Ακούω από χθες τις αντιρρήσεις των δημοσιογράφων σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής του ντιμπέιτ. Πολλά λέγονται και άλλα τόσα εννοούνται σχετικά με το γεγονός ότι αυτό που πρόκειται να δούμε και έχουμε ήδη δει τα προηγούμενα χρόνια δεν είναι πολιτική αναμέτρηση, αλλά καλοκαιρινή γιορτή σε παιδικό σταθμό. Και είναι αλήθεια, γιατί κάθε πολιτικός αρχηγός θα βγει και θα πει το ποίημα του, καθόλου ντροπαλά όπως τα παιδάκια, και μετά ικανοποιημένος με τον εαυτό του, αν τα είπε όλα δυνατά, καθαρά και χειρονομώντας έντονα, θα συνεχίσει ακάθεκτος την προεκλογική καμπάνια του.
Ναι κύριες και κύριοι δημοσιογράφοι, που όψιμα θυμηθήκατε όλα αυτά τα επιχειρήματα, δεν είναι τρόπος πολιτικής αντιπαράθεσης αυτός. Αυτόν τον τρόπο όμως υιοθετήσατε όλα τα προηγούμενα χρόνια και με αυτόν πορευθήκατε. Τότε ήταν ενδεδειγμένος και σήμερα δεν είναι ; Η μήπως σήμερα η κοινωνία μας έχει ωριμάσει και είναι έτοιμη για μη στημένες φάσεις ; Και αφού τόσο πολύ διαφωνείτε, γιατί συμμετέχετε ; Γιατί όλοι εναγωνίως περιμένετε την πρόσκληση και όσοι τη λάβουν ασμένως την αποδέχονται; Αν πραγματικά πιστεύετε ότι αυτού του είδους ο διάλογος είναι στείρος - και είναι όντως - τότε γιατί δεν αρνείστε να συμμετέχετε σε αυτόν ; Μην πάτε στο ντιμπέιτ ...
Συμφωνώ απόλυτα ότι αυτό που έγινε τις προηγούμενες χρονιές και πρόκειται να γίνει και φέτος δεν είναι διάλογος. Τι σας κάνει να πιστεύετε, όμως, κύριες και κύριοι δημοσιογράφοι, ότι μπορείτε να συνεισφέρετε σε έναν πραγματικό διάλογο ; Σοβαρά πιστεύετε ότι μπορείτε να ανταποκριθείτε σε αυτό το ρόλο ; Με ποιά προσόντα ; Μήπως με την ανύπαρκτη επαφή σας με την πραγματικότητα ;;; Μήπως με τις υποβολιμιαίες ερωτήσεις που υποβάλλετε συνήθως ; Μήπως με το γλοιώδες υφάκι που συνήθως "κολλάει" στο πρόσωπο σας όταν έχετε απέναντι την εξουσία προσωποποιημένη ; Αλήθεια, νομίζετε ότι μπορείτε να γνωρίζετε τι μας ενδιαφέρει ; Μην αυταπατάσθε ... δεν είστε στην ενημέρωση, αλλά στη διαχείριση της είδησης σύμφωνα με τις άνωθεν εντολές που λαμβάνετε. Η μόνη σας δύναμη είναι ότι υπάρχουν ακόμη κάποιοι που σας πιστεύουν, αλλά για πόσο ακόμη ;;;
Ναι, οι πολίτες επιθυμούν το διάλογο και την πολιτική αντιπαράθεση. Επιθυμούν οι πολιτικοί να δίνουν απαντήσεις, αλλά στις ερωτήσεις των πολιτών και όχι κάποιων δημοσιογράφων. Διάλογος είναι όταν ρωτούν οι πολίτες και απαντούν οι πολιτικοί, χωρίς κανείς να παρεμβάλλεται σε αυτή την επικοινωνία. Και αυτό δεν το θέλουν ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι, γιατί δεν εξυπηρετεί κανέναν από τους δύο.
Την Πέμπτη λοιπόν, η αναμέτρηση των αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων.
Όχι δεν πρόκειται να την δω. Γιατί, αν θέλω να διασκεδάσω, θα πάω στον παιδικό σταθμό της γειτονιάς μου να παρακολουθήσω κάτι έξυπνα μουτράκια να λένε ποιηματάκια. Γιατί, αν θέλω να ενημερωθώ, θα ανοίξω τα στραβά μου και θα διαβάσω για τον εαυτό μου, χωρίς κανένα να υποβάλλει ερωτήσεις για λογαριασμό μου, χωρίς την εξουσιοδότηση μου. Γιατί, δεν έχω αρκετό χρόνο για να τον σπαταλήσω στην αποχαύνωση. Γιατί, αυτή η πολιτική αναμέτρηση δεν είναι αυτό που ζήτησα, ούτε απο τους πολιτικούς ούτε από τους δημοσιογράφους. Γιατί επιτέλους δεν έχω IQ τριμμένης φρυγανιάς για να μπορέσω να αντέξω τέτοια συζήτηση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου