Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Το παραμύθι ενός ορθόδοξου τρόπου σκέψης (μέρος Τρίτο - τελευταίο)

Η εθνική οικονομία συνέχιζε να αιμορραγεί και να χάνει έσοδα, ιδίως ενόψει της αδυναμίας μεγάλης μερίδας των πολιτών να ανταπεξέλθουν στις φορολογικές υποχρεώσεις τους, εξαιτίας της απώλειας της εργασίας τους. Με λιγότερα κρατικά έσοδα, και με σχεδόν τις ίδιες υποχρεώσεις αποπληρωμής συσωρρευμένων χρεών, κατέστη πρακτικά ανέφικτο να εξακολουθηθεί η παροχή κοινωνικών υπηρεσιών προς τους πολίτες, όπως νοσοκομειακή περίθαλψη και παιδεία. Άρχισαν λοιπόν οι περικοπές των κονδυλίων, που είχαν άμεσο αντίκτυπο όχι μόνο στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, αλλά και σε αυτή την ίδια την ύπαρξη τους. Τα νοσοκομεία δεν μπορούσαν να περιθάλψουν το σύνολο των ασθενών, ελλείψει απαραίτητων υποδομών σε μηχανήματα και υλικά. Αντίστοιχα, τα σχολεία δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν ομαλά, αφού, ελλείψει χρημάτων ,έμεναν κενές οι θέσεις δασκάλων και καθηγητών. 

Και σε αυτή την περίπτωση, κάποιοι είδαν την ιδιωτική πρωτοβουλία ως σανίδα σωτηρίας. Εκπονήθηκε λοιπόν ένα πρόγραμμα παροχής κουπονιών, τα οποία δικαιούνταν οι οικονομικά ασθενέστεροι πολίτες και τα οποία μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν προκειμένου να κάνουν χρήση των ιδιωτικών υπηρεσιών στην υγεία και στην εκπαίδευση. Με τον τρόπο αυτό, υποστηρίχθηκε ότι όλοι οι πολίτες μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στην υγεία και στην εκπαίδευση, ακόμη και αυτοί που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα. Κατά την εφαρμογή όμως αυτού του συστήματος, αποδείχθηκε ότι οι πολίτες που χρησιμοποιούσαν τα κουπόνια αντιμετωπίζονταν ως β' διαλογής και δεν ετύγχαναν της καλύτερης μεταχείρισης. Πέραν όμως αυτού, όμως, παρότι κάποιοι είχαν υποστηρίξει ότι ήταν καλύτερο από το ολότελα, προϊόντος του χρόνου διαπιστώθηκε ότι το κράτος αναγκαζόνταν να εκταμιεύσει μεγαλύτερα ποσά για την παροχή κουπονιών, από όσα θα έπρεπε να εκταμιεύει αν διατηρούσε ένα μίνιμουμ παροχών.

Το πρόβλημα διογκώθηκε όμως όταν κάποιοι πολίτες - οι οποίοι δεν ήταν ακριβώς οικονομικά ασθενείς, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είχαν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο ή να νοσηλευθούν σε ιδιωτικό νοσοκομείο - βρέθηκαν χωρίς σχολείο να μπορεί να φοιτήσει το παιδί τους, ή χωρίς νοσοκομείο να τους παράσχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σε αυτή την περίπτωση, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, διότι ούτε κουπόνι μπορούσαν να ζητήσουν, ούτε στη δαπάνη του ιδιωτικού σχολείου / νοσοκομείου μπορούσαν να ανταπεξέλθουν. Έτσι άρχισε να δημιουργείται μια σχετική αναταραχή, η οποία επεκτάθηκε με το πέρασμα του χρόνου και την αποκάλυψη ότι όλο και περισσότεροι πολίτες ενέπιπταν σε αυτή την κατηγορία.

Η δυσαρέσκεια έβαινε αυξανόμενη, καθόσον προσετέθησαν  οι "εμπειρίες" των πολιτών που είχαν κάνει χρήση του κουπονιού που δικαιούνταν και ανακάλυψαν ότι η μεταχείριση τους δεν ήταν ακριβώς ισότιμη και οι παρεχόμενες προς αυτούς υπηρεσίες ήταν αν μη τι άλλο β΄διαλογής - αν υπήρχε παροχή σε κάποιες περιπτώσεις.

Τα σημάδια κοινωνικής αναταραχής γίνονταν όλο και πιο ξεκάθαρα...

Το τι γίνεται από εδώ και πέρα είναι κάτι που το καθορίζει η εκάστοτε κοινωνία. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει μετά βεβαιότητας τι ακριβώς θα συμβεί σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Μπορεί μόνο να πιθανολογήσει. Αλλά οι πιθανότητες είναι άγριο πράγμα, ιδίως όταν σου προδιαγράφουν ένα ζοφερό μέλλον...

GatheRate

4 σχόλια:

  1. αρα το συμπέρασμα είναι: κρατηστε τους άχρηστους στο δημόσιο γιατι θα καταρρεύσει η αγορά :) :) :)

    τι αλλο θα ακούσωωωωωω
    kostas

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χμμμ


    Υπαρχουν παραμετροι που ξεχναμε. Οπως πως οι κηφηνες δεν γεννιουνται τετοιοι αλλα γινονται.
    Ειτε κρατικη είτε οχι μια οικονομια πρεπει πρωτ απ όλα να παραγει και κάτι και όχι να διυλίζει τον κώνωπα. Και επίσης πως σε πολλά κράτη η επιχειρηματικότητα των μικρών ενθαρρύνεται ή όταν αποθαρρύνεται υπάρχουν συνηθως ετοιμες δουλειες από άλλους....

    Το σχεδιο που βαζεις κατω εχει ενα καλο ποσοστο αληθειας οσον αφορα στο τι γντ οταν ξαφνικα η αγορα εργασιας γεμιζει με ανεργους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κακό είναι ότι η "διεργασία" διαχωρισμού σε πολίτες και πλέμπες έχει ήδη ξεκινήσει προ πολλού. Το μόνο ερώτημα είναι πότε θα γίνει το μπραφ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Zaph, έχει αυτές και άλλες πολλές παραμέτρους, οι οποίες εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαν να χωρέσουν σε μια ανάρτηση (πολύ δε περισσότερο που κάποιοι πιστεύουν όντως ότι είναι παραμύθι, όπως π.χ. ο φίλος σου (πάρε βαθιά ανάσα) ο Napo!
    Άσε που αν έβαζα όλες τις παραμέτρους, θα έφερνα σε δύσκολη θέση τον Φρίντμαν (:-Ρ) και δεν κάνει πεθαμένος άνθρωπος!

    Άδη, ήδη έχει αρχίσει να ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι... κι ας μην το καταλαβαίνουν αυτοί που θεωρούνται η ήρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή