμένος χρόνος δεν τους επιτρέπει πολλές κοινωνικές συναναστροφές, με αποτέλεσμα το περιβάλλον τους να τους θεωρεί αντικοινωνικούς και περιθωριακούς τύπους. Για να γίνουν δε τα πράγματα χειρότερα, όταν οι γνώσεις που κατέχουν και διαρκώς πολλαπλασιάζουν οι μάγοι, αποδίδουν καρπούς και τους επιτρέπουν να βλέπουν τα πράγματα πιο καθαρά και σε μεγαλύτερο βάθος, αρχίζουν να εκφέρουν απόψεις που για τους υπόλοιπους είναι από ριζοσπαστικές έως εξωφρενικές (κλασσικό παράδειγμα αυτού του φαινομένου μπορείτε να βρείτε εδώ). Κάπως έτσι καταλήγουμε, μέσω ενός κύκλου ανατροφοδότησης, οι μάγοι να θεωρούνται μάλλον αντικοικωνικοί, και πάντως όχι η χαρά του πάρτυ, εργασιομανείς και λιγάκι "χτυπημένοι", χαρακτηριστικά τα οποία ενστερνίζονται τελικά και οι ίδιοι, αλλά με άλλη ονοματολογία. Αν θέλετε τη γνώμη μου - η οποία θα είναι σαφέστατα προκατειλημμένη - είναι μια χαρά παιδιά, αλλά καλύτερα να κάνουν παρέα μεταξύ τους, προκειμένου και οι μάγοι να γλυτώνουν το - καθόλου δικαιολογημένο - δούλεμα και οι άλλοι να μην αναγκάζονται να ακούν τις "φιλοσοφίες" τους. 

Ιδιαίτερη μνεία, στο σημείο αυτό, πρέπει να γίνει στους σπουδαστές εκείνους, που παραστράτησαν, παράτησαν τη Σχολή και δημιούργησαν τα χρωματιστά χασρτάκια, και σήμερα πλέον ονομάζονται οικονομολόγοι. Όπως έχουμε πει (εδώ, ξεχάσατε κιόλας;) αυτοί δεν ήταν διατεθειμένοι να καταβάλλουν τον κόπο και την προσπάθεια που απαιτείται ώστε να γίνεις πραγματικός μάγος  (και να μπορείς να φτιάξεις μόνος σου χρυσό) και έτσι αποφάσισαν να γίνουν γιαλαντζί, όπερ μεθερμηνευόμενο, να πείσουν τις φυλές τους ότι είναι μάγοι, χωρίς να είναι και τις εξαπάτησαν λέγοντας ότι μπορούν να φτιάξουν χρυσό από τον αέρα! Έτσι, έκοψαν χαρτί σε μικρά κομμάτια, έβαλαν σε κάθε κομμάτι έναν αριθμό και είπαν ότι ανάλογα με τον αριθμό που έχει το χαρτί αντιπροσωπεύει μια ποσότητα χρυσού! Και οι άλλοι το έχαψαν! Αυτή η συλλογική παράκρουση, οδήγησε πολλές φυλές, με προεξάρχουσα την ανθρώπινη, να μαζεύει ακαταπαύστως τα χαρτάκια αυτά ή ό,τι άλλο πλασάρονταν από τους γιαλαντζί μάγους - οικονομολόγους ως πολύτιμο, γεγονός το οποίο προσπόρισε στους οικονομολόγους δύναμη και αίγλη (για να μην αναφέρουμε και  χρωματιστά χαρτάκια). Αντίστοιχα, λοιπόν, οι οικονομολόγοι θεώρησαν ότι έχουν πιάσει τον πάπα από τα μπαλάκια, ή ακόμη και τον κινγκ-κονγκ από το ίδιο σημείο (ρίξτε μια ματιά σε αυτήν ανάρτηση, για το θέμα των μπαλακίων του κινγκ-κονγκ, προκειμένου να καταλάβετε το μέγεθος του καλαμιού που έχουν καβαλήσει οι οικονομολόγοι. Σημειωτέον ότι η παρούσα ανάρτηση προέρχεται από τρίτο ανεξάρτητο παρατηρητή, οπότε η αντικειμενικότητα της είναι ιδιαιτέρως αυξημένη.). Για το λόγο αυτό, οι οικονομολόγοι χαίρουν - για λόγους που δεν είναι κατανοητοί - ιδιαίτερης εκτίμησης από την κοινωνία (σε μέγεθος παρόμοιο με αυτήν που χαίρουν οι κληρικοί - ίδετε κατωτέρω) και έχουν στο τέλος πιστέψει ότι είναι οι masters of the universe, υιοθετώντας αντίστοιχη συμπεριφορά. Φυσικά, ο κύκλος αντροφοδότησης κάνει και εδώ τη δουλειά του, με αποτέλεσμα, οι φυλές και ιδιαίτερα η ανθρώπινη, να αναγνωρίζουν στους οικονομολόγους εξωπραγματικές ιδιότητες και ικανότητες, γεγονός που, με τη σειρά του, κάνει τους οικονομολόγους ακόμη πιο καβαλημένους και πάει λέγοντας. Επειδή όμως το καλάμι δεν είναι και το πιο ανθεκτικό πτητικό μέσο, προβλέπω ότι σύντομα θα σπάσει, λόγω υπερφόρτωσης μαλακίας, και θα κλάψουν μανούλες και οικονομολόγοι... Ήδη άλλωστε έχει αρχίσει να λυγίζει...

Κάπως έτσι, φτάνουμε και στους κληρικούς. Κατ' αρχήν θα πρέπει να σημειώσουμε ότι, με μια λογική που ξεφεύγει από κάθε λογική ή αιτιολογία, οι κληρικοί, αφότου "αυτονομήθηκαν" από την κάστα των μάγων (και ευτυχώς, διότι της έβγαζαν κακό όνομα) αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να απέχουν από κάθε σεξουαλική δραστηριότητα. Παραγνωρίζοντας λοιπόν τη βιολογική αναγκαιότητα της σεξουαλικής δραστηριότητας, είτε όντως απείχαν, είτε παρίσταναν ότι απείχαν. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, δημιουργούνται σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεση τους, μέχρι του σημείου να καταφέρονται εναντίον όσων συμπεριφέρονται απόλυτα φυσιολογικά και επιδίδονται σε αυτές τις - ακόλαστες όπως τις χαρακτηρίζουν οι κληρικοί - δραστηριότητες. Σε γενικές γραμμές, όμως οι κληρικοί χαίρουν ευρύτερης εκτίμησης από την φυλή τους, γεγονός το οποίο τους έχει φουσκώσει τα μυαλά, με αντίστοχες σοβαρές συνέπειες για την ψυχική ισορροπία τους. Παράλληλα όμως, οι κληρικοί έχουν και αυτοί χάψει το παραμύθι των οικονομολόγων και έχουν αποδοθεί στο κυνήγι των χρωματιστών χαρτακίων, με κάθε κόστος και μέσο, παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με τη δική τους αφήγηση αυτά τα χρωματιστά χαρτάκιαα δεν έχουν καμία σημασία. Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι θεωρούνται υποκριτές, χαρακτηρισμό που μάχονται με λύσσα μεν χωρίς επιχειρήματα δε, ώστε στο τέλος να χάνουν και οι ίδιοι τον ειρμό της συλλογιστικής τους. Επίσης, σήμερα πλέον, που  πραγματικοί μάγοι έχουν καταφέρει, λόγω των γνώσεων και της σκληρής δουλειάς τους, να παράσχουν υπαρκτή και μετρήσιμη βοήθεια στις φυλές τους, οι κληρικοί εμφανίζονται ως αναξιόπιστοι. Στο μέτρο όμως που, για λόγους μάρκετινγκ, οι κληρικοί έχουν μετατοπίσει εδώ και καιρό την επαλήθευση των υποσχέσεων τους σε αόριστο χρόνο, εξακολουθούν να έχουν ακροατήριο, ακόμη και σήμερα.

Η επόμενη κάστα είναι αυτή την κλεφτών. Όπως είναι κατανοητό, η κάστα αυτή παρουσιάζει τα λιγότερα προβλήματα σε σχέση με την ανάλυση της ψυχοσύνθεσης της, στο μέτρο που οι κλέφτες είναι  κλέφτες και κανείς από αυτούς δεν τραβάει ζόρι, που οι άλλοι τους λένε κλέφτες. Εσχάτως, έχουν απαλλαγεί και από την ανάγκη που τους κατέτρεχε παλαιότερα να κρύψουν τις κλεψιές τους (η οποία οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι κυρίως πήγαζε από την επιθυμία να αποφύγουν τυχόν συνέπειες και δευτερευόντως για να αποφύγουν την κοινωνική κατακραυγή). Σήμερα πλέον, ελλείψει συνεπειών αλλά και κοινωνικής κατακραυγής, οι κλέφτες την περνούν κοτσάνι και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις διατυμπανίζουν τα κατορθώματα τους. Ακόμη και η υποκατηγορία των κλεφτών - οι πολιτικοί - έχουν πάψει να κρύβονται, γεγονός το οποίο απήλλαξε τους ίδιους από την αναγκαιότητα να μην γνωρίζει η δεξία τι ποιεί η αριστερά, αλλά προβληματίζει έντοντα ως προς την ψυχοσύνθεση της φυλής που το ανέχεται. 

Τελευταίους, όπως πάντα, αφήσαμε τους πολεμιστές. Άλλωστε, δεν μπορούν να λεχθούν πολλά για την ψυχοσύνθεση μιας κάστας που απαρτίζεται κατά κύριο λόγο από μέλη με μειωμένες διανοητικές ικανότητες. Κάνουν αυτό που τους λένε, χωρίς δεύτερη σκέψη (για την ακρίβεια χωρίς καν πρώτη) και συνεπώς μένουν ικανοποιημένοι. Περιστατικά που πολεμιστές αμφισβητούν την ορθότητα ή τη σκοπιμότητα των πράξεων ή των εντολών τους, είναι μεμονωμένα (και όχι όπως τα "μεμονωμένα" περιστατικά που πολεμιστές επιδεικνύουν ιδιαίτερο ζήλο κατά την εκτέλεση των εντολών τους) και ουσιαστικά επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον κανόνα.

Συνοψίζοντας λοιπόν :

α) οι μάγοι θεωρούνται αντικοινωνικοί χωρίς απαραίτητα να είναι (και, μεταξύ άλλων λόγων και εξ ανατροφοδοτήσεως τείνουν και εκείνοι να αποφεύγουν τις κοινωνικότητες), πιστεύεται ότι έχουν "περίεργες" αντιλήψεις (όπου "περίεργες" είναι αυτές που ξεφεύγουν από το mainstream ή την κυρίαρχη αφήγηση), γεγονός το οποίο δημιουργεί με τη σειρά του στους μάγους την αίσθηση του τρελού του χωριού, με αποτέλεσμα την περαιτέρω οικειοθελή απομόνωση τους, δεν απολαμβάνουν τη δημοφιλία άλλων καστών,  γεγονός που τους δημιουργεί απορία μεν, κατά βάση όμως τους αφήνει αδιάφορους (και η αδιαφορία τείνει να ερμηνεύεται ως σνομπισμός), ενώ τέλος παραμένουν αφοσιωμένοι στη μαγική τέχνη, με αποτέλεσμα να θεωρούνται "πειραγμένοι", το οποίο γίνεται πηγή μιας ακόμη απορίας για τους ίδιους. 

β) οι κληρικοί, παρότι χαίρουν ευρείας εκτιμήσεως στη φυλή του, θεωρείται και όντως έχουν σοβαρά θέματα ψυχικής ισορροπίας, τα οποία πηγάζουν από την άρνηση της βιολογικής ανάγκης για σεξουαλική δραστηριότητα (παρά ταύτα συνεχίζουν να ικανοποιούν άλλες βιολογικές ανάγκες, όπως το φαγητό, και μάλιστα με ιδιαίτερο ζήλο, πιθανότητα προς ισοσκελισμό του βιολογικού τους ισοζυγίου), πιστεύεται ότι είναι υποκριτές, γεγονός το οποίο τους κάνει να γίνονται όλο και περισσότερο επιθετικοί προς τους επικριτές τους, ενώ παράλληλα συνεχίζουν να επιδεικνύουν ιδιαίτερο ζήλο στη συλλογή χρωματιστών χαρτακιών, γεγονός που έχει διαδώσει, ακόμη και στους κόλπους των followers τους, την άποψη ότι παραβαίνουν τις αρχές τους. Κατάληξη όλων αυτών είναι οι κληρικοί να έχουν χάσει λίγο τη μπάλα και για το λόγο αυτό να προσπαθούν σπασμωδικά να αντιδράσουν και για τούτο να μένουν όλο και πιο πίσω στον δρόμο του κοινωνικού γίγνεσθαι. 

γ) οι κλέφτες είναι η κάστα με τα λιγότερα ζητήματα στο ψυχογράφημα της, στο μέτρο που έχει αποδεχθεί το τι κάνει και δεν τραβάει ζόρι, τουλάχιστον για όσο της αποφέρει όφελος. Δεν έχουν καταγραφεί πραγματικά μετανοημένοι κλέφτες, γεγονός που αποδεικνύει ότι ούτε οι ίδιοι αποδοκιμάζουν ή έστω εξετάζουν ηθικά τη συμπεριφορά τους. Κορώνες και δεκάρικοι που εκτοξεύονται είναι βήματα της γενικότερα διαδεδομένης τακτικής του "θολώνω τα νερά", όχι προς αποφυγή παντός τύπου συνεπειών, αλλά κυρίως για την αποφυγή δημιουργίας ανταγωνιστών, διότι η κάστα των κλεφτών είναι μάλλον κλειστή (ιδίως αν θυμηθούμε ότι δημιουργήθηκε κατά το "πρέπει να το ΄χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες").. 

δ) οι πολεμιστές είναι ευχαριστημένοι, εφόσον έχουν εντολές να υπακούσουν και να εκτελέσουν και δεδομένης της έλλειψης προσωπικής αξιολόγησης αυτών των εντολών δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα ψυχολογικά θέματα.

(*) Ζητώ συγνώμη από τους αναγνώστες, που παραπλανημένοι, από τον σοβαροφανή τίτλο, διάβασαν την παραπάνω ανάρτηση. Προφανώς, θα ενδιαφέρονταν να μάθουν για τον φανταστικό κόσμο που ονομάζεται πραγματικότητα, η παρούσα όμως αφορά αποκλειστικά τον πραγματικό κόσμο.