Διαβάζω από χθες δηλώσεις και γνώμες περί του συμβιβασμού που φέρεται να επιτεύχθηκε με σκοπό τη διάσωση της χώρας μας. Και όλες είναι θετικές.
Γιατί λοιπόν δεν συμμερίζομαι το ίδιο αίσθημα;
1. Ίσως διότι πιστεύω ότι το να έχεις δύο "προστάτες" δανειστές - ΕΕ και ΔΝΤ - είναι ακριβότερο από έναν.
2. Ίσως διότι μόνη η ύπαρξη ενός μηχανισμού, που είναι όμως μάλλον απίθανο να ενεργοποιηθεί, δεν λειτουργεί το ίδιο κατευναστικά στο δικό μου νευρικό σύστημα.
3. 'Ίσως διότι δεν μπορώ να αντιληφθώ την αλλαγή που χώρησε, από προχθές που δεν υπήρχε ο μηχανισμός και σήμερα που υπάρχει απενεργοποιημένος.
4. Ίσως διότι δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει ανεπαρκής χρηματοδότηση από τις αγορές, που είναι προϋπόθεση για την ενεργοποίηση του μηχανισμού.
5. Ίσως διότι η διευκρίνιση ότι τα επιτόκια δεν θα είναι συμβατικά, δηλαδή δεν θα περιλαμβάνουν οποιοδήποτε στοιχείο στήριξης, μου θυμίζει την έκφραση "δώρο άδωρο"
Αλλά εγώ, πάλι, είμαι μια μικρή μάγισσα που πήδηξε έξω από ένα παραμύθι, που να καταφέρω να συγχρονιστώ και να αντιληφθώ την πραγματικότητα...
Ο γαρ καιρός εγγύς: στην επόμενη αίτηση δανεικών θα δούμε πώς ή ποιόν δουλεύει ο μηχανισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς όπως τα λες. Και να που έρχεται η αίτηση, για 5 δις παρακαλώ .. για να δω τι επιτόκια θα επιτύχουμε, τώρα που υποτίθεται ότι έχουμε βάλει το ... πιστόλι στο τραπέζι (παρεπιμπτόντως πιο γελοία παρομοίωση δεν νομίζω ότι μπορούσε να υπάρξει!)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπα, δεν είσαι η μόνη που δεν έχεις καταφέρει να συγχρονιστείς και να αντιληφθείς την πραγματικότητα... υπάρχουν και άλλοι που φέρουν και μεγαλύτερες ευθύνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρθρο του Πρετεντέρη με τίτλο σχεδόν σαν της δικής σου ανάρτησης...
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=12&ct=8&artID=4567383
[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ] «...ημείς άδομεν!»
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 29 Μαρτίου 2010
ΘΕΛΩ ΝΑ ελπίζω ότι όλοι έχουμε αντιληφθεί τι συνέβη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Κι επειδή μπορεί να υφίστανται ακόμη μερικές αμφιβολίες, να το συνοψίσω απλά: βρισκόμαστε αισίως στον προθάλαμο του ΔΝΤ.
ΑΝ ΤΑ μέτρα δεν εφαρμοστούν και αν δεν αποδώσουν συντόμως, τότε θα μας αναλάβει ο καρχαρίας- με τις ευχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία σε ένδειξη φιλίας και συμπαράστασης μπορεί να τσοντάρει κανένα διμερές δάνειο.
ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ καμία τέτοια στραβή, τα «δεν ήξερα» και τα «δεν κατάλαβα» είναι περιττά. Τώρα πλέον ξέρουμε όλοι!
ΤΟ ΛΕΩ έτσι ωμά για να υπογραμμίσω πόσο κρίσιμο είναι να αποδώσουν τα μέτρα. Διότι ακόμη κι αν απεφεύχθη κατά κάποιον τρόπο η κατάρρευση της χώρας, ουδόλως έχει εξασφαλιστεί η ανόρθωσή της.
ΚΑΙ ΤΟ λέω ακόμη επειδή δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι το συνειδητοποιούν όλοι με τον ίδιο τρόπο.
ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ, βεβαίως, την Αλέκα και τον Αλέξη που ζουν σε άλλον πλανήτη, αλλά διάφορους μέσα στην κυβέρνηση που δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι το τοπίο έχει μεταβληθεί, ότι οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές και ότι τα πράγματα πρέπει να κινηθούν με άλλη λογική και άλλους ρυθμούς. Τους αρέσει, δεν τους αρέσει. Συμφωνούν, δεν συμφωνούν.
ΔΙΟΤΙ ΤΗΝ ώρα που πλησιάζει το ΔΝΤ, τι κάνουμε εμείς;
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ τα χρέη των νοσοκομείων. Όχι μόνο δεν έχουν περιοριστεί αλλά το πρώτο δίμηνο έτρεχαν με αυξητικό ρυθμό. Με αυτόν τον ρυθμό και αν δεν γίνει κάτι να αλλάξει, τα χρέη των νοσοκομείων όχι μόνο δεν θα μειωθούν μέσα στο 2010 αλλά θα αυξηθούν (!) κατά 1,3 δισ. ευρώ- είναι σχεδόν όλα τα έσοδα που προσδοκά η κυβέρνηση από την αύξηση του ΦΠΑ...
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ τον δημόσιο τομέα. Σήμερα, τρεις μήνες μετά την κατάθεση του Προγράμματος Σταθερότητας και έξι μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, πόσοι άχρηστοι ή περιττοί δημόσιοι οργανισμοί έχουν καταργηθεί ή συγχωνευθεί ή απλώς περιοριστεί; Απάντηση: κανένας! Ισχύει ακριβώς ό,τι ίσχυε και προ της καταστροφής.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ τη Βουλή - πάλι ο Πετσάλνικος! Τον Απρίλιο, η Βουλή θα εκπροσωπηθεί στην παρέλαση των ομογενών, στη Νέα Υόρκη. Καμία αντίρρηση. Θα μεταβούν εκεί επτά βουλευτές μετά συνοδών, ταξιδεύοντας α΄ θέση (λογικό) και διαμένοντας για πέντε μέρες σε κάποιο καλό ξενοδοχείο (και αυτό λογικό). Αλλά γιατί επτά βουλευτές; Αυτό είναι λιγότερο λογικό. Θα αρκούσε, υποθέτω, να εκπροσωπήσει τη Βουλή κάποιος από τους αντιπροέδρους της και να ξεμπερδέψουμε. Μια παρέλαση δεν είναι πια καμία τρομερή πολιτική υπόθεση που να χρειάζεται τόσο κόσμο από τόσα κόμματα!
ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ φοβούμαι ότι «ημείς άδομεν»...
Όσο για το γελοίο της παρομοίωσης με το... πιστόλι στο τραπέζι, η καλύτερη ατάκα που άκουσα μέχρι τώρα είναι για το... νεροπίστολο στο τραπέζι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια και ο Πρετεντέρης, λιγάκι αργά τα θυμήθηκε όλα αυτα, διότι τις προηγούμενες ημέρες μας τα είχε κάνει τσουρέκια (για να και επίκαιρο!) με την κρίσιμη μάχη στις Βρυξέλλες και το πολιτικό θρίλερ (μπρρρρρρρρρ μου σηκώθηκε η τρίχα).
ΑπάντησηΔιαγραφή