Αν μπορούσα να μετρήσω πόσες φορές έχω ακούσει τη λέξη "αποχή" την τελευταία εβδομάδα, σίγουρα θα άρχιζα να αντιλαμβάνομαι την έννοια του μαθηματικού απείρου.
Όχι, δεν είναι καλή η αποχή γιατί αφαιρεί την πολιτική από το ον και αυτό μόνο θετικό δεν μπορεί να είναι.
Ποια είναι όμως η λύση όταν δεν υπάρχει κάποιος που να σε αντιπροσωπεύει και δεν θέλεις να γίνεις αντιδραστικός ψηφίζοντας κάποιον όχι γιατί τον επιλέγεις αλλά με τη λογική "εκ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστον" ;
Προσωπικά, αμφιταλαντεύομαι (για να μην πω διχάζομαι) ανάμεσα στις δύο αυτές επιλογές. Διότι δεν υπάρχει κάποιος που να με εκφράζει αρκούντως για να του δώσω την ψήφο μου, από την άλλη όμως δεν θέλω να απέχω, από εκείνη τη μοναδική ευκαιρία που έχω για να δηλώσω την τοποθέτηση μου. Ως άλλη μωρή μυξοπαρθένα φοβάμαι μην πάει η ψήφος μου σε λάθος κατεύθυνση, από την άλλη όμως δεν μπορώ να συγκρατηθώ !!! Και μην κρυβόμαστε κιόλας, κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου φοβάμαι ότι όταν τα γουρούνια καταλάβουν τη θέση του ανθρώπου, μπορεί να γίνουν χειρότερα από αυτόν (προς αποφυγή παρεξηγήσεων, προφανώς, παραλληλίζω με τη Φάρμα των Ζώων).
Τι κάνω λοιπόν ; Αν η μη ψήφος είναι κακή, η αντιδραστική ψήφος (= η ψήφος που θα πάει υπερ κάποιου όχι από επιλογή αλλά από πρόθεση διαφοροποίησης) γιατί να είναι καλή ; Δεν ψηφίζουμε για να διαμαρτυρηθούμε, αλλά για να επιλέξουμε τους εκπροσώπους μας και δεν παίζει "δεν χωνεύω τον τάδε ψηφίζω το δείνα", γιατί μπορεί να βγάλουμε τα ματάκια μας με τα ίδια τα χεράκια μας (το φαινόμενο Σκύλα και Χάρυβδη, νομίζω το αποδεικνύει).
Όλοι φαίνονται τόσο αποφασισμένοι και σίγουροι για το τι πρέπει να κάνουν ... εμένα που πήγε η αποφασιστικότητα και η αυτοπεποίθηση μου ;
Όχι δεν μπορώ να ψηφίσω μόνο για να ψηφίσω.
Όχι, παρά τις επίπονες προσπάθειες μου, δεν έχω βρει εκείνο που με εκφράζει.
Όχι, δεν θέλω να είμαι απλός θεατής στις εξελίξεις.
Ναι θέλω την ουτοπία των ικανών, αξιοπρεπών, αξιόπιστων, άξιων και τίμιων εκπροσώπων. Ας πρόσεχα ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου