Ένα παραμύθι από τον Tony_ts και την ESKARINA.
Disclaimer : Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα, ίσως να μην είναι εντελώς τυχαία....
Εισαγωγή
Το πρώτο μέρος αυτής της ανάρτησης έχει γράψει ο Tony_ts στο μπλογκ του, ως σχόλιο, και μπορείτε να το βρείτε εδώ. Το δεύτερο μέρος είναι δικό μου, ως απάντηση στο πρώτο (μπορείτε επίσης να το βρείτε στον ίδιο σύνδεσμο).
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια πολύ κακιά μάγισσα που την έλεγαν Εσκαρίνα. Η Εσκαρίνα κοιμόταν και ξυπνούμε με μία μόνο έγνοια: πως θα υποδουλώσει όλο τον κόσμο ώστε να την υπηρετούν στον αιώνα τον άπαντα. Είχε κάνει πολλές δοκιμές αλλά πλέον ήταν σίγουρη πως είχε καταφέρει να δημιουργήσει το θαυματουργό φίλτρο που όποιος θα το έπινε θα ακολουθούσε τυφλά τις διαταγές της. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι όλοι ήξεραν πως η Εσκαρίνα ήθελε το κακό τους και συνεπώς κανείς μα κανείς δεν την πίστευε για ό,τι κι αν έλεγε. 'Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να πείσει όλους τους ανθρώπους να πιουν το φίλτρο, αλλά πως ;
“Το βρήκα!” Φώναξε ενθουσιασμένη! “Το βρήκα! Θα το ρίξω στο νερό τους κι έτσι θα το πιουν χωρίς να το καταλάβουν!” Κι έτσι ξεκίνησε να επισκεφτεί τα δύο κοντινά χωριά.
Τα δύο χωριά ήταν μεγάλα με πολυσύχναστους δρόμους από βιαστικούς χωρικούς. Όλοι κάποια δουλειά είχαν να προλάβουν και δεν τους έπαιρνες κουβέντες εύκολα. Από τη βιασύνη τους, πολλές φορές δεν παρατηρούσαν ούτε καν γύρω τους και πήγαιναν σαν κουρδισμένοι. “Ωραία!” Σκέφτηκε η Εσκαρίνα που το ήξερε αυτό, “με ένα πρόχειρο μασκάρεμα, κανείς δεν θα με καταλάβει”. Έτσι κι έγινε. Κατάφερε και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους χωρικούς που ήθελε να δηλητηριάσει χωρίς κανείς να την αναγνωρίζει. Ο προορισμός της ήταν τα πηγάδια του χωριού.
Από τα πηγάδια δε μπορούσε να βγάλει νερό ο οποιοσδήποτε. Υπήρχαν συγκεκριμένοι χωρικοί που τους είχε ανατεθεί αυτή η εργασία και μόνο εκείνοι μπορούσαν να τραβήξουν νερό και να το μοιράσουν στους συγχωριανούς τους. Το ένα χωριό, το Μεγαλοχώρι, είχε ένα τεράστιο κεντρικό πηγάδι από όπου αντλούσαν το νερό για όλους τους κατοίκους του χωριού. Το δεύτερο χωριό, το Σκορποχώρι, είχε πολλά μικρά πηγάδια, τα οποία εξυπηρετούσαν τοπικά τις ανάγκες του χωριού. Η Εσκαρίνα σε λίγο έφτανε στο πηγάδι του Μεγαλοχωρίου...
Όπως ήταν αναμενόμενο, βρέθηκε αντιμέτωπη με τους χωρικούς που ήταν επιφορτισμένοι με την άντληση του νερού και διανομή του στους κατοίκους, οι οποίοι την αναγνώρισαν και αρνούνταν να την αφήσουν να πλησιάσει στο πηγάδι. Η Εσκαρίνα όμως ήταν πανούργα. Σε κάποιους χάρισε πολύτιμους λίθους κι έτσι έκαμψε τις αντιδράσεις τους, κάποιους άλλους τους φοβέρισε πως θα τους κάνει κακό, κάτι που δε δίστασε καθόλου να κάνει πραγματικότητα, μετατρέποντας έναν χωρικό σε βάτραχο. Έτσι, άλλους τους πήρε με το μέρος της, άλλους τους φόβισε κι άλλους απλά τους σάστισε, καταφέροντας με αυτόν τον τρόπο να φτάσει στο πηγάδι και να ρίξει μέσα το μαγικό φίλτρο. Ήταν πλέον θέμα χρόνου οι κάτοικοι του Μεγαλοχωρίου να πιουν το νερό και να γίνουν σκλάβοι της κακιάς μάγισσας.
Η Εσκαρίνα χαμογέλασε με την επιτυχία της και έσπευσε να κατευθυνθεί προς το Σκορποχώρι. Η δυσκολία ήταν πλέον προφανής, έπρεπε να επισκεφτεί ένα-ένα όλα τα πηγάδια του χωριού. Στο πρώτο εφήρμοσε τη δοκιμασμένη λύση. Το ίδιο και στο δεύτερο, αλλά στο τρίτο διαπίστωσε πως άρχισαν να της σώνονται οι πολύτιμοι λίθοι αλλά και τα ξόρκια και δε μπορούσε να συνεχίσει... Το σχέδιό της δεν μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλο το Σκορποχώρι οπότε πήρε το δρόμο του γυρισμού για τον πανύψηλο πύργο της καταστρώνοντας το επόμενο πανούργο σχέδιό της, που δεν ήταν άλλο από το να πείσει αργά αλλά συστηματικά τους κατοίκους του Σκορποχωρίου πως θα είναι προς το συμφέρον τους να σκάψουν ένα μεγάλο πηγάδι που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες τους καλύτερα.
“Το βρήκα!” Φώναξε ενθουσιασμένη! “Το βρήκα! Θα το ρίξω στο νερό τους κι έτσι θα το πιουν χωρίς να το καταλάβουν!” Κι έτσι ξεκίνησε να επισκεφτεί τα δύο κοντινά χωριά.
Τα δύο χωριά ήταν μεγάλα με πολυσύχναστους δρόμους από βιαστικούς χωρικούς. Όλοι κάποια δουλειά είχαν να προλάβουν και δεν τους έπαιρνες κουβέντες εύκολα. Από τη βιασύνη τους, πολλές φορές δεν παρατηρούσαν ούτε καν γύρω τους και πήγαιναν σαν κουρδισμένοι. “Ωραία!” Σκέφτηκε η Εσκαρίνα που το ήξερε αυτό, “με ένα πρόχειρο μασκάρεμα, κανείς δεν θα με καταλάβει”. Έτσι κι έγινε. Κατάφερε και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους χωρικούς που ήθελε να δηλητηριάσει χωρίς κανείς να την αναγνωρίζει. Ο προορισμός της ήταν τα πηγάδια του χωριού.
Από τα πηγάδια δε μπορούσε να βγάλει νερό ο οποιοσδήποτε. Υπήρχαν συγκεκριμένοι χωρικοί που τους είχε ανατεθεί αυτή η εργασία και μόνο εκείνοι μπορούσαν να τραβήξουν νερό και να το μοιράσουν στους συγχωριανούς τους. Το ένα χωριό, το Μεγαλοχώρι, είχε ένα τεράστιο κεντρικό πηγάδι από όπου αντλούσαν το νερό για όλους τους κατοίκους του χωριού. Το δεύτερο χωριό, το Σκορποχώρι, είχε πολλά μικρά πηγάδια, τα οποία εξυπηρετούσαν τοπικά τις ανάγκες του χωριού. Η Εσκαρίνα σε λίγο έφτανε στο πηγάδι του Μεγαλοχωρίου...
Όπως ήταν αναμενόμενο, βρέθηκε αντιμέτωπη με τους χωρικούς που ήταν επιφορτισμένοι με την άντληση του νερού και διανομή του στους κατοίκους, οι οποίοι την αναγνώρισαν και αρνούνταν να την αφήσουν να πλησιάσει στο πηγάδι. Η Εσκαρίνα όμως ήταν πανούργα. Σε κάποιους χάρισε πολύτιμους λίθους κι έτσι έκαμψε τις αντιδράσεις τους, κάποιους άλλους τους φοβέρισε πως θα τους κάνει κακό, κάτι που δε δίστασε καθόλου να κάνει πραγματικότητα, μετατρέποντας έναν χωρικό σε βάτραχο. Έτσι, άλλους τους πήρε με το μέρος της, άλλους τους φόβισε κι άλλους απλά τους σάστισε, καταφέροντας με αυτόν τον τρόπο να φτάσει στο πηγάδι και να ρίξει μέσα το μαγικό φίλτρο. Ήταν πλέον θέμα χρόνου οι κάτοικοι του Μεγαλοχωρίου να πιουν το νερό και να γίνουν σκλάβοι της κακιάς μάγισσας.
Η Εσκαρίνα χαμογέλασε με την επιτυχία της και έσπευσε να κατευθυνθεί προς το Σκορποχώρι. Η δυσκολία ήταν πλέον προφανής, έπρεπε να επισκεφτεί ένα-ένα όλα τα πηγάδια του χωριού. Στο πρώτο εφήρμοσε τη δοκιμασμένη λύση. Το ίδιο και στο δεύτερο, αλλά στο τρίτο διαπίστωσε πως άρχισαν να της σώνονται οι πολύτιμοι λίθοι αλλά και τα ξόρκια και δε μπορούσε να συνεχίσει... Το σχέδιό της δεν μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλο το Σκορποχώρι οπότε πήρε το δρόμο του γυρισμού για τον πανύψηλο πύργο της καταστρώνοντας το επόμενο πανούργο σχέδιό της, που δεν ήταν άλλο από το να πείσει αργά αλλά συστηματικά τους κατοίκους του Σκορποχωρίου πως θα είναι προς το συμφέρον τους να σκάψουν ένα μεγάλο πηγάδι που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες τους καλύτερα.
Λοιπόν, ομολογώ ότι ήταν εξαιρετικά βλακώδες εκ μέρους μου να πιστέψω ότι μπορούσα να υποδουλώσω τον κόσμο με ένα μαγικό φίλτρο. Μετά δε την παταγώδη, αλλά αναμενόμενη αποτυχία του σχεδίου αυτού, όταν επέστρεψα στον πύργο μου, δεν άρχισα να απεργάζομαι ένα σχέδιο να πείσω τους κατοίκους του Σκορποχωρίου να φτιάξουν ένα και μοναδικό πηγάδι. Κάθε άλλο, άφησα το πηγάδι στην ησυχία του. Άρχισα όμως να συγκεντρώνω στα χέρια μου όλα τα χρέη των κατοίκων του Σκορποχωρίου, όπως επίσης άρχισα να αγοράζω και όλα τα χρήσιμα πράγματα που είχε να προσφέρει το Σκορποχώρι. Επιμελώς όμως, άφηνα του κατοίκους του χωριού να πιστεύουν ότι ζουν ζωή χαρισάμενη, ότι διαφεντεύουν τον τόπο τους και ότι μάλλον είχα απογοητευθεί τόσο από την προηγούμενη αποτυχία μου να κυβερνήσω τον τόπο, που δεν επρόκειτο ποτέ ξανά να προσπαθήσω. Σιγά σιγά λοιπόν, τόσο οι κάτοικοι μεμονωμένα, όσο και το Σκορποχώρι συλλογικά σαν οργανισμός, άρχισαν να είναι οικονομικά εξαρτημένοι από εμένα για ο,τιδήποτε έπρεπε να κάνουν, διότι δεν σου κρύβω ότι κάποια στιγμή άρχισαν να μου πουλούν τα πηγάδια, ώσπου πλέον δεν έμεινε ούτε ένα για να παίρνουν νερό ελεύθερα. Κάθε φορά λοιπόν που χρειάζονταν νερό, έπρεπε να μου δώσουν κάτι σε αντάλλαγμα για να τους αφήσω να πάρουν. Στην αρχή βολευομουν, ή έτσι τους άφηνα να πιστεύουν, με λίγα χρήματα, ύστερα με λίγα περισσότερα, έπειτα όμως άρχισα να τους ζητάω πάντα κάτι περισσότερο, και, αφού πλέον είχα συγκεντρώσει τον πλούτο στα χέρια μου, δεν ήταν δύσκολο να τους πείσω για τίποτα, αλλιώς θα πέθαιναν στην πείνα. Μην ξαχάσω να σου πω δε ότι είχα διαδώσει φήμες ότι ο κυβερνήτης του Μεγαλοχωρίου (ο οποίος εννοείται ότι ήταν δικός μου τόσο λόγω του μαγικού φίλτρου, όσο και διότι, σε αντίθετη περίπτωση, ξαφνικά θα εμφανιζόταν ένα τεράστιο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας που θα τον ανέτρεπε αν δεν συνέχιζε να κάνει αυτό που του υπαγόρευα) εποφθαλμιούσε το χωριό τους, οπότε οι Σκορποχώρηδες δεν ήθελαν ούτε να τον δουν, πολύ περισσότερο να συνεργαστούν μαζί του για να μην πεινάσουν ,όταν εγώ θα έκλεινα τη στρόφιγγα των χρημάτων. Να σου διευκρινίσω όμως ότι επειδή είχα ξεσκεπαστεί, είχα φροντίσει να βάζω άλλους μπροστά, διότι διαφορετικά θα με έπαιρναν είδηση. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι ακόμη κι αν δεν μπορούσαν να αποκαλύψουν τις προθέσεις μου, πάλι άλλους θα έβαζα μπροστά, διότι αν θέλεις να είσαι δυνατός και να παραμείνεις πρέπει να οδηγήσεις τους άλλους στο να πιστεύουν ότι αλλού είναι ο εχθρός και όχι εσύ.
Με αυτά και με αυτά λοιπόν, κατάφερα να βάλω στο χέρι και το Μεγαλοχώρι και Σκορποχώρι και στη συνέχεια και οποιοδήποτε άλλο χωριό, χωρίς όμως κανείς να καταλάβει ότι ήμουν εγώ απο πίσω, διότι συνέχισα συστηματικά να τους παρουσιάζω διάφορα σενάρια συνωμοσίας και να τους αποπροσανατολίζω, χρησιμοποιώντας κατι τυχοδιώκτες φυσικά, που μου κόστιζαν πολύ φθηνά για την υπηρεσία που μου προσέφεραν, οι οποίοι φώναζαν και ούρλιαζαν ότι ο Χ ή ο Ψ θέλουν να καταλάβουν τον κόσμο, ή ότι έρχεται το τέλος του κόσμου, αλλά θα έρθουν οι μΑΛλάκες από τον μΑΛακοπλανήτη και θα τους σώσουν. Αλλά να σου πω και την αλήθεια ; Ακόμη κι αν έβγαινα και έλεγα μπροστά σε όλους ότι ουσιαστικά τους κάνω ό,τι θέλω, δεν θα με πίστευαν. Και ξέρεις γιατί ; Γιατί υπάρχει μια μορφή υποδούλωσης και κεντρικού συντονισμού και αυτή λέγεται οικονομική υποτέλεια. Και ο κόσμος είναι υποτελής στο χρήμα, που δεν χρειάζεται καμία κεντρική διοίκηση για να επιβάλλει τις βουλές του. Και οι Μεγαλοχωρίτες και οι Σκορποχωρίτες ζουν καλά ή έτσι τουλάχιστον νομίζουν, μέχρι να αποφασίσω εγώ το αντίθετο.
Και ένα μυστικό από τη μάγισσα που κατέλαβε τον κόσμο και δεν το ξέρει κανείς σχετικά με τους βλάκες και τους έξυπνους ανθρώπους : "Όλες φοβερές ιδέες, είναι όλες φοβερές ιδέες. Αλλά όλες υποφέρουν από ένα μοιραίο σφάλμα. Που είναι ότι όλες βασίζονται στην λανθασμένη εντύπωση ότι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους αξιοπρεπείς... Ότι δεν είναι ηλίθια, εγωιστικά, άπληστα, δειλά, κοντόφθαλμα σκουλήκια."
Μετά ειλικρινούς διαθέσεως,
Εσκαρίνα, η μάγισσα που κατέβαλε τον κόσμο χωρίς να το πάρει είδηση κανείς ...
ΥΓ. Και να σου πω, επειδή καταδέχτηκα να σου μιλήσω δεν σημαίνει ότι γίναμε και φίλοι.. Γύρνα λοιπόν τώρα στη δουλειά σου και συνέχισε να πιστεύεις σε κάτι ο,τιδήποτε. Η πίστη σου είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος μου.
Και ένα μυστικό από τη μάγισσα που κατέλαβε τον κόσμο και δεν το ξέρει κανείς σχετικά με τους βλάκες και τους έξυπνους ανθρώπους : "Όλες φοβερές ιδέες, είναι όλες φοβερές ιδέες. Αλλά όλες υποφέρουν από ένα μοιραίο σφάλμα. Που είναι ότι όλες βασίζονται στην λανθασμένη εντύπωση ότι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους αξιοπρεπείς... Ότι δεν είναι ηλίθια, εγωιστικά, άπληστα, δειλά, κοντόφθαλμα σκουλήκια."
Μετά ειλικρινούς διαθέσεως,
Εσκαρίνα, η μάγισσα που κατέβαλε τον κόσμο χωρίς να το πάρει είδηση κανείς ...
ΥΓ. Και να σου πω, επειδή καταδέχτηκα να σου μιλήσω δεν σημαίνει ότι γίναμε και φίλοι.. Γύρνα λοιπόν τώρα στη δουλειά σου και συνέχισε να πιστεύεις σε κάτι ο,τιδήποτε. Η πίστη σου είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου