Τι θα πάρετε παρακαλώ;

Ακούω και διαβάζω απόψεις περί ανάγκης παραδειγματικής τιμωρίας των "αρπακτικών" του δημοσίου χρήματος. Κατ' αρχήν συμφωνώ. 

Αλλά ...

1. Η ανάγκη παραδειγματικής τιμωρίας δεν προέυψε, ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να έχει προκύψει, τώρα, που έχει γίνει το σύστριγγλο. Σε μια κοινωνία που θέλει να λέγεται ευνομούμενη, η τιμωρία όλων και κάθε παραβατικής συμπεριφοράς είναι εκ των ουκ άνευ στοιχείων. Δεν χρειάζεται να έχει φτάσει στο μη παρέκει η δυσαρέσκεια των πολιτών, για να απο(ανα)καλυφθεί τέτοια αναγκαιότητα. 

2. Η μέχρι σήμερα ατιμωρησία - στα πλαίσια της ευρύτερης και πανταχόθεν αδιαφορίας - είναι η αιτία των συμπτωμάτων που βιώνουμε σήμερα. Η τιμωρία των υπευθύνων μπορεί να απαλύνει τον πόνο, αλλά δεν θα λύσει το πρόβλημα. Ίσως απλώς να χρυσώσει το χάπι. Προσωπικά, ουδόλως ενδιαφέρομαι να δω τον τάδε ή τον δείνα στη φυλακή. Ενδιαφέρομαι όμως τα δω τα χρήματα που άρπαξαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να επιστρέφουν στη θέση τους. Μπορεί αυτό να πραγματοποιηθεί;

3. Τα μεγάλα λόγια περί τιμωρίας κλπ κλπ, στο μέτρο που αφορούν σε πολιτικά πρόσωπα, ήτοι βουλευτές και υπουργούς, είναι μόνο μεγάλα λόγια, αφού τα όποια αδικήματα έχουν έρθει μέχρι σήμερα στην επιφάνεια, είναι ήδη παραγεγραμμένα. Άρα για τι αδίκημα θα τους δικάσουμε;

4. Ως είθισται στη χώρα αυτή, έτσι και τώρα είναι σφόδρα πιθανό να πληρώσουν τη νύφη οι αποδιοπομπαίοι τράγοι (και αν) και να γλυτώσουν οι πραγματικά υπεύθυνοι. Δεν ενδιαφέρομαι απλώς να ακούσω για φυλακίσεις και λοιπά δήθεν τρομακτικά που αφορούν άλλους πλην αυτών που πραγματικά ευθύνονται και τους ξέρουμε όλοι. 

5. Το ποιος έχει κάνει / πει / διαπράξει τι, καθώς και το ποιος έχει ευθύνη γιατί συνέβη το άλφα ή το βήτα, είναι πράγματα που τα γνωρίζουμε όλοι καλά. Στο μέτρο που κάποιοι εξ αυτών είναι πολιτευτές, αδυνατώ να καταλάβω γιατί είναι εκ νέου βουλευτές (και όχι μόνο στη σημερινή βουλή, αλλά και σε κάθε επόμενη της θητείας των πομπών). Προφανώς γιατί κάποιοι τους ψήφισαν. Κάποιοι δηλαδή δεν τους τιμώρησαν, ούτε με το να τους στείλουν στο σπίτι τους. Κατά τα λοιπά όμως σύσσωμη η κοινωνία επιθυμεί την τιμωρία τους.

Παρακαλώ, μη θεωρηθεί ότι με τα παραπάνω προτείνω και την ηθική παραγραφή ή αμνήστευση των όποιων αδικημάτων. Αντιθέτως. Δεν μπορώ όμως να κλείνω τα μάτια στην πραγματικότητα που υποδεικνύει ότι αποτελεσματική μεθόδος ανατροπής πεπραγμένων ή επαναφοράς στην προηγούμενη κατάσταση, είτε δεν υπάρχει, είτε είναι εξαιρετικά δύσκολη στην εφαρμογή της.

Και μην ξεχνάμε. Είναι άλλο πράγμα η δικαιοσύνη, άλλο το δίκαιο και άλλο το περί δικαίου αίσθημα. Εμείς, τι από τα τρία επιθυμούμε;