Να ψηφίσει κανείς ή να μην ψηφίσει;

Η ζωή μου εμπλουτίζεται καθημερινά από νέα διλήμματα. Μετά το "Να σκέφτεται κανείς ή να μην σκέφτεται" ήρθε το σημερινό, το οποίο για την ακρίβεια είναι διττό "Να ψηφίσει κανείς ή να μην ψηφίσει, κι αν ψηφίσει τι να ψηφίσει;"

Είμαι δημότης Αθηναίων και στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών (όπως λέμε αυτοκινούμενεων και ετεροκινούμενων;) εκλογών, έχω να διαλέξω ανάμεσα στον Κακλαμάνη και στον Καμίνη. Για την πληρότητα και μόνο αναφέρω ότι θα μπορούσα να ψηφίσω τον Κακλαμάνη, μόνο μετά από λοβοτομή ή/και βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο, ιδίως αν κανείς αναπολήσει το μεγάλο έργο του στο δήμο της Αθήνας (το οποίο συνίσταται σε εκ βάθρων εκριζώσεις και εκκωφαντικές ανατινάξεις και δηλώσεις). Όσο δε αντιμνημονιακό μένος κι αν με διακατέχει, δεν είναι αρκετό, ούτε για να πιάσω το ψηφοδέλτιο του Κακλαμάνη, πολύ περισσότερο για να το βάλω στο φάκελο. Συνεπώς, αν μέχρι την επόμενη Κυριακή δεν έω υποστεί κάποια ανήκεστο εγκεφαλική βλάβη, θα μείνω με το ψηφοδέλτιο του Καμίνη ανά χείρας να κοιταζόμαστε. Πως όμως να το βάλω αυτό στο φάκελο και να το ρίξω στην κάλπη, όταν ξέρω ότι, η φαινομενική προτίμηση μου στον Καμίνη είναι αποτέλεσμα της ανάγκης που έκανα φιλοτιμία, αλλά  και ότι το "μήνυμα της κάλπης" θα είναι ότι οι "πολίτες στηρίζουν την αλλαγή" (όπου αλλαγή, βλ. μνημόνιο); Ε;

Από την άλλη πλευρά, μπορώ να μην πάω να ψηφίσω. Η αποχή όμως μου κάνει λίγο σαν να πετάω λευκή πετσέτα, και δεν μπορώ να το κάνω αυτό τώρα, παρότι είναι μάλλον πιθανό ότι θα βγει ο Κακλαμάνης, καθόσον οι Αθηναίοι έχουν μια παράδοση να το πω, διαστροφή να το πω, μαλάκυνση να το πω, κάτι τέλος πάντων έχουν και πάντα επιλέγουν τους χειρότερους για δημάρχους τους - και για την ακρίβεια επιλέγουν αυτούς που χρησιμοποιούν το δήμο ως εφαλτήριο για άλλες, υψηλότερες θέσεις - ονόματα δεν λέμε, όλοι ξέρουμε.

Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να πάω να ψηφίσω και να ρίξω άκυρο (μου περνάει από το μυαλό μια εμπνευσμένη σύνθεση επί χάρτου), αλλά κάτι τέτοιο θα έχει α) τις ίδιες συνέπειες με το να μην πάω και β) χέστηκε η φοράδα στο αλώνι για την εμπνευσμένη σύνθεση μου, το πολύ πολύ να γελάσουν ο δικαστικός αντιπρόσωπος και όσα μέλη της εφορευτικής επιτροπής υπάρχουν (και αυτό αμφισβητείται, διότι μπορεί να μην εκτιμήσουν το χιούμορ μου).

Θεωρώ φυσικά περιττό να σας πω ότι, αν το πρόβλημα μου είναι Χ μεγέθους για το δήμαρχο, είναι Χ στη ν για τον περιφερειάρχη, όπου πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στον Σγουρό και στον Κικίλια. 

[μικρή παρένθεση : αν ο Σγουρός και ο Κικίλιας ήταν τρόφιμα, ο πρώτος θα ήταν χαλασμένο μουρουνέλαιο και ο δεύτερος η σπεσιαλιτέ του σεφ του Ευαγγελισμού]

Το σκηνικό πάντως μου θυμίζει τη σοφή ρήση του Αρκά "Θέλω να βγω από το αδιέξοδο, αλλά δεν θυμάμαι από που μπήκα". 

Τελευταία εναλλακτική που σκέφτηκα ήταν το α-μπε-μπα-μπλομ, και παρακαλώ μην ακούσω ότι δεν είναι σοβαρός τρόπος επιλογής. Όταν θα κάνουμε σοβαρές εκλογές, να απαιτήσετε και από εμένα να φέρομαι σοβαρά. Μέχρι τότε όμως, τσου! Φοβάμαι όμως, ότι αν εφαρμόσω αυτή τη μέθοδο,  στον πρώτο γύρο θα κλέψω για να μην κληρωθεί ο Κακλαμάνης/Κικίλιας, στο δεύτερο γύρο θα κλέψω για να μην κληρωθεί ο Καμίνης/Σγουρός και στο τέλος θα κληρωθώ εγώ για μια "σουίτα" στο Δρομοκαϊτειο, την οποία θα αποδεχτώ ασμένοντας και φωνάζοντας α-μπε-μπα-μπλομ-του-κίθε-μπλομ ! 

Μήπως να ψήφιζα Κακλαμάνη/Σγουρό ή Καμίνη/Κικίλια, έτσι για να είναι μπερδεμένο το μήνυμα της κάλπης; Σκατά, πάλι ό,τι θέλουν θα ακούσουν και εγώ θα ακούσω ΚΑΙ τον Γ(κ)ΑΠ  ΚΑΙ τον Αντωνάκη να πανηγυρίζουν.

Τώρα όμως που το καλοσκέφτομαι, στην δημοκρατία, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και υπάρχουν πάντα μπαλάκια (από εκείνα που πετάμε ε;)... Οπότε, θα ακολουθήσω το λαμπρό παράδειγμα του πρωθυπουργού μας (θα πετάξω το μπαλάκι) και έτσι : αν η παρούσα ανάρτηση μου δεν συγκεντρώσει την επισκεψιμότητα εκείνη που θα αποδεικνύει ότι συμπάσχετε με το δράμα μου, θα ψηφίσω Κακλαμάνη/Κικίλια. Αν όμως συγκεντρώσει την απαραίτητη επισκεψιμότητα θα ψηφίσω Καμίνη/Σγουρό... και θα φταίτε εσείς για αυτό, που με ενθαρρύνατε!