Όλα όσα θέλετε να μάθετε για τα οικονομικά, αλλά σας δυσκολεύει η ορολογία

Παρότι προσέθεσα το Techie Chan στα προτεινόμενα, αποφάσισα να προωθήσω, με δική μου ανάρτηση, μια συγκεκριμένη δημοσίευση του. Όσοι λοιπόν δεν κατέ'ουμε γρι από οικονομικά, αλλά θέλουμε να καταλάβουμε μερικά πράγματα, ας διαβάσουμε - εκτός από όλο το προτεινόμενο μπλογκ - αυτή τη δημοσίευση, που αναφέρεται στις συνέπειες επαναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους με ή χωρίς αποχώρηση από την ευρωζώνη.

Οι γκέισες δεν είναι πουτάνες

Εδώ και μέρες με ταλανίζει μια απορία... Όλο και πιο συχνά, όλο και σε περισσότερο διαφορετικά μέσα βρίσκω απόψεις και διαμαρτυρίες σχετικά με το θέμα των κινητοποιήσεων του ΠΑΜΕ. Στην πλειονότητα τους, κάνουν λόγο για ακραία χαρακτηριστικά, για τη ζημιά που προκαλούν, για την ελάχιστη έως ανύπαρκτη νομιμοποίηση τους και διάφορα άλλα. Δεν θα έπρεπε επίσης να αμελήσω να αναφέρω και τις ειρωνικές ερωτήσεις του τύπου "την ημέρα της απεργίας οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ GROUP δουλεύουν κανονικά;" 

Η απορία λοιπόν που μου έχει δημιουργηθεί είναι η εξής : Τώρα ξύπνησαν κάποιοι και ανακάλυψαν τον κόσμο; Και επιπλέον,  Γιατί τώρα κάποιοι ξύπνησαν και ανακάλυψαν τον κόσμο;

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. 

Το ΠΑΜΕ εδώ και χρόνια, τουλάχιστον όσα εγώ εργάζομαι και κινούμαι στην αγορά, διοργάνωνε τέτοιου είδους διαμαρτυρίες, αποκλείοντας την προσβαση από και προς ιδιωτικές επιχειρήσεις, δημόσιους οργανισμούς, κατά πάγια τακτική διαφοροποιούνταν / αποστασιοποιούνταν από τις κινητοποιήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων, κατελάμβανε δημόσιους χώρους, απαγόρευε την είσοδο σε χώρους εργασίας, ή χώρους συναντήσεων ή συγκεντρώσεων και πολλά άλλα. Χαρακτηριστικά, θυμάμαι, πριν από περίπου 2 ή 3 χρόνια, μικρός αριθμός ατόμων, είχε αποκλείσει την πρόσβαση προς και από μια επιχείρηση, χωρίς να εισέλθουν στον ιδιωτικό χώρο, της αλλά συναθροιζόμενοι στο δρόμο. Όταν η διοίκηση της εν λόγω επιχείρησης απευθύνθηκε στην αστυνομία, διαμαρτυρόμενη και ζητώντας συνδρομή για την αποκατάσταση της πρόσβασης προς τους χώρους της, η αστυνομία είχε απαντήσει ότι δεν μπορούσε να επέμβει διότι οι συγκεντρωμένοι ήταν στο πεζοδρόμιο και όχι σε ιδιωτικό χώρο. 

Τα ίδια λοιπόν, που γίνονταν τόσα χρόνια, γίνονται και σήμερα. Ξαφνικά όμως σήμερα έχει ξεκινήσει ένα κύμα δυσαρέσκειας προς αυτές τις πρακτικές και κυρίως έχει ξεκινήσει ένα κύμα προβολής/επίδειξης αυτών των πρακτικών από τα ΜΜΕ, το οποίο αυτό από μόνο του είναι ικανό να με προβληματίσει. ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ;

Ανέκαθεν μου έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι το ΚΚΕ και οι υποστηρικτές του πιστεύουν σε ένα σύστημα που δοκιμάστηκε στην πράξη και απέτυχε και ιδίως, προκάλεσε δεινά αντίστοιχα με εκείνα που προκαλούν οι ευρισκόμενοι ιδεολογικά στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος. Έμενα πάντα έκπληκτη με το γεγονός ότι το ΚΚΕ προσπαθεί με πάθος να πείσει τους πολίτες ότι έχει τη λύση, παρότι η λύση αυτή έδειξε ότι δεν αποδίδει στην πράξη. 

Οι αποδεδειγμένα αναποτελεσματικές λύσεις πίστευα και πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα καταχωνιάζονται στα συρτάρια της Ιστορίας και στις αναμνήσεις των πολιτών και του πολιτικού συστήματος. Είναι θέμα χρόνου να συμβεί αυτό. Για κάποιο παράδοξο όμως λόγο το ελληνικό πολιτικό σύστημα φαίνεται να "τροφοδοτεί" την αναποτελεσματική λύση του ΚΚΕ, υπό την έννοια ότι χαϊδεύει τις πρακτικές του και μερικές φορές δανείζεται την επιχειρηματολογία του. Κλασσικό παράδειγμα η αδιαφορία, όλα τα προηγούμενα χρόνια, σε διαμαρτυρίες και μορφές "αντίστασης" του ΠΑΜΕ και πρόσφατα στην υιοθέτηση του επιχειρήματος "Να πληρώσει η πλουτοκρατία" με την παραλλαγή του "Να πληρώσουν οι κλέφτες". 

(παρένθεση : Φυσικά και είναι δίκαιο αίτημα της κοινωνίας να πληρώσουν οι κλέφτες. Δεν είναι όμως αρκετό για να είναι λύση, διότι το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι απλώς να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα με τη φυλάκιση κάποιων, αλλά το να βρεθεί τρόπος να επιστρέψουν οι κλέφτες τα κλεμμένα). 

Σιγά σιγά άρχισα να σχηματίζω την εντύπωση ότι τελικά το ΚΚΕ και η αναποτελεσματική λύση του είναι κομμάτι / γρανάζι του συστήματος και μάλιστα πολύ σημαντικό. Το να μπορείς να διαμαρτύρεσαι για όλα και να αντιδράς αρνητικά στα πάντα, χωρίς να χρειάζεται να τεκμηριώσεις τις αντιρρήσεις και τις αντιδράσεις σου και χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να αναλάβεις την ευθύνη μιας πρότασης, είναι μια πρώτης τάξεως ψυχοθεραπεία. Γκρινιάζεις και παραπονιέσαι, χωρίς να χρειάζεται να προσπαθείς και να ευθύνεσαι. Πάντα θα φταίνε κάποιοι άλλοι. Εκτονώνεσαι. Ησυχάζεις. Δικαιολογείσαι. Η απόλυτη ασφαλιστική δικλείδα ασφαλείας, κάτι σαν την ασφάλεια στη χύτρα. Εγώ τα είπα και αμαρτία ουκ έχω.

Στις τελευταίες εθνικές εκλογές άκουσα από πολλούς ανθρώπους να δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν αντιδραστικά και για το λόγο αυτό θα ψηφίσουν ΚΚΕ. Η επιλογή τους  δε, μόνο από την αντιδραστικότητα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί, διότι, κατά τα λοιπά, τίποτα άλλο δεν τους συνέδεε με αυτόν τον ιδεολογικό χώρο. Δεν ξέρω αν το έπραξαν και δεν ξέρω αν τελικά έχει σημασία το τι έπραξαν. Προσωπικά κρατώ τη σύνδεση της αντιδραστικότητας με το ΚΚΕ (σε αντιδιαστολή με την αντίρρηση, την εναντίωση και τη διεκδίκηση)  και το γεγονός ότι κάποιοι πολίτες εκτόνωσαν με τον τρόπο αυτό τη δυσαρέσκεια τους προς το πολιτικό σκηνικό, χωρίς να χρειαστεί νή να νιώθοιυν ότι πρέπει να κάνουν κάτι περισσότερο.

Είναι προφανές ότι είναι ανακόλουθο προς τη λογική και σίγουρα επισφαλές να προσπαθήσω να συνάγω γενικά συμπεράσματα ή να διατυπώσω καθολικές θεωρίες, από τις παραπάνω σκόρπιες παρατηρήσεις. Θεωρώ όμως ότι είναι ασφαλές να υποψιαστώ ότι το πολιτικό και οικονομικό σύστημα και κατεστημένο χρησιμοποιεί το ΚΚΕ για ίδιους σκοπούς και κυρίως για την παροχέτευση/εκτόνωση μέρους της λαϊκής δυσαρέσκειας. Από την άλλη πλευρά, ομολογουμένως με κάποιο κυνισμό, υποπτεύομαι ότι και το ίδιο το ΚΚΕ αποδέχεται τους σκοπούς του συστήματος, ίσως για να διασφαλίσει την επιβίωση του. Η ανακολουθία λόγων και πράξεων του (όπως το γεγονός ότι δεν εφαρμόζει αυτά που ευαγγελίζεται εκεί που έχει τη δυνατότητα, στην κλειστή σφαίρα ευθύνης του) ενδυναμώνει τις υποψίες μου. 

Θα ήταν βέβαια στρουθοκαμηλισμός εκ μέρους μου να μην αναγνωρίσω ότι η ίδια τακτική χρησιμοποιείται γενικότερα σε βάρος της αριστεράς, όσο η τελευταία αποτυγχάνει ή αδυνατεί να διατυπώσει σαφή πολιτικό λόγο και βιώσιμες προτάσεις και λύσεις. Ενδεχομένως με πιο διακριτικό τρόπο, αλλά κατά βάθος είναι η ίδια.

Κάπως έτσι, αρχίζω να παραφράζω το "Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού" στο "Η αναποτελεσματική αριστερά / κομμουνισμός είναι το όπιο του λαού". 

Μετά, όμως, από τις παραπάνω - απαραίτητες μεν εκτός κυρίου θέματος δε - παρεκβάσεις, επανέρχομαι στην αρχική απορία της αναρτήσεως μου. ΓΙΑΤΙ κάποιοι ανακάλυψαν ΤΩΡΑ τον τυχόν ακραίο, ζημιογόνο και ανομιμοποίητο χαρακτήρα των διαμαρτυριών του ΠΑΜΕ; Δεν δίνω ιδιαίτερη βαρύτητα σε σενάρια που θέλουν τους κατεστημένους κύκλους να αρχίζουν να φοβούνται ενδυνάμωση του ΚΚΕ ή της αριστεράς γενικότερα, κυρίως διότι προσωπικά δεν διαγιγνώσκω ιδιαίτερα αγωνιστικό φρόνημα στους πολίτες. Έτσι, υποθέτω ότι το ΚΚΕ και η αριστερά, θα χρησιμοποιηθεί για μια ακόμη φορά από το σύστημα προκειμένου να το εξυπηρετήσει. Αυτή τη φορά η χρήση της θα έχει να κάνει με το στιγματισμό.

Από κοινωνιολογικής απόψεως, η απάντηση μιας κοινωνίας σε εκτός πλαισίου - νομικού, ηθικού κλπ - συμπεριφορές ήταν ο στιγματισμός και η διαπόμπευση. Ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας της κοινωνίας, αυτό γίνεται πιο αντικειμενικά, οργανωμένα και τηρουμένων κάποιων προϋποθέσεων. Ακόμη και αυτή η ποινή ενός δικαστηρίου, όμως, απαντά στην έκνομη πράξη και ο στιγματισμός  είναι παρών και έχει τιμωρητική και ενδεχομένως προληπτική λειτουργία.

Η καθιέρωση στην κοινή συνείδηση του ακραίου, ζημιογόνου και ανομιμοποίητου χαρακτήρα των διαμαρτυρίων του ΠΑΜΕ και ιδίως σε συνδυασμό με την κατάδειξη  ότι οι διαμαρτυρίες και οι διεκδικήσεις του είναι υπερβολικές/εξωπραγματικές/παράλογες/ανεδαφικές κλπ θα βοηθήσει ώστε αργότερα να στιγματίζεται ως ακραία, ζημιογόνα, ανομιμοποίητη, υπερβολική, εξωπραγματική, παράλογη, ανεδαφική ΚΑΘΕ αντίρρηση και ΚΑΘΕ διαμαρτυρία, ακόμη και εκείνες που είναι δίκαιες, αλλά τυχαίνει να ενοχλούν το σύστημα. Το έργο άλλωστε το έχουμε ξαναδεί, τις "ένδοξες" ημέρες των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων και όχι μόνο.

Ελπίζω ότι η "ανάγνωση" αυτή είναι εντελώς ΛΑΘΟΣ, εντελώς ΥΣΤΕΡΙΚΗ, εντελώς ΠΑΡΑΛΟΓΗ. 

Γιατί όμως κάποιοι ξύπνησαν τώρα και ανακάλυψαν τον κόσμο; Και γιατί μοιράζονται τις "ανακαλύψεις" τους μαζί μας τώρα;

Update : εδώ υπάρχει πρόταση  από τον κο Τέλλογλου για την αναστολή εφαρμογής άρθρων του Συντάγματος, εξαιτίας της κρισιμότητας της οικονομικής κατάστασης της χώρας (!). Δείτε την αναφορά στις εκδηλώσεις του ΠΑΜΕ στον Πειραιά και πως εξυπηρετεί και "δικαιώνει" την πρόταση περί αναστολής εφαρμογής του Συντάγματος. Μεταφέρω αυτούσια από τα σχόλια (τρίτο σχόλιο από το τέλος) με τις υπογραμμίσεις δικές μου :

Αρα τι μένει; Μία κυβέρνηση σαν και εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του 1974 , απο όλους τους πολιτκούς χώρους .Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να εχει εκτακτες εξουσίες ,για να το πώ πιο απλά η χώρα είναι σε κατάσταση εκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα αρθρα του συνταγματος πρέπει να βγούν "εκτός" η να ερμηνευτούν ανάλογα. Εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ στον Πειραιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου , πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς(πχ πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας ,απεργία εκπαιδευτικών μέσα στις εξετάσεις). 

Εδώ και τώρα Αλλαγή

Οι πολιτικοί μας παραμένουν αμετανόητοι. Οι πολιτικοί μας εξακολουθούν συστηματικά να μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια. Οι πολιτικοί μας συνεχίζουν να παλεύουν για τα δικά τους και μόνο συμφέροντα, με προεξάρχον το πως θα παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία.

Ακόμη και αυτές τις ημέρες που οι εξελίξεις έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο και που εμείς, οι πολίτες, ξυπνάμε και κοιμόμαστε με την ανασφάλεια του μέλλοντος, οι πολιτικοί συνεχίζουν το βιολάκι τους. 

Την Κυριακή, ο κος Σαμαράς, ξεφώνησε (και όχι εκφώνησε) "πύρινο" λόγο για τα λάθη της παρατάξεως του, ενώ ήταν κυβέρνηση και ζήτησε συγνώμη - πρώτα - από τους ψηφοφόρους της ΝΔ και - μετά - από τους πολίτες της χώρας. Προφανώς, έσπασε τη "συμφωνία" ότι δεν χτυπάμε τον Καραμανλή, αλλά γιατί; Για να ζητήσει ένα συγνώμη, ανέξοδο και ατελέσφορο, και να αποδώσει , εν συνεχεία, τη ΝΔ στην κοινωνία ως άσπιλη και αμόλυντη παρθένα. Για να ικανοποιήσει - χαϊδεύοντας - τα αυτιά των ψηφοφόρων του και της κοινωνίας, ώστε όταν η δυσαρέσκεια του κόσμου στραφεί προς το ΠΑΣΟΚ - που αναπόφευκτα θα στραφεί - να εμφανιστεί, ξεπλυμένος από τις αμαρτίες του παρελθόντος, ως άλλος - ένας - σωτήρας. Λυπάμαι κε Σαμαρά, αλλά στην πολιτική το τσιτάτο "αμαρτία εξομολουγουμένη, αμαρτία δεν είναι" ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ - ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να ισχύει. Και αυτό, καλά θα κάνουν να το ακούσουν και οι του ΠΑΣΟΚ, γιατί ισχύει και για εκείνους. Ίσως αυτή τη στιγμή, η μερίδα του κόσμου που δεν πρόκειται να ανεχθεί άλλους μεσσίες και λοιπούς εθνοσωτήρες να είναι μικρή, αλλά σίγουρα θα μεγαλώσει. Όχι μόνο διότι τα δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμη και όταν έρθουν, τότε θα καταλάβουμε ότι διαχρονικά βάζαμε τα χεράκια μας και βγάζαμε τα ματάκια μας, αλλά διότι οι πολιτικοί συνεχίζουν το business as usual, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον και διεξάγοντας φτηνούς διαγωνισμούς για το ποιος έχει την ευθύνη και μάλιστα την πιο μεγάλη, με αποτέλεσμα η αντιπάθεια των πολιτών προς αυτούς να μεγαλώνει και να διογκώνεται.

Τα ίδια ακριβώς έκανε ο Παπαντωνίου, χθες το βράδυ, στην εκπομπή "Οι Φάκελοι", όπου αποδόθηκε, σε όση διάρκεια άντεξα να δω, σε μια επίδειξη αποτελεσματικότητας του στη διάρκεια της δικής του υπουργικής θητείας. Αντιστοίχως, στην ίδια εκπομπή, ο κος Αλογοσκούφης, εμφανίστηκε σαν τη μετανοημένη Μαγδαληνή.

Σήμερα το πρωί, παρακολουθούσα στο ΣΚΑΙ, την πρωινή ενημερωτική εκπομπή, στην οποία αναγγέλθηκε ότι πρόκειται να εμφανιστούν πολίτες να συνδιαλεχθούν με τους παριστάμενους πολιτικούς, κα Βόζενμπερκγ και κο Οικονόμου. Άντεξα μέχρι τη στιγμή που ο Παντελής Οικονόμου "πέταξε" τη ρουκέτα ότι υπάρχει εσωτερικό σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας, από παλαίμαχους πολιτικούς που θέλουν να επανέλθουν...

Φυσικά, οι πολιτικοί δεν είναι μόνοι τους σε αυτό το έργο - που έχουμε ξαναδεί. Έχουν - πάντα είχαν - ως κομπάρσους τους δημοσιογράφους, οι οποίοι - και αυτοί - επιμένουν να συμπεριφέρονται όπως πάντα και να αναρτούν την κομματική ταμπελίτσα τους, με την πρώτη λέξη που ξεστομίζουν. Είδηση δεν έχουν πάρει ακόμη για το τι γίνεται στην κοινωνία. Πολλοί λίγοι δημοσιογράφοι καταφέρνουν να μιλούν χωρίς να προδίδουν την - κομματική και άλλη - γραμμή που τους έχει επιβληθεί και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα μιλήσουν πολύ. Στους "Φακέλους", είδα επίσης τον Γ. Καψή από τα ΝΕΑ που εξέτρεψε εντελώς και υποβάθμισε πλήρως τη συζήτηση σε μια κομματική αντιπαράθεση (ο πρώτος λόγος που άλλαξα κανάλι και δεν παρακολούθησα τη συζήτηση ήταν αυτός). 

Στην παρούσα χρονική συγκυρία και υπό τις δύσκολες συνθήκες που πορευόμαστε, είναι ευκαιρία για όλους μας να αλλάξουμε. Παραδόξως, ο ΓΑΠ είπε κάτι πολύ σωστό : Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Και αυτό ισχύει για όλους. Ιδίως όμως ισχύει για τους πολίτες, διότι αν αλλάξουμε εμείς, τότε, ακόμη κι αν δεν αλλάζουν οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και η λοιπή συμμορία, θα τους αλλάξουμε εμείς. Και όχι δεν θα τους πάμε στην ανακύκλωση, θα τους πάμε στον κλίβανο.

ΥΓ : με όλη αυτή τη συζήτηση περί αλλαγής, τι μου ήρθε στο μυαλό; "Εδώ και τώρα Αλλαγή". Τριάντα χρόνια "όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν"...
Μμμμ και τώρα που το σκέφτομαι, θα το βάλω τίτλο, να προβοκάρω τον κόσμο !!!! Χι, Χι, Χι. Δεν είμαι εντελώς ελεεινό πλάσμα;

Η Οδύσσεια ενός παραστρατήματος

Παλαιότερα είχα αναφερθεί στις διπλωματικές ισορροπίες που ενδεχομένως εξηγούσαν τη στάση της Γερμανίας στο θέμα της ελληνικής κρίσης.

Στην παρούσα ανάρτηση θα προτιμήσω να αναφερθώ στη διαχείριση αυτών και κάποιων άλλων ισορροπίων εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, προκειμένου να καταλήξω, αν αυτό είναι δυνατόν, σε μια εξήγηση στο γιατί σήμερα είμαστε εδώ που είμαστε. 

Ο πρωθυπουργός, ήδη από την εποχή που ήταν πρωθυπουργός εν αναμονή (sic), διακήρυττε σε όλους τους τόνους ότι τα δημοσιονομικά στοιχεία της χώρας που δίνονται στη δημοσιότητα δεν είναι ακριβή. Όταν πλέον εξελέγη πρωθυπουργός, επικύρωσε τις διακηρύξεις, αποστέλλοντας νέα στοιχεία στην ΕΕ. Η κίνηση αυτή μου θύμισε την περίφημη, πλέον, απογραφή Αλογοσκούφη. Με άλλα λόγια δηλαδή, βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας, ξανά. Για μια ακόμη φορά βροντοφωνάξαμε στο σύμπαν ότι είμαστε ψεύτες κατ' εξακολούθηση και κάπως έτσι άρχισαν να μας παίρνουν όλοι στο ψιλό.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί έγινε αυτό. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι η κυβέρνηση ήθελε να δείξει την πραγματική εικόνα, προκειμένου να καρπωθεί τη μετέπειτα καλυτέρευση της. Μπορεί επίσης να ισχυρισθεί κάποιος ότι η κυβέρνηση ήθελε μια καθαρή αρχή και ξεκάθαρους λογαριασμούς για να ξέρει τι και πως πρέπει να κάνει. Μπορεί όμως να ισχύει και το επιχείρημα ότι η κατάδειξη της πραγματικής εικόνας μπορούσε να νομιμοποιήσει το γεγονός ότι η πολιτική της κυβέρνησης θα αφίστατο εφεξής των προεκλογικών δεσμεύσεων της. 

Προσωπικά πιστεύω ότι ισχύουν, εν μέρει, όλα τα παραπάνω. Και επιπλέον ότι, για μια ακόμη φορά, δεν καταφέραμε να προβλέψουμε τις συνέπειες των πράξεων μας. 

Κάπως έτσι λοιπόν, βγαίνει βρώμα στην αγορά ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει. Και η αγορά που θέλει τα χρήματα που δανείζει πίσω, μαζί με τους υπεσχημένους τόκους τους, αρχίζει να δυσπιστεί απέναντι στην προοπτική ή τη δυνατότητα της Ελλάδας να τα επιστρέψει. Προσθέτουμε επιπλέον και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και είναι προφανές ότι το έδαφος έχει γίνει ήδη αρκετά ολισθηρό. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι σποραδικά ακούγονταν και ακούγονται απόψεις, που υποστηρίζουν ότι το όλο πανηγύρι με τα ελληνικά ομόλογα εκτός από τη δυσπιστία των αγορών, καταδεικνύει και τις προθέσεις κάποιων να παίξουν συνολικά με το ευρώ. Δεν υπάρχουν ακόμη σαφείς ενδείξεις αν κάτι τέτοιο ευσταθεί, κυρίως διότι, σε μια τέτοια περίπτωση, είμαστε ακόμη στην πρώτη κίνηση του παιχνιδιού. Αν μετά την Ελλάδα, πάρουν σειρά και άλλες, τότε ίσως η απόψη αυτή να μπορεί να υποστηριχθεί με περισσότερα επιχειρήματα. Επί του παρόντος, πάντως, νομίζω ότι και αυτό είναι εν μέρει αληθές. Η Ελλάδα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, τόσο διότι προκάλεσε - ακόμη μεγαλύτερη - δυσπιστία απέναντι στη φερεγγυότητα της ως δανειολήπτη και επιπλέον, ούσα ο πιο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, έγινε το πρώτο θύμα της όποιας πολεμικής κατά του ευρώ. 

Όσο περνάει ο καιρός, τα πράγματα προφανώς και δεν βελτιώνονται από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού περί Τιτανικού, οι οποίες και αυτές περιέχουν δόσεις των παραπάνω αναφερθέντων κινήτρων, που ώθησαν στην αποστολή νέων δημοσιονομικών στοιχείων, μετά την εκλογή της κυβέρνησης, επιπλέον όμως και την πρόθεση(;) του πρωθυπουργού να "στριμώξει" λιγάκι τους εταίρους, μπας και βάλουν κανένα χεράκι. Λάθος, όμως, υποθέσαμε τότε ότι οι εταίροι μας θα έβαζαν χεράκι για την τιμή της ΕΕ ή της συνοχής της. Έπρεπε να έχουμε καταλάβει ότι χεράκι θα βάλουν αν και στο μέτρο που αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους. Και στο μέτρο που τα συμφέροντα τους εξυπηρετούνται, οι εταίροι μας έβαλαν χεράκι, με τη δημιουργία του περίφημου μηχανισμού στήριξης, ο οποίος αναντίρρητα αποδεικνύει ότι οι εταίροι μας δεν ήταν διατεθειμένοι να λουστούν - και πολύ περισσότερο να πληρώσουν - μόνοι τους τα χάλια μας. Επίσης, όμως καταδεικνύει ότι η Ε δεν έχει ούτε την υποδομή, ούτε καν τη θέληση να διαχειριστεί μόνη της τα του οίκου της και όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο. Ένας από τους λόγους της εμπλοκής του ΔΝΤ στον μηχανισμό στήριξης είναι - πέραν της οικονομικής διάστασης - το γεγονός ότι η ΕΕ δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία για να φέρει εις πέρας το έργο αυτό. 

Διατηρώ ζωηρές αμφιβολίες σχετικά με το πότε αποφασίστηκε η δημιουργία αυτού του μηχανισμού. Το θέμα του τρόπου "διάσωσης" της Ελλάδας πρέπει να συζητείται εδώ και πολύ καιρό, ακόμη όμως δεν έχω καταφέρει να προσδιορίσω, με πειστικά επιχειρήματα, το πότε ξεκίνησε αυτή η συζήτηση και κυρίως το πότε "κλείδωσε" ο τρόπος "διάσωσης". Οι ημερομηνίες που παρουσιάστηκαν προς τα έξω (π.χ. 25η Μαρτίου) θεωρώ ότι είναι προς κατανάλωση και σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. 

Ακόμη ζωηρότερες αμφιβολίες διατηρώ σχετικά με την αποτελεσματική διαχείριση του θέματος εκ μέρους της κυβέρνησης, κυρίως διότι ήταν σχεδόν δεδομένες οι αντιρρήσεις της Γερμανίας στο θέμα παροχής βοήθειας προς την Ελλάδα (όχι εξαιτίας της αντιπάθειας τους προς τους τεμπέληδες έλληνες, αλλά διότι η προβληματική Ελλάδα που δημιουργεί αστάθεια στο ευρώ λειτουργεί θετικά υπέρ των εξαγωγών της Γερμανίας - βλ. ανωτέρω ανάρτηση καθώς και αυτήν).

Η Ελλάδα βρέθηκε στις συμπληγάδες των δύσπιστων και υποβολιμιαίων αγορών από τη μια μεριά και των φανερών και κρυφών αντιρρήσεων κάποιων μελών της ΕΕ από την άλλη. Και τι έκανε για αυτό; Μπλόφαρε απειλώντας προσφυγή στο ΔΝΤ. Η μπλόφα όμως δεν ήταν επιτυχής, διότι πολύ απλά δεν ήταν αρκετά απειλητική, αφού ως ένα σημείο και η ίδια η ΕΕ (κυρίως εξαιτίας της Γερμανίας) ήθελαν την εμπλοκή του ΔΝΤ, με μέτρο όμως και διακριτικά. Και ακόμη χειρότερα, όταν η κυβέρνηση έπρεπε να πραγματοποιήσει την απειλή της μπλόφας, δεν το έκανε. Αλήθεια, γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να συναινέσει στη δημιουργία ενός μηχανισμού που εμπλέκει και την ΕΕ και το ΔΝΤ και τελικά να προσφύγει σε αυτόν; Γιατί πολύ απλά όταν είδε ότι η ΕΕ δεν ανταποκρίνεται δεν κατέφυγε μόνο στο ΔΝΤ; Από όσο μπορούμε να προβλέψουμε, τα μέτρα που θα επιβληθούν, από και εξαιτίας της ενεργοποίησης του μηχανισμού, θα είναι - αν όχι τα ίδια - τουλάχιστον παρεμφερή με αυτά που θα επέβαλε και το ΔΝΤ (κυρίως διότι, όπως προαναφέρθηκε η ΕΕ δεν έχει την απαραίτητη τεχνογνωσία για το χειρισμό του θέματος), οπότε τι κερδίσαμε από το γεγονός ότι στον μηχανισμό συμμετέχει και η ΕΕ, εκτός από το γεγονός ότι θα έχουμε δύο δανειστές πάνω από το κεφάλι μας; Από ορισμένες πληροφορίες (που δεν έχω διασταυρώσει ακόμη) φημολογείται ότι ακόμη και το επιτόκιο δανεισμού από το ΔΝΤ θα είναι μικρότερο από το 5% που διαφαίνεται ότι θα είναι το επιτόκιο δανεισμού από τις χώρες μέλη της ΕΕ. Προς αποφυγή πάντως παρεξηγήσεων, διευκρινίζω ότι δεν είμαι υπέρ της προσφυγής στο ΔΝΤ, κυρίως κατ' αποκλειστικότητα. Επειδή όμως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, αν οι χώρες της ΕΕ, για οποιοδήποτε πραγματικό ή προσχηματικό λόγο, επιθυμούσαν την εμπλοκή της ΕΕ, πέραν του ΔΝΤ, στο μηχανισμό στήριξης, νομίζω ότι υπήρχε για τη χώρα μας περιθώριο διαπραγματεύσεων - ίσως και εκβιασμού - προκειμένου να επιτύχουμε κάτι καλύτερο.

Εν τω μεταξύ, οι αγορές συνεχίζουν, παρά το πρόγραμμα σταθερότητας, τη λήψη μέτρων και τη δημιουργία του μηχανισμού, να δυσπιστούν απέναντι στη φερεγγυότητα, ακόμη και στη δυνατότητα της Ελλάδας να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, με αποτέλεσμα να ζητούν όλο και μεγαλύτερα επιτόκια. Είναι προφανές ότι αργά η γρήγορα θα υπάρχει αδυναμία δανεισμού ή ότι ο δανεισμός θα πραγματοποιείται με καταστροφικούς όρους. Φυσικά, σε αυτή τη συγκυρία δεν βοήθησε καθόλου το γεγονός ότι κάποιοι είχαν τη δυνατότητα να τζογάρουν με τα ελληνικά ομόλογα, ακόμη κι όταν δεν κατείχαν ή δεν υπήρχε καμία προοπτική να κατέχουν στο μέλλον τέτοια. Αναφέρομαι, προφανώς, στο χρονικό παράθυρο εκπλήρωσης σχετικών εντολών (για αναλυτικές και εύληπτες πληροφορίες για το θέμα αυτό, βλ. εδώ, και ευχαριστώ τον Zaphod για το λινκ) και την τακτική της ΤτΕ στο θέμα αυτό (από όποια πλευρά και να το δεις, αρνητική είναι η αποτίμηση του, διότι είτε μιλάμε για ανίκανους, είτε για επιτήδειους).

Το πιστόλι στο τραπέζι, όυ ζήτησε ο πρωθυπουργός, ακόμη και αφού οπλίστηκε (λέμε τώρα), δεν κατάφερε να συνετίσει τις αγορές. Πως θα μπορούσε άλλωστε ; Όσο διέρρεαν πληροφορίες για διαπραγματεύσεις περί του μηχανισμού στήριξης, τόσο μεγάλωνε η δυσπιστία απέναντι στην δυναότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της, άρα τόσο ανέβαιναν τα επιτόκια. Προσωπικά, θεωρώ ότι όλες οι ατάκες περί οπλισμού και οπλισμών ήταν επικοινωνιακά τρυκ, που σκοπό είχαν να μας πείσουν ότι η κυβέρνηση προσπάθησε με όλους και κάθε τρόπο που είχε διαθέσιμο να αποφύγει την προσφυγή στο ΔΝΤ και το μηχανισμό στήριξης, αλλά πολύ απλά οι προσπάθειες της δεν βρήκαν ανταπόκριση από τις αγορές, οι οποίες συνέχισαν να κερδοσκοπούν ανηλεώς εις βάρος μας. Ομολογουμένως, το μήνυμα πέρασε με επιτυχία στους πολίτες, διότι οι περισσότεροι κακίζουν σήμερα τις ανάλγητες αγορές, τα κερδοσκοπικά παιχνίδια και τις συνομωσίες που εξυφαίνονται εις βάρος της Ελλάδας (όπως διαχρονικά κατά την άποψη κάποιων συμβαίνει), αντί να δουν το πρόβλημα στις πραγματικές διαστάσεις του. Ουδέποτε είδα με θετικό μάτι τον περιβόητο μηχανισμό στήριξης (όπως άλλωστε έχω ήδη ομολογήσει εδώ), όπως επίσης δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι η ύπαρξη του είναι κατάκτηση της διπλωματίας μας. Αντίθετα πιστεύω ότι συρθήκαμε σε αυτόν, χωρίς ουσιαστικό για εμάς όφελος.

Τα αποτελέσματα της ενεργοποίησης του μηχανισμού είναι, ίσως κάπως νωρίς για να εκτιμηθούν και αποτιμηθούν. Πολύ περισσότερο, νομίζω ότι είναι απαραίτητο να ανακτήσουμε την ψυχραιμία μας, ώστε να προβούμε στη σχετική αποτίμηση, όσο το δυνατόν αντικειμενικότερα, κυρίως διότι από τη στάση μας και την αντίδραση μας πιστεύω ότι θα εξαρτηθεί το πόσα και ποιά θετικά μπορούμε να αποκομίσουμε, από την ούτως ή άλλως αναπόδραστη - εδώ και καιρό - προοπτική και πλέον πραγματικότητα "κηδεμονίας" μας.

Update : φίλος, με τον οποίο μιλήσαμε νωρίτερα στο τηλέφωνο, μου είπε ότι με την επόμενη παραγγελία οπλικών συστήματων, να παραγγείλουμε και μερικές γκιλοτίνες ... Ως κακεντρεχής άνθρωπος, πάντως, συμπληρώνω ότι είναι μάλλον απίθανο να τις χρειαστούμε, διότι αν είχαμε τα άντερα για απόδοση ευθυνών δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που είμαστε σήμερα.

Δημόσια διαβούλευση και άλλα εξωτικά φρούτα

Παρακολουθώ τη δημόσια διαβούλευση σχετικά με τις βασικές αρχές του σχεδίου νόμου που αφορά την απλούστευση της διαδικασίας ίδρυσης εταιρειών. Παλαιότερα είχα παρακολουθήσει και άλλες δημόσιες διαβουλεύσεις, όπως του φορολογικού νομοσχεδίου. 

Μερικές εκ του προχείρου παρατηρήσεις (κυρίως για λόγους ψυχοθεραπείας, διότι πλέον τα νεύρα μου έχουν γίνει τσατάλια @%*&^$&).

Ρε παλικάρια μήπως να μου εξηγήσει κάποιος τι ακριβώς εννοείτε όταν λέτε δημόσια διαβούλευση χωρίς να αναρτάτε ένα κείμενο νομοτεχνικά άρτιο, παρά μόνο βασικές αρχές, κατευθυντηρίες γραμμές και άλλες παπαροκλάδες ; Πως ακριβώς περιμένετε να εκφέρουμε άποψη όταν δεν βλέπουμε πρόταση; Ή μήπως πρέπει να αρχίσει να λέει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του και αυτό να λέγεται δημόσια διαβούλευση; Πείτε μας "σκοπεύουμε να νομοθετήσουμε έτσι, τι γνώμη έχετε;" ώστε να είμαστε όλοι σε θέση να τοποθετηθούμε. Αυτό που γίνεται τώρα είναι συζήτηση καφενείου. 

Επίσης, μήπως σας είναι εύκολο να συνδεθείτε με την πραγματικότητα, διότι προς το παρόν μάλλον είστε κάπου στο υπερπέραν; Α! και όταν συνδεθείτε με την πραγματικότητα, ξεστραβωθείτε να διαβάσετε και πέντε αράδες νόμους και νομοθετικές διατάξεις, διότι προς το παρόν .. μαύρα μεσάνυχτα!

Από την άλλη πλευρά, ρε χτυπημένοι ελληνάρες που μυριστήκατε βήμα αγόρευσης και τρέχετε σαν τα κοράκια, μπορείτε πρώτα να μάθετε ορθογραφία και μετά να θέλετε να γράψετε την αποψάρα σας; Έχετε πηδήξει την ελληνική γλώσσα σε σημείο που δυσκολευόμαστε να διαβάσουμε τα κείμενα σας .. και όχι δεν είμαστε εμείς οι προβληματικοί. Τι μαργαριτάρια είναι αυτά που πετάτε στους ανυποψίαστους αναγνώστες και μάλιστα έχετε και το θράσος να δηλώνετε "είμαι διευθυντής εκεί" ή "είμαι εκείνο ή το άλλο". Ένας αγράμματος είσαι, που όταν οι άλλοι στο δημοτικό μάθαιναν γραμματική και συντακτικό, εσύ έφτιαχνες σαΐτες!

Φυσικά, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στον κάθε πικραμένο που μπαίνει να πει τον πόνο του. Παράδειγμα, στη διαβούλευση για την απλούστευση της διαδικασίας ίδρυσης εταιρειών ... Κάποιος έχει αφήσει σχόλιο σχετικά με το πόσο χρόνο θα αφιερώσουν τα ΜΜΕ στο εν λόγω νομοσχέδιο! Τι λες ρε μεγάλε; Εσύ από τα ΜΜΕ περιμένεις να μάθεις για τα νομοσχέδια; Παλικάρια, σοβαρευτείτε! Είναι που είναι λάθος οι βάσεις της διαβούλευσης αν ο κάθε πικραμένος μπαίνει και αφήνει το σχολιάκι του, έτσι για να πει  κάτι, θα χαθούν τα σχόλια ανθρώπων που γνωρίζουν και μπορούν να προσφέρουν κάτι. Συνεπώς, αν δεν έχετε σχέση με το αντικείμενο και πολύ περισσότερο αν δεν έχετε γνώση του αντικειμένου ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ. Και αν υπάρχει κίνδυνος να σκάσετε αν δεν πείτε την παπαροκλάδα σας, φτιάξτε ένα μπλογκ να ξεθυμάνετε (όπως κάνω εγώ τώρα ... αν και σας χρειάζεται ένα κράξιμο ανάμεσα στα σχόλια).

Άντε μου στο διάολο πρωί πρωί και έχω και τα νεύρα μου σήμερα!

ΥΓ : η κοινωνική προσφορά του μπλογκ, ΕΔΩ θα βρείτε λεξικό της νεοελληνικής.

Νάτα νάτα τα μαντάτα

Διαβάζω :
Η συμφωνία, που θα υπογραφεί από τις δύο πλευρές -Ελλάδα και τρόικα- δεν χρειάζεται επικύρωση από τη Βουλή, δήλωνε χθες ο υπουργός, ο οποίος έχει προγραμματίσει το δεύτερο ραντεβού για αύριο το πρωί, πριν αναχωρήσει για την εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, όπου θα συναντηθεί και με τον γενικό διευθυντή Ντομινίκ Στρος-Καν. 
Και σκέφτομαι : Και εγώ πως θα μάθω τι ακριβώς συμφωνήθηκε ; Από την Τρέμη;

Και αναρωτιέμαι : Καλά, να δεχθώ ότι η κυβέρνηση μπορεί να λάβει αυτή την απόφαση, μπορεί όμως να την λάβει ακόμη και ερήμην της Βουλής; 

Ιδέα : Να αναρτηθεί στο http://www.opengov.gr !!!

Διαβάζω :

«Το ιστορικό μας χρέος είναι να πάρουμε κάθε απόφαση που αποτρέπει τα χειρότερα για τους Έλληνες, κάθε απόφαση που δίνει λύσεις σε προβλήματα, που για δεκαετίες προτιμούσαμε να μην αγγίζουμε, κάθε απόφαση που εντέλει υπηρετεί το εθνικό συμφέρον», υπογράμμισε ο Γιώργος Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια άτυπης συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου με θέμα την Οικονομία. 

Και σκέφτομαι : Αυτό ακριβώς φοβόμαστε και εμείς ... Τις αποφάσεις που νομίζετε ότι θα αποτρέψουν τα χειρότερα...

Διαβάζω :

Την πρότασή του για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, για να μην προσφύγει η Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επανέλαβε χθες, δημόσια αυτή τη φορά, ο Αλέξης Τσίπρας. «Δεν δικαιούται η κυβέρνηση να ανακατέψει το ΔΝΤ και να υιοθετήσει την ατζέντα του με δεδομένη την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού», είπε ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. 

Και σκέφτομαι : Μετά το δημοψήφισμα, τι; 

Και αναρωτιέμαι : Εντάξει, να μην πάμε ΔΝΤ, είναι όμως οι πολιτικοί μας ικανοί και κυρίως έχουν τα άντερα να λύσουν το πρόβλημα;

Διαβάζω :

Λαϊκισμό και σκόπιμη προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης καταλόγισε προσωπικά στον πρωθυπουργό, ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση φέρει ακέραια την ευθύνη για την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ. 

Και σκέφτομαι : Εδώ καράβια καίγονται, βαρκούλες αρμενίζουν ...

Διαβάζω :

«Οι Μεσογειακοί Αγώνες θα γίνουν και θα γίνουν σωστά», δήλωσε στη Βουλή η υφυπουργός Πολιστισμού και Τουρισμού Αντζελα Γκερέκου.

Και σκέφτομαι : Ωχ κι άλλος λογαριασμός ...

Διαβάζω : 

Όπως αναφέρεται στο σχετικό ενημερωτικό σημείωμα του υπουργείου, πρωταρχικός στόχος του νομοσχεδίου είναι με τη θέσπιση υπηρεσίας μιας στάσης (one stop shops) στην ίδρυση όλων των μορφών των εταιρειών (ΟΕ, ΕΕ, ΕΠΕ και ΑΕ), η απλοποίηση και επιτάχυνση των διαδικασιών σύστασης και λειτουργίας των εταιρειών στη χώρα μας, με την ελαχιστοποίηση των ενεργειών που απαιτούνται. 

Και σκέφτομαι : Ωχ Ωχ Ωχ ... όταν ακούς για συντόμευση χρόνου, ετοιμάσου για μεγάλα ...ανέκδοτα

(όταν διάβασα δε το πως ακριβώς υλοποιείται η υπηρεσία μιας στάσης, έφτασα στα πρόθυρα καρδιακής ανακοπής από τα γέλια!). Δείτε όμως και αυτό ...

Διάβασα και άλλα πολλά σήμερα, αλλά θα σταματήσω κάπου εδώ ( όχι να διαβάζω και να σκέφτομαι ... αλοίμοινο, το βίτσιο δεν κόβεται!), πρώτον, διότι έχουμε και δουλειά να κάνουμε και δεύτερον διότι τσάμπα καίει η λάμπα ...

Update (γιατί το βρήκα μετά)
Διάβασα και αυτό (που πρώτα το βρήκα εδώ):
Με μποϊκοτάζ της ελληνικής αγοράς ομολόγων απειλούν την Τράπεζα της Ελλάδος και την κυβέρνηση κορυφαίες ευρωπαϊκές τράπεζες, αν δεν ανακληθούν άμεσα τα μέτρα που έλαβε η ΤτΕ στις 8 Απριλίου, για να θέσει φραγμούς στο σορτάρισμα των ελληνικών τίτλων.
Και αναρωτιέμαι : Έχει καμία σχέση με αυτό ... Εντείνονται οι πιέσεις στα ελληνικά ομόλογα
(ρητορικό το ερώτημα ε;)

Δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα

Στην Ελευθεροτυπία ξέσπασε τσακωμός, μεταξύ των συντακτών και της ιδιοκτησίας της εφημερίδας για το θέμα της μη δημοσίευσης της είδησης (;) ότι η αστυνομία εισέβαλε σε διαμέρισμα στην Κυψέλη και εντόπισε όπλα, τα οποία αποδίδονται στον Επαναστατικό Αγώνα. 

Το κείμενο των συντακτών κάνει λόγο για λογοκρισία που παραβιάζει τις αρχές της δεοντολογίας. 

Από την άλλη πλευρά, ο εκδότης της Ελευθεροτυπίας, με σημερινό άρθρο του, ναι μεν αναγνωρίζει παραβίαση της δεοντολογίας, αλλά υποστηρίζει ότι αυτή ήταν άμυνα στις μεθοδεύσεις της αστυνομίας και στην κατασκευή σεναρίων. 

Μερικά σχετικά δεδομένα :

1. Η είδηση έγινε ευρέως γνωστή ήδη από την ώρα που η αστυνομία διεξήγαγε ακόμη την έρευνα στο ύποπτο διαμέρισμα. Έγινε δε τόσο ευρέως γνωστή (όλα τα κανάλια είχαν, προχθές, σχετικό ρεπορτάζ) και όλες οι χθεσινές εφημερίδες πηχιαίους τίτλους), που είναι μάλλον απίθανο να υπάρχει πολίτης που να μην την άκουσε. 

2. Η είδηση αφορούσε έρευνα της αστυνομίας, τα αποτελέσματα της οποίας ήταν μάλλον ανεπιβεβαίωτα, διότι η βαλλιστική εξέταση για την ταυτοποίηση των όπλων έγινε αργότερα. 

Θέση : Αυτό που παραλείφθηκε να ανακοινωθεί ήταν η διεξαγωγή έρευνας. Κάτι τέτοιο φαντάζομαι συμβαίνει κάθε μέρα, αφού θεωρητικά η αστυνομία διεξάγει διάφορες έρευνες για διάφορες υποθέσεις καθημερινά. Η υπόθεση που αφορούσε η προχθεσινή έρευνα, μπορεί να θεωρείται γενικότερου ενδιαφέροντος, αλλά στο δια ταύτα είναι μόνο μια έρευνα της αστυνομίας. Κατά το προσωπικό μου κριτήριο, λοιπόν, δεν ήταν είδηση και για την ακρίβεια δεν θα έπρεπε να είναι είδηση, καθόσον η λογική μου λέει ότι οι έρευνες της αστυνομίας, όπως άλλωστε και η δικαστική προδικασία, είναι απόρρητες. 

Ακόμη όμως κι αν, για τις ανάγκες της συζήτησης, θεωρήσουμε ότι η έρευνα της αστυνομίας μπορεί να θεωρηθεί είδηση, η παράλειψη αναφοράς της πολύ απέχει από τη λογοκρισία, διότι, αν η λογοκρισία ορίζεται ως ο προληπτικός έλεγχος που ασκείται συνήθως από μια αρχή σε προϊόντα του γραπτού ιδίως λόγου αλλά και σε θεάματα ή ακροάματα (βιβλία, έντυπα, εφημερίδες, επιστολές, κινηματογραφικά ή θεατρικά έργα κτλ.) με δικαίωμα επέμβασης στο περιεχόμενό τους, στην προκειμένη περίπτωση η παράλειψη δημοσίευσης της δεν συνιστά έλεγχο σε σχέση με το τι θα γίνει γνωστό (ήταν ήδη γνωστή) και πολύ περισσότερο η παράλειψη δεν επεβλήθη από κάποια αρχή. Κάποια στιγμή δε, ας αναρωτηθούμε όλοι πόσες ακόμη ειδήσεις δεν δημοσιεύονται καθημερινά, εξ ανάγκης ή εσκεμμένα, ακόμη κι αν δεν πρόκειται να γίνουν γνωστές με κανέναν άλλο τρόπο ...

Επίσης, νομίζω ότι όλοι πρέπει να σταθούμε σε αυτό που αναφέρεται στο κείμενο των συντακτών της εφημερίδας, περί έλλειψης ενημέρωσης των αναγνωστών για τις πραγματικές διαστάσεις της είδησης. Λυπάμαι, αλλά ουδέποτε εκχώρησα προς οποιονδήποτε το δικαίωμα να αποφασίζει για λογαριασμό μου, ποιες είναι οι πραγματικές διαστάσεις μιας είδησης. Το γεγονός ήταν ήδη γνωστό και οι διαστάσεις του είναι αυτές που ο καθένας επιλέγει να του αποδώσει. Σε σχέση δε με όσα αναφέρει ο εκδότης της εφημερίδας περί της ικανότητας των συντακτών να αξιολογούν τις πληροφορίες και να αποφασίζουν αν και πως πρέπει να δημοσιευθούν, οφείλω να αναφέρω ότι, κατά τη γνώμη μου, ούτε αυτό είναι μεταξύ των καθηκόντων του δημοσιογράφου. Ο δημοσιογράφος οφείλει να τροφοδοτεί το κοινό με γεγονότα και όχι με αξιολογήσεις που απορρέουν από γεγονότα. 

Κατόπιν αυτών, παρακαλώ να δούμε όλοι τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος.

Όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις

Παράδειγμα πρώτο : Θεαματική άνοδο των αποδόσεων των γερμανικών ομολόγων καταγράφεται τους τελευταίους μήνες. Ήτοι σε απλά ελληνικά, εφόσον απόδοση είναι ο τόκος, οι επενδυτές αρχίζουν να ανησυχούν για τις επιπτώσεις στη γερμανική οικονομία  του σχεδίου διάσωσης της Ελλάδας (αλλά και μελλοντικά, άλλων αναξιπαθούντων εταίρων) και έτσι ζητούν το κάτι τις παραπάνω για να δανείσουν τα λεφτά τους στη Γερμανία (για περισσότερες πληροφορίες εδώ). Από την άλλη πλευρά όμως, όλη αυτή η αναστάτωση και η κατ' επέκταση αποδυνάμωση του ευρώ, εκτόξευσαν, τον  Απρίλιο, το δείκτη επενδυτικής εμπιστοσύνης στη Γερμανία (για περισσότερες πληροφορίες εδώ).

Παράδειγμα δεύτερο : Ο Παπαδημούλης κάνει λόγο για "εθνική πορνοστάρ που φοροδιαφεύγει"και όλοι ασχολούνται με την επιστολή - απάντηση της Τζούλιας (γαργαλιστικές λεπτομέρειες εδώ)*. Από την άλλη πλευρά όμως, ο Βγενόπουλος κατηγόρησε ευθέως τον Σηφουνάκη (εδώ) για την "εξαφάνιση" πενήντα εκατομμυρίων δραχμών και ούτε ένα παααα-πα-παααα δεν έχουμε ακούσει. (**). 

Update : ακούσαμε τον Πεταλωτή να λέει ότι δεν έδωσε κανένα ποσό (εδώ).

Παράδειγμα τρίτο : Το σκάνδαλο Siemens έσκασε και η τέφρα του ακόμη δεν έχει φύγει από τους πολιτικούς ορίζοντες και μάλλον θα αργήσει να φύγει. Στην επιτροπή βέβαια της Βουλής παίζουν τις κουμπάρες και έτσι θα συνεχίσουν. Από την άλλη πλευρά όμως, βρετανικό δικαστήριο καταδίκασε στέλεχος της εταιρείας ιατρικού εξοπλισμού DePuy, θυγατρικής της Johnson & Johnson, για δωροδοκίες Ελλήνων γιατρών (εδώ). Μάλιστα, όπως δήλωσε ο δικαστής, μία ποινή με αναστολή θα ήταν ανεπαρκής τιμωρία για κάποιον που, μέσω δωροδοκιών, οδηγούσε σε αιμορραγία των χρημάτων των Ελλήνων φορολογουμένων λόγω του «φουσκώματος» των τιμών των ορθοπεδικών προϊόντων που πωλούνταν στο ελληνικό εθνικό σύστημα υγείας.

Και δύο άσχετα

1. Οι γυναίκες που φορούν αποκαλυπτικά ρούχα είναι υπεύθυνες για τους σεισμούς, δήλωσε κορυφαίος Ιρανός κληρικός (εδώ). Από αύριο, αναλυτικό δελτίο ενδυμασίας για όλες μας ! Αλήθεια, ποιο είναι το ξέκωλο που προκάλεσε το σεισμό στη Ζάκυνθο;

2.  Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας κρέατος, ειδικά αν αυτό είναι καλοψημένο, αυξάνει τον κίνδυνο για εμφάνιση καρκίνου, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα (εδώ). Από αύριο, τα σουβλάκια μου σενιάν παρακαλώ!

(*) Αλήθεια, γιατί η Τζούλια έσπευσε να απαντήσει σαν να είχε ακούσει το όνομα της; Προφανώς διότι θα ήθελε το όνομα της να είναι "η εθνική μας πορνοστάρ", αλά Τσιτσιολίνα. Χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη ίσως;

(**) Το γεγονός ότι παρακολούθησα όλη τη συνέντευξη και μάλιστα συμφώνησα με πολλά από τα λεχθέντα με έχει βάλει σε μέγα προβληματισμό.

Πτυχιακή εργασία μάγισσας

Δέκα πράγματα που θα δοκιμάσω στον κόσμο, όταν μάθω πως λειτουργούν τα ξόρκια.

1. Θα μεγαλώνει η μύτη των δημοσιογράφων κάθε φορά που μιλάνε(*).

2. Θα κάνω τον Άνθιμο μελαμψή drag queen.

3. Κάθε φορά που κάποιος επιχειρεί - μικρό ή μεγάλο - ρουσφετάκι, θα μικραίνει το πουλί του κατά 5 εκατοστά. Αν είναι γυναίκα, θα βγάζει τεράστιο σπυρί στο μέτωπο.

4. Θα εμφανιστούν λουλουδάκια και καρδούλες πάνω στον εξοπλισμό των σωμάτων ασφαλείας και θα αντικαταστήσω τα χημικά με το Pure Poison Elixir του Christian Dior.

5. Οι πολιτικοί θα λένε αυτό ακριβώς που σκέφτονται, έτσι όπως το σκέφτονται.

6. Σε κάθε παραβίαση του ΚΟΚ, θα εξαφανίζεται το όχημα.

7. Όταν παίζει reality shows, μεσημεριανά, πρωινά και λοιπές ανάλογες εκπομπές, θα χάνεται το σήμα. 

8. Όλη η εκκλησιαστική περιουσία θα γίνει άνθρακες.

9. Ο Άδωνις θα είναι μουγγός και ανορθόγραφος.

10. Αντί για σκυλοτράγουδα, θα ακούγονται άριες της Μαρίας Κάλλας(**).

(*) αρχικά είχα σκεφτεί το "Κάθε φορά που κάποιος δημοσιογράφος θα αναφέρει τη λέξη spread, θα σκάει στη μούρη του Philadelphia με γεύση αγγούρι" αλλά έμεναν πολλές περιπτώσεις αρύθμιστες.

(**) Έχουμε και τα κολλήματα μας. Άλλωστε δικά μου είναι τα ξόρκια, ό,τι θέλω τα κάνω (δημοκρατικά πράγματα)

Ένα κλικ

Μερικές ημέρες, περιαδιαβαίνεις αμέριμνη στα μονοπάτια της καθημερινότητας σου, με ένα κρυφό, αλλά απολαυστικό, αίσθημα ότι σήμερα είναι μια καλή ημέρα. Ένα αίσθημα ότι σήμερα νιώθω καλά και μπορώ να αντέξω αυτά που βαραίνουν την καρδιά μου. Εκείνες τις ημέρες ακόμη και οι απαισιόδοξες προβλέψεις του Απαισιόδοξου Έλικα, δεν μοιάζουν τόσο απαισιόδοξες. Τελικά όμως, είσαι μόνο ένα κλικ μακριά από την απογοήτευση. 

Αυτό το κλικ, σήμερα το έκανα εδώ.

Όχι, δεν ξέρω αν η δικαιοσύνη έχει δίκιο ή άδικο, στην υπόθεση αυτή. Προσπαθώ απελπισμένα να με πείσω ότι έχει όμως. Ότι υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρω και που δικαιώνουν πανηγυρικά τις επιλογές της. Ότι τα πικρά συναισθήματα που ένιωσα είναι απόρροια των ιδεοληψιών μου. Αλλά μέσα μου φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω να με πείσω για όλα αυτά. Το γιατί, εδώ.

Ωτακουστής #2

- ...και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Ωραία ιστορία ε;

- Ναι, ωραία. Αλλά είχε μερικές δύσκολες λέξεις, που εγώ δεν τις κατάλαβα.

- Ναι και εγώ δεν τις κατάλαβα. Μάλλον είναι για πιο μεγάλα παιδιά. Εμείς είμαστε μόνο πέντε.

- Ας ξεχάσουμε για λίγο τις δύσκολες λέξεις. Θα σας της εξηγήσω μετά. Ας σκεφτούμε τώρα τι ήθελε να μας πει αυτή η ιστορία. Τι καταλάβαμε από την ιστορία;

- Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι δεν έχει σημασία αν υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, γιατί είναι όλοι άνθρωποι.

- Ακριβώς έτσι, γλυκιά μου. Δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι λιγάκι διαφορετικός από εμάς, είναι και αυτός ένας άνθρωπος.

- Ναι, να σας πω και εγώ όμως κάτι ακόμη. Δεν έχει σημασία αν κάποιος άνθρωπος έχει άλλο χρώμα.

- Και αυτό φυσικά, αγόρι μου! Δεν έχει καμία σημασία τι χρώμα είναι οι άνθρωποι. Είναι όλοι άνθρωποι.

- Γι' αυτό και εγώ όταν βλέπω στο δρόμο καφέ ανθρώπους δεν μου κάνει εντύπωση.

- Τι εννοείς γλυκέ μου, καφέ ανθρώπους;

- Να, εκείνους τους ανθρώπους που έχουν καφέ σκούρο χρώμα στο δέρμα τους.

- Α! τώρα κατάλαβα γλυκέ μου τι εννοείς. Έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση τι χρώμα έχει το δέρμα τους, αφού τελικά και αυτοί άνθρωποι είναι. Άλλωστε κάνει σε εκείνους εντύπωση το γεγονός ότι εμείς είμαστε άσπροι;

- Μα εγώ δεν είμαι άσπρος! ... Είμαι σομόν.